zaterdag, oktober 21, 2006

Sam Kinison

Filmpjes van mijn favoriete dode comedians, deel 4: Sam Kinison.

Nylonkousen

Uit De Standaard (19/10)


Jack Straw, de vroegere Britse minister van Buitenlandse Zaken, zorgde vorige week onverwachts voor controverse. Straw, nu voorzitter van het Lagerhuis, had zich laten ontvallen dat vrouwen beter geen boerka of niqab dragen en verzoekt moslima’s die zijn kabinet bezoeken dan ook om dat ongesluierd te doen, omdat hij ‘het gezicht van zijn gesprekspartner wil zien’ en omdat ‘kledingstukken die de hele persoon verbergen ertoe bijdragen de gemeenschappen te scheiden’ . Steekhoudende argumenten. Een conversatie voeren met een vrouw die een boerka draagt geeft de uitdrukking ‘onder vier ogen spreken’ misschien wel zijn ware betekenis, maar in principe verschilt het weinig van een telefoongesprek.
Dat de Britse Moslimraad, de Islamitische Mensenrechtencommissie en een internationale rist religieuze verenigingen verbolgen zouden reageren viel te verwachten, maar Jack Straw kreeg tot mijn verbazing ook sneren van stand up comedians, satirici en columnisten, mensen die men nochtans van enige weldenkendheid zou mogen verdenken. Ik had verwacht dat iémand vanuit die hoek iets zou aanstippen van de strekking: waar halen de gelovigen eigenlijk het idee vandaan dat God, Allah, Boedha, Krishna, Groucho Marx - vul aub zelf uw opperwezen naar keuze in - zo hevig in des mensens kruin is geïnteresseerd? Het is een beetje hovaardig te denken dat uw favoriet opperwezen, tussen het bestieren van het heelal in, nog de tijd heeft om zich druk te maken over uw onbedekte scalp. God als overbezorgde moeder: 'doe uw muts aan, het is koud in de kosmos!'.
Straw heeft natuurlijk gelijk. Wat zeg ik? Hij heeft meer gelijk dan de man die destijds bij de introductie van het Frans toilet opmerkte: ‘dit is volgens mij voor verbetering vatbaar...’
Net zoals men zich kan afvragen of de persoon die in Disneyland een Mickey Mouse-pak draagt mannelijk dan wel vrouwelijk is – zoals iedereen weet die het bewuste filmpje heeft gezien waarin Minnie Mouse op enthousiaste wijze Goofy een beurt geeft langs vanachteren – kan men zich afvragen: praat ik eigenlijk wel met een moslima? Het kan evengoed een imker met een hoog stemmetje zijn. En in het slechtste geval een terrorist. In Irak en Afghanistan is het eerder gebeurd, dat mannelijke verdachten zich verkleedden als moslima, onder meer voor het plegen van zelfmoordaanslagen.
En zie: nauwelijks een week na Straws controversiële uitspraak lekte uit dat een Britse terreurverdachte dagenlang uit handen van de politie wist te blijven door zich met een boerka te verkleden als moslimvrouw. De man werd verdacht van ernstige terroristische misdrijven. Shahid Malik, een parlementariër van premier Tony Blairs Labour-partij, riep de Britten meteen op om vooral niet 'hysterisch' te reageren. ‘Als dit klopt, dan is het de eerste keer in Groot-Brittannië’ haastte hij zich te melden, meteen gevolgd door de merkwaardige gedachtensprong: ‘Er zijn honderden bankovervallen gepleegd door mannen met vrouwenkousen over hun hoofd, maar niemand praat over het verbieden van nylonkousen.’ Euh...neen Shahid, maar er bestaat vooralsnog geen enkele bevolkingsgroep die het dragen van een nylonkous over het hoofd als een uiting van diepe godsvrucht beschouwt, en bovendien eist dat iedereen daar respect voor heeft.
Enkele dagen na wat men in Groot-Brittannië minzaam ‘het boerka-incident’ was gaan noemen, had iedereen het over het ‘kruisje incident’: een
werkneemster van British Airways wil het bedrijf een proces aandoen omdat ze geen klein kruisje aan een halsketting mag dragen terwijl islamitische hoofddoeken en sikh-tulbanden wel toegelaten zijn. Ze verklaart dat het voor haar belangrijk is dat ze een symbool van haar geloof kan dragen, zoals andere werknemers van BA dat ook doen. De directie riposteerde met : ‘De regel is dat personeelsleden welzeker religieuze symbolen aan kettinkjes mogen dragen maar ze moeten ze onder hun onder hun uniform verbergen'. Op de vraag waarom islamitische hoofddoeken en sikh-tulbanden wel mogen gedragen worden, was het hallucinante antwoord: ‘die kunnen nu eenmaal niet onder het uniform worden verborgen.’ Ik zou die mevrouw van het kruisje dan ook aanraden om voortaan een mijter te dragen. Of een nylonkous over het hoofd te trekken. Ik weet zeker dat, als men maar hard genoeg zijn best doet, er vast een bijbelvers te vinden is dat kan worden geïnterpreteerd als: zalig zijn degenen die hun facie onder een panty verbergen.
In Vlaanderen kan het dragen van de boerka worden verboden op basis van een oude carnavalswet. U heeft er geen idee van hoe geestig ik dat vind. (pdw)

dinsdag, oktober 10, 2006

Her pussy is magic....

Ongetwijfeld een van de meest scrotumverschrompelende filmpjes die men dezer dagen op het internet kan aantreffen. Goed gelachen, maar ik krijg die teringdeun maar niet uit mijn hoofd. (met dank aan www.zattevrienden.be)

Queezier

Uit 'Lichtpunt' (Canvas, 08/10)

Vroeger – want zo hoort ieder stukje over computergames te beginnen, met: ‘vroeger’ – vroeger kon je als snotneus een heleboel spelletjes samen met je ouders spelen. Scrabble, Stratego of Monopoly, Mens-Erger-Je-Niet of ganzenbord, dammen of schaken. Je wist overigens iedere keer vrijwel zeker dat je van je ouders zou verliezen. Omdat vader bijvoorbeeld woorden als ‘queezier’ en ‘xilantroof’ op het scrabble-bord liet verschijnen en – schalks knipogend naar moeder – tegenover zijn wantrouwig gebroed volhield dat ze wel degelijk in het Grote Woordenboek der Nederlandse Taal terug te vinden waren.
Dat waren nog eens tijden!
Spelletjes spelen werd toen nog beschouwd als geheel onschuldig vertier voor de hele familie. Niemand die er ook maar aan dacht om pakweg Stratego verantwoordelijk te stellen voor baldadig gedrag van sommige jongelui. Bij mijn weten is niemand ooit, na een pittig partijtje Scrabble, schuimbekkend door de straten getrokken, een spoor van bloed en vernieling achterlatend. En het ergste wat rond het ganzenbord kon gebeuren is dat iemand een dobbelsteen inslikte.

Anno 2006 daarentegen, zijn er weinig ouders die samen met hun kroost computergames spelen – misschien omdat deze keer zoon-of dochterlief geheid zal winnen - en zie: spelletjes spelen wordt prompt als een nogal discutabele bezigheid beschouwd en sommige computergames worden zelfs als gevaarlijk aangeduid. Een schietpartij in een Amerikaanse school? Men kan er donder op zeggen dat de kranten zullen vermelden dat de jonge schutters een Playstation hadden waarop ze GTA San Andreas speelden. Geheel voorbijgaand aan het feit dat zowat iederéén jonger dan 20 tegenwoordig een Playstation heeft en een exemplaar van GTA San Andreas.

De morele paniek van ouders en opvoeders rond sommige videogames doet denken aan de onberaden processen die in de jaren tachtig werden gevoerd tegen rockmuzikanten. Wanneer een jonge zelfmoordenaar op zijn jongenskamer wel eens naar Black Sabbath of Iron Maiden bleek te hebben geluisterd zal het wel allemaal de schuld van Sabbath of Maiden geweest zijn was toen de merkwaardige gedachtengang.
In Duitsland werd enkele jaren geleden de verkoop van het computerspel ‘Command & Conquer’ bij wet verboden. In Duitsland! Dat verdient volgens mij een Nobelprijs voor ironie.

Het verband tussen geweld in videogames en echt geweld is even makkelijk aan te tonen als te weerleggen. Jazeker kunnen gewelddadige games een labiel persoon beïnvloeden, maar neen: dat iemand graag groepjes polygonen op een scherm neerknalt betekent niet dat hij zinnens is om met een jachtgeweer op een mens te schieten.
Vele jongvolwassenen van nu hebben vroeger uuuuren Pacman gespeeld, een spelletje waarbij je zoveel mogelijk veelkleurige tabletten moest opeten terwijl er repetitieve muziek speelde. Als videogames zo’n slechte invloed hadden dan zouden de jongeren van nu in hun vrije tijd volop veelkleurige pillen nemen terwijl er repetitieve muziek op de achtergrond speelt.....Dat was misschien een ongelukkig voorbeeld besef ik nu.

Soit, ik wou eigenlijk onderstrepen: een gewelddadig en bloederig first person shooter game is netzomin een verheerlijking van gratuit geweld als stratego een verheerlijking van de oorlog is. Het is en blijft een spelletje. En wie het spelletje niet speelt kan er zich geen helder oordeel over vormen. Wie het hier niet mee eens is, is overigens een queeziere xilantroof. (pdw)

maandag, oktober 09, 2006

Richard Pryor

Filmpjes van mijn favoriete dode comedians, deel 3: Richard Pryor.




maandag, oktober 02, 2006

Bill Hicks

Filmpjes van mijn favoriete dode comedians, deel 2: Bill Hicks.