vrijdag, december 15, 2006

The Big Laurentski

Monseigneur, hoogedele prins, broeder Laurent,
De affaire waar u volgens de jongste nieuwsberichten een eerder onfrisse rol in zou hebben gespeeld bevat alle elementen die le Belge moyen vreselijk uit zijn hum brengen: nietsnutterij, gekoppeld aan hoogdravendheid en vermeend gesjoemel met staatsfondsen. Ai! Als er iets is waar de modale landgenoot het van op zijn heupen krijgt dan is het wel de gedachte dat ‘de hoge heren’ in zijn zakken zitten. U, die ik altijd als een prins van het volk heb gekend, beseft dat uiteraard ten volle. Het is dan ook niet de eerste keer dat u zich losrukt van de koekjestrommel waar u op thuis hoort om plots in het echte leven op te duiken, niet zelden met gierende banden. Dat maakte u bij een bepaald deel van de bevolking – waartoe ik mezelf graag reken - precies sympathiek. Dat opduiken bedoel ik, niet die gierende banden. Uw dédain voor het protocol, uw zwijgzaam misprijzen van de religieuze hysterie die zoveel leden van uw familie treft, uw stijlvolle zonnebril, uw Porsche en het gerucht (het maakt zelfs niet meer uit of het waar is of niet) als zou u een passionele scharrel met Wendy van Wanten hebben beleefd... hey!, u was op een gegeven moment zodanig cool, dat u onder uw oksels steaks kon invriezen. U was onmiskenbaar de rock ’n roll-prins. The Big Laurentski. Dat waren nog eens tijden.

Met permissie, prins, en geen kwaad woord over uw lieftallige gade maar het is enigszins fout beginnen lopen toen u trouwde en prompt voor troonopvolging begon te zorgen. Heel onwaarschijnlijke troonopvolging, maar kom, toch troonopvolging. Ineens werd u een beetje saai. U werd een van hen. In nauwelijks een half jaar tijd vervelde u van uw sympathieke snobimago en kwam er een vorstelijke zeur tevoorschijn. Hoe vermoeiend was uw geklaag over geld en het tekort daaraan in het bijzonder. En diende uw aanhoudend gehengel naar extra fondsen dan nog om een week ongebreideld te feesten in Monte Carlo of Saint Tropez, maar neen: u wou een kindermeisje tewerkstellen. Het spijt me, monseigneur, maar u werd zo kleurloos en vervelend dat u door drogende verf in het oog werd gehouden.

Tot nu. Niet alleen hebt u nu iets voor mekaar gekregen wat tot voor kort niemand voor mekaar scheen te krijgen, namelijk Jean-Marie De Decker van de voorpagina’s der kranten vegen, u bent ook duidelijk aan een remonte bezig. Of het allemaal waar is wat uw ex-adviseur beweert – over dat gesjoemel door de zeemacht om uw uitbundige levensstijl te financieren, en dat u daar zelf van af wist – weten we natuurlijk niet en ik hoed me om daar uitspraken over te doen, maar ik hoor praten over belangrijke sommen geld die kwistig aan luxeproducten, chique kleren, merkhorloges, exquise avondjes uit en dure auto’s zouden zijn gespendeerd. Dat begint er – l’union fait la force nog aan toe! - weer op te lijken, Uwe Dudeheid!

Ik wil u daarom persoonlijk melden dat ik, in tegenstelling tot wellicht vele landgenoten, er helemaal geen moeilijkheden mee zou hebben als zou blijken dat u in deze niet helemaal recht in uw prinselijke molières staat. Zo heb ik u namelijk het liefst: een beetje schuin, met een duur horloge aan de pols, op weg naar uw niet helemaal reglementair geparkeerde Porsche. Op geheel eigen wijze verstrekt u uw fans subtiel entertainment en ik ben bereid daar iets voor te betalen. Jammer voor u heb ik bij Justitie evenveel in de pap te brokkelen als twee mensen die bij Justitie niets in de pap te brokkelen hebben.

Artikel 88 van de grondwet stipuleert dat enkel de koning, uw vader, onbeperkte en absolute onschendbaarheid geniet, zowel op burgerrechtelijk als strafrechterlijk gebied. Met andere woorden: uw ouwe heer, waar u steeds meer begint op te gelijken, kan en mag rock-’n-rollen dat de stukken eraf vliegen, maar alle andere leden van het operettegezelschap-zonder-repertoire (© Rudy Vandendaele) dat wij kennen als de Koninklijke Familie moeten hun manieren houden zoals wij allemaal.
‘De prins moet beschouwd worden als eender welke andere burger’ stelde minister van Justitie Laurette Onckelinx. ‘Ik dank de minister voor dit cryptisch maar duidelijk antwoord’, riposteerde het flauwtjes glimlachende SP-A parlementslid Dylan Casaer, geheel voorbijgaand aan de nochtans onmiskenbare tegenstelling tussen ‘cryptisch’ en ‘duidelijk’. Men lacht wat af in de politiek. Ik hoop van ganser harte dat u de komende weken ook mag blijven lachen. Uw trouwe onderdaan en fan, (pdw)

maandag, december 04, 2006

Comedy Casino Royale foto's

2250 tickets gingen in één week de deur uit, alle zalen van de Vooruit tot de nok gevuld, opstootjes aan de kassa omdat er echt niemand meer bij kon, zowat de hele Vlaamse stand up comedy scène op, achter of voor het podium, twee buitenlandse kleppers, drie uur non stop stand up....tot spijt van wie 't benijdt was het eerste Comedy Casino Royale festival in Gent een onbetwistbaar succes.


MC Thomas Smith, vlak voor het openen van de Concertzaal


Alex Agnew en Nigel Williams hebben zonet Die Van Die Twee Kamelen gehoord.


MC Adriaan is ondertussen zo beroemd, dat hij overal een eigen cameraploeg mee neemt om iedere minuut van zijn leven te documenteren.


Xander De Rijcke en Alex Agnew overleggen hoe ze Die Van Die Twee Kamelen nog iéts meer kunnen verfijnen


MC Adriaan, talkin' bollocks in de Theaterzaal


Andy Parsons, klaar om het feest in de Theaterzaal te openen


Philip Geubels, kersverse winnaar van de Lunatic Comedy Award 2006, vertelt Die Van Die Twee Kamelen aan Henk Rijckaert.


Freddy De Vadder maakt zich klaar. Wuk?


Piet De Praitere realiseert zich dat hij binnen enkele minuten op moet.


Alex Agnew in grote doen. Het zullen handige jongens zijn die hem zijn portefeuille afpakken.


Tussendoor doet Comedy Casino Cup-jurylid Tom Waes - onder supervisie van een Britse vertegenwoordiger van het Guinness Book of Records - een aanval op het wereldrecord pizza eten

(met dank aan Fokke van der Meulen voor de foto's - neem ook eens een kijkje op www.cafethejoker.be)