zaterdag, februari 19, 2005

SLAM!

De term ‘de jeugd van vandaag’ is een interessant begrip. Het suffix ‘van vandaag’ verraadt reeds de afstand en lichte vervreemding die de spreker ten opzichte van zijn onderwerp voelt. De term wordt dan ook onveranderlijk uitgesproken door de jeugd van gisteren, meestal zo rond de periode dat ze voor het eerst de spectaculair bescheten babyreet van de jeugd van morgen aan het schoonvegen zijn. Want niets kan de majestatische poort van je jeugd zo hard achter je dichtslaan als de eerste luier van je eerste kind verversen. SLAM! Word wakker en ruik de groene, naar eeuwenoude oersoep en mysterieuze middeleeuwse putten riekende smurrie die zo-even uit je eerstgeborene is gespoten, junior. Of zullen we vanaf nu maar beter senior zeggen? O, en terwijl je bezig bent: denk terug aan de afgelopen negen maanden waarin je je geliefde – ze rook altijd naar vanille, ze glimlachte voortdurend en ze kon zo lekker geil kussen – hebt zien veranderen van een wonderlijke fee die niet alleen geweldige inzichten in het existentialisme maar ook een flink stel tieten en een pijptechniek zonder weerga had, in een opgeblazen en humeurige cobra met een obsessie voor achtereenvolgens zure haring met slagroom, ‘Thuis’, ‘Familie’ & ‘Wittekerke’, kinderkamerbehang en de juiste-sokken-in-de-juiste-la. Welkom, welkom! Welkom bij de grotemensenbond. Wat zegt u? U bent nog jong en een kind krijgen betekent niet noodzakelijk dat je hele leven compleet geboulverseerd moet worden? Natuurlijk niet, dat spreekt vanzelf. Hier is een folder van Center Parcs, we praten later wel verder.

Het brutaal amputeren van de frivool en onbezorgd molenwiekende ledematen der jeugd, waarna men verder door het leven moet met enkel de eerder onhandige romp der verantwoordelijke volwassenheid, het gebeurt uiteraard niet uitsluitend via het ouderschap. Het is moeilijk om precies de vinger te leggen op het exacte moment waarop men de status van jongere voorgoed verliest. Maar mijn theorie is dat het bij mannen vaak gebeurt vlak nadat een beeldschoon achttienjarig meisje - waar je zo-even nog stond naar te kijken als een zesjarige op een Spaans strand in juli naar een verse cornetto in de hand van een andere zesjarige - je heel beleefd met ‘meneer’ heeft aangesproken. SLAM! Wat was dat? Dat was uw jeugd, fucking off, meneer, ik hoop dat u passend afscheid hebt kunnen nemen.
She Who Must Be Obeyed – maar ik mag Marleen zeggen – vertelt mij dat het voor vrouwen net hetzelfde liedje is, alleen valt de eerste ‘mevrouw’ bij meisjes meestal een tijd later dan de eerste ‘meneer’ bij jongens. Waarom, vroegen wij ons in een verrassend moment van interseksuele verstandhouding af? Dankzij Wonderbra en make up, suggereerde ik. De haakjes mogen er overmorgen uit.
De jeugd van vandaag wordt niet decadenter. Zo luidde onlangs de geruststellende conclusie van de Vereniging voor Alcohol en andere Drugproblemen (VAD). Die bevraagt sinds 2000 ieder schooljaar 1.500 leerlingen. Daaruit blijkt volgens het VAD ‘dat het met de minderjarigen niet bergaf gaat’, het alcohol- en drugsgebruik van 12- tot 18-jarigen bleef de voorbije jaren immers min of meer stabiel. Wat wel op eerder ongunstige wijze opvalt in het onderzoek is dat jongeren veel te vroeg aan de alcohol zitten: zowat àlle bevraagde 15- tot 16-jarigen hadden al herhaaldelijk alcohol gedronken, ondanks de wet die het schenken van alcohol aan min-16-jarigen verbiedt. Is dit wel nieuws?
Op mijn Plechtige Communie, inmiddels 34 jaar geleden; mocht ik ook al een ‘druppel’ of twee drinken, vooraleer bijna, bijna – het heeft maar een haar gescheeld - voor de eerste keer van bil te mogen gaan. De communicant beschenken en hem daarna voor de eerste keer meenemen naar de hoeren is nu eenmaal een schone Vlaamse traditie, zo hield mijn nonkel Frans eerst op krachtige en daarna haast smekende toon vol. Maar aangezien de hele familie zich er goed van bewust was dat Kerstmis, Pasen, de introductie van de Beaujolais Nouveau, O-L-H-Hemelvaart, Sinterklaas, Vastenavond, 21 juli, de Gentse Feesten, De Dag Van De Arbeid, Valentijn, Goede Vrijdag, de verjaardag van Elvis Presley, oudejaarsavond, Halloween, Aswoensdag, Moederdag én Allerheiligen volgens nonkel Frans evenzeer traditioneel aan een bordeelbezoek waren verbonden werd die denkpiste snel verlaten en moest ik het met mijn twee jenevers stellen.

Soit, die VAD-studie is een typisch geval van de jeugd van gisteren die naar de jeugd van vandaag kijkt. Blowen en drinken ze niet teveel zoals– uhuh-uhuh-uhuh... cool!... - wij dat vroeger wel eens hebben gedaan? Nee? Dan is alles vast in orde.
Ik wil me nergens mee bemoeien, en het kost me veel moeite om niet te verwijzen naar die arme jonge stumper die zich aan het handje van het Vlaams Belang heeft laten meesleuren in de extreem-rechtse stompzinnerij met als resultaat twee doden op een scoutsfuif, maar ongetwijfeld is niet alles in orde, qua onze jeugd. Dat ‘Schnappi, de kleine krokodil’ op nr 1 staat in de nationale hitparade, met op de tweede plaats ‘Geef Een Teken’, van Artiesten Voor Tsunami 12-12 is bijvoorbeeld stof tot nadenken en veroorzaakt onrust en twijfel aan de geestelijke gezondheid van de jeugd van vandaag.

zondag, februari 13, 2005

Skyblasters update

De nieuwe studio-opnamen met Skyblasters zijn bijna achter de rug. De studio leek de hele week meer op een café annex koffieshop waarin af en toe live-muziek werd gespeeld. Tussen het ons ongebreideld amuseren in zijn we er toch in geslaagd drie deunen op te nemen: twee nieuwe nummers ('New dream', 'Mano Mundo') en een instrumentale cover van de Bar-Kays klassieker 'Soul Finger', kwestie van straks met een feestelijke motherfucker van een opener te kunnen uitpakken. De drie komen straks op 'Now & Then' te staan, een compilatie-cd met het beste uit onze drie platen plus de nieuwe stuff.
De concertkalender begint overigens aardig vol te lopen. (zie: www.wildside.be )
Foto: Jack, worstelend met de kwestie 'how low can you go?'


zaterdag, februari 12, 2005

Pfffft....

De reacties op de kleine mediastorm – pfffft....het is eigenlijk meer een ambetante, zeurderige mediamotregen – die mijn ‘Stalin’- tirade heeft veroorzaakt variëren in toon en stijl. Er is bittere haat maar er zijn ook warme steunbetuigingen, er is leedvermaak van een handvol gefrustreerde wannabe’s, ik hoor en lees ook veel prietpraat.
Zo lees ik op het weblog van Jurgen Verstrepen: ‘Patrick De Witte, van Deng en de Pvda’. De Pvda??? Waar haalt ’t Windekind der poldernazi’s dàt in vredesnaam vandaan? Ik ben nooit lid geweest van eender welke politieke partij. In mijn positie is een partijkaart immers ongeveer even nuttig als een aambeeld in een zweefvliegtuig. Een opportunist als Verstrepen zou dat toch moeten inzien.
Het gaat er bij die lui schijnbaar maar niet in dat iemand met volle overtuiging tegen het extreem-rechts gedachtengoed kan zijn zonder een al of niet verborgen politieke agenda. Of beter: zo proberen ze het te laten lijken. Het zal vast aan mijn stuntelige schrijfstijl liggen, maar de essentie van mijn ‘Stalin’-stukje is sommigen blijkbaar ontgaan, met name: het Belang heeft geen enkel steekhoudend argument om hun weigering om de Auschwitz-motie in het Europees Parlement te ondertekenen goed te praten. Geen enkel. Ze weigeren die motie te ondertekenen enkel en alleen omdat de partij nu eenmaal bulkt van de Roelanden Raes en omdat de harde kern van hun achterban in besloten kring vaker de rechterarm strekt dan op de dienst Kinesitherapie van het UZ, afdeling Nazorg Na Elleboogbreuk. Dus hadden ze een clevere uitleg nodig.
Hun officiële uitleg ging als volgt: ‘Zulke teksten worden misbruikt tegen partijen die strijden voor de Europese waarden en de Europese volkeren’ en verder ging het van ‘ het nationaal-socialistisch regime was zo misdadig als andere socialistische regimes....’, dat laatste is een duidelijke verwijzing naar Stalin.
Wat het eerste deel van hun uitleg betreft: de Walen zijn ook een 'Europees volk'.
Wat deel twee betreft: lees nog eens de ‘Stalin’-column, ik ga het niet blijven uitleggen.
Daags nadien kon men - als reactie op de voor de hand liggende vraag ‘waarom weigert het Belang de holocaust te veroordelen?’ en bij uitbreiding de logische suggestie ‘omdat ze die Holocaust diep in hun hart feitelijk niet eens zo’n slecht idee vonden’ - schuimbekkend geschreven stukjes over Stalin en de socialisten lezen op internetforums en in de lezersbrievenrubriek van de kranten. Ik verdenk het Belang er zelfs van dat ze hun aanhang via mail hebben gebriefd: als men over die Auschwitz-motie lastige vragen stelt, haal er dan Stalin en Pol Pot bij...
De Belang-strategie is werkelijk doorzichtiger dan een dia van een glasraam, voorstellende een doorschijnend négligé-met-een-lamp-erachter: zoek altijd naar een puur politiek argument om vervelende vragen, aanvallen op de partij en beschimpingen van linkse zijde te counteren. Zoals ze na hun veroordeling wegens racisme hebben gedaan. Toen stonden ze te roepen dat het hier onmiskenbaar om een politieke afrekening ging. Waardoor ze zich weer in hun favoriete positie van underdog konden nestelen. Of neem hun houding tegenover Blokwatch. Volgens het Belang worden de touwtjes daar ook al door de Pvda in handen genomen. Wat een pertinente leugen is. Altijd is de suggestie: wie tegen ons is, is vast extreem-links. Nee, nee, nee. Wie tegen jullie is, is in de eerste plaats weldenkend.
De Belang-strategie leidt er nu zelfs toe dat little old moi ook als extreem links moet worden bestempeld. En dan nog door dezelfde windbuil die mij tot mijn niet geringe verbazing enkele jaren geleden – hij is het vast vergeten – na een debat in een hogeschool om mijn telefoonnummer vroeg omdat hij ‘mijn visie op de media heel interessant vond’. Naar het schijnt is men bij het Belang nogal trots op ’t Windekind. Zoals men trots kan zijn op een nieuwe puist op zijn rug, wellicht.
En aan die flurk die er zijn dode grootvader bijhaalde: uw opa ligt nu zodanig in zijn graf te tollen, dat als we er een turbine op aansloten, hij heel Antwerpen van stroom kon voorzien.

donderdag, februari 03, 2005

DNW

De Nieuwe Wereld is een van de laatste bastionnen der vrije scherts- en meningsuiting, ik ken geen enkel ander programma dat geteisem als mezelf iedere week 5 minuten live op de luisteraar zou durven los te laten. Dat levert zeker niet altijd hoogstaande radio op, niet zelden lul ik een heel, héél eind weg. Maar soms zit er wel een geestige observatie of twee tussen en altijd, àl-tijd probeer ik blatante hypocrisie bloot te leggen, liefst op de wijze die men tijdens de punkdagen zo treffend wist samen te vatten als: ‘kicking against the pricks’.
Ik vond dan ook dat ik onderstaande tirade ('Stalin') live in De Nieuwe Wereld moest prijsgeven, met als gevolg: tientallen boze reacties. Ben er al een paar dagen niet goed van. Niet door die reacties, want die komen zo goed als zeker allemaal uit Vlaams Belang-hoek en dat die cocksuckers in hun wiek zijn geschoten is precies de bedoeling. Het gebeurt trouwens zowat iedere week. Dat ze deze keer in zo’n opvallend grote getale hun beklag doen beschouw ik vanzelfsprekend eerder als een pluspunt dan iets om mij zorgen over te maken. Ik moet ergens een gevoelige snaar geraakt hebben. Nice.
Nee, wat mij al een paar dagen dwars zit is de merkwaardige nervositeit die hierdoor bij Radio 1 is ontstaan. Hoe nerveus zijn ze? Niet meteen zo nerveus als een pekinees met een brandende staaf dynamiet in zijn reet, of als een dozijn oesters dat vanuit het vivarium zo-even Roland Lommé het restaurant heeft zien binnenkomen, maar toch nerveus genoeg om te melden dat mijn stuff hen de laatste tijd nogal, euh...zenuwachtig maakt.
De grote muil in mij zegt: dat moet je eigenlijk als een ereteken dragen en de volgende keer moet je zelfs nog iets schuimbekkender tekeer gaan. De realist in mij zegt: ‘dat mag wel zo zijn, maar je wéét gewoon dat je je de volgende keer onbewust zult inhouden om de gemoederen te sussen’. Waarop de cynicus in mij zegt: waar maak je je feitelijk druk om?, het maakt geen zak uit wat je wel of niet zegt, je bent hooguit een onbelangrijke meeëter op de gigantische reet van de media, en waarschijnlijk zelfs maar een onbetekenend zuchtje dat af en toe uit dat machtige rectum mag ontsnappen’.
Jazeker, men lult nogal wat af in mij, maar bent u soms van de interne dialoogpolitie?
Afijn, ik ben hierdoor zowaar eventjes mijn mojo kwijtgespeeld vrees ik. Which is bollocks. Heb daarom besloten het wetgeven in DNW een paar weken te laten voor wat het is. Reculer pour mieux sauter zeg maar.
Inderdaad, naast veel te veel Engelse woorden mag ik ook graag af en toe een Fransitude bovenhalen. Nog iets?