Met dank aan kameraad Luc Dufourmont van Two Russian Cowboys.
woensdag, november 28, 2007
zaterdag, november 24, 2007
Goede Wil
Uit De Standaard 22/11/07
Het seizoen der goede wil barst straks weer los en dus is het de hoogste tijd voor een lijst met mensen en dingen die momenteel voor mijn humeur doen wat de ijspiste voor de ribbenkast van Greet Rouffaer heeft betekend.
Om te beginnen wil ik de bedenkers van Steracteur Sterartiest, Sterren op het IJs en Sterren op de Dansvloer iets aandoen. Wat precies, is te gruwelijk om in een kwaliteitskrant te beschrijven. Laat ik volstaan met te zeggen dat hun moeders jammerlijk zullen huilen in hun respectieve hoerententen als ze horen wat ik, geïnspireerd door Saw I, II en III, voor hun gebroed in petto heb. Sterren op de Groepsverkrachting, Steracteur Sterjunkie, Sterren onder het Roestige Mes, ja naar zoiets zou ik zeker kijken, maar naar deze slappe lapzwanzerij? Nee dankuwel. Die Sterren Op...-shows zijn het televisieprogramma-equivalent van voetballers die, met een of ander kampioenschap in zicht en niet gehinderd door enige vorm van muzikaal talent, een scrotumverlammend slecht plaatje opnemen. Als ik onhandige schaatsers wil zien ga ik wel naar de ijspiste die straks weer aan het Gentse Belfort staat opgesteld. Overigens: wie in Sterren op het IJs nog het woord 'kür' in de mond durft te nemen om een prestatie aan te duiden die enkel kan worden omschreven als 'dit is wat er gebeurt als een schaatser met een stijve nek ook nog eens in zijn broek heeft gekakt', verdient te worden gedwangvoederd met kamelenkots.
Ten tweede: Cirque Du Fucking Soleil. Een turnclub met kapsones die, net wanneer je denkt dat je er vanaf bent, iedere keer opnieuw de kop op steekt. Een beetje zoals vurige herpes, zij het dat een plotse opstoot van herpes doorgaans met iets meer enthousiasme wordt verwelkomd. Iemand die, alvorens door een hoepel te duiken, zijn evenwicht op een grote strandbal weet te bewaren en een dubbele salto maakt, is een gymnast, geen kunstenaar. Door er sfeervolle belichting en een melancholisch muziekje bij te serveren wordt het geen, ik herhaal, géén kunst. Het blijft: turnen.
Ten derde: Al 'een ecologische voetafdruk ter grootte van Luxemburg' Gore verdient een verlamming aan zijn rukarm in plaats van de zoveelste onderscheiding. Zijn film zit vol met fouten, maakt de mensen bang en zadelt ons met een schuldgevoel op. Met het vliegtuig naar Torremolinos was vroeger gewoon vakantie, nu is het plots even moreel verwerpelijk als pedofilie. Het allerergste is: hij mag zijn lezingen over het klimaat graag beginnen met 'in den beginne waren er Adam & Eva'. Neen, Al baby, in den beginne was er hoogstens de oersoep. 'Oersoep' is trouwens Al 'als ik nog vijf kilo zwaarder word pas ik enkel nog in een cape' Gore zijn bloedgroep.
Ten vierde: managers. Van alle slag. Als u 'manager' op uw naamkaartje hebt staan, weze het manager natuur of voorafgegaan door een prefix à la 'general', 'assistant' of 'business': scheer uw scrotum met een bot steakmes want u bent even nuttig voor de maatschappij als een valluik voor een zweefvliegtuig. En dat geldt zowel voor de aspirant Aimé's 'nog nooit een tv-programma gemaakt of een artikel geschreven maar dat houdt mij niet tegen om de VRT of Humo te bestieren' Van Hecke als voor de personeelchefs die zich nu 'human resources manager' menen te moeten noemen. En het geldt dubbel voor showbusiness-managers, meestal het soort kwieten dat zelf over te weinig talent beschikt om het te maken als artiest en zulks probeert te compenseren door zich een misplaatste air van belangrijkheid aan te meten waarbij ieder weldenkend mens zich afvraagt: is Vlaanderen soms plots met Las Vegas én Hollywood tegelijk gejumeleerd? Hey Colonel Parker, ik heb nieuws voor jou: het vergt meer dan een lederen malette met daarin een agenda vol telefoonnummers van BV's van tweede signatuur om indruk op mij te maken. Zoek écht werk. Vlaanderen heeft altijd nood aan goeie stielmannen.
Tenslotte: mensen die in de televisiewereld actief zijn maar er zich laten op voorstaan dat ze weinig of geen televisie kijken. Straks, met de stroom eindejaarsvraagjes en - interviews in diverse kranten en tijdschriften is het geheid weer van dat. Met een nauwelijks verholen dédain gaat het van: 'Zelf kijken wij bitter weinig televisie thuis'. Een muzikant die nooit naar muziek luistert, iemand? Of een voetballer die nooit naar een match kijkt, misschien? Het ergste is nog dat ze er nooit worden op aangesproken door de vragensteller met dienst. Terwijl een opmerking als 'aan het niveau van uw programma's te zien kijkt u inderdaad heel weinig televisie' toch voor de hand ligt.
Het seizoen der goede wil barst straks weer los en dus is het de hoogste tijd voor een lijst met mensen en dingen die momenteel voor mijn humeur doen wat de ijspiste voor de ribbenkast van Greet Rouffaer heeft betekend.
Om te beginnen wil ik de bedenkers van Steracteur Sterartiest, Sterren op het IJs en Sterren op de Dansvloer iets aandoen. Wat precies, is te gruwelijk om in een kwaliteitskrant te beschrijven. Laat ik volstaan met te zeggen dat hun moeders jammerlijk zullen huilen in hun respectieve hoerententen als ze horen wat ik, geïnspireerd door Saw I, II en III, voor hun gebroed in petto heb. Sterren op de Groepsverkrachting, Steracteur Sterjunkie, Sterren onder het Roestige Mes, ja naar zoiets zou ik zeker kijken, maar naar deze slappe lapzwanzerij? Nee dankuwel. Die Sterren Op...-shows zijn het televisieprogramma-equivalent van voetballers die, met een of ander kampioenschap in zicht en niet gehinderd door enige vorm van muzikaal talent, een scrotumverlammend slecht plaatje opnemen. Als ik onhandige schaatsers wil zien ga ik wel naar de ijspiste die straks weer aan het Gentse Belfort staat opgesteld. Overigens: wie in Sterren op het IJs nog het woord 'kür' in de mond durft te nemen om een prestatie aan te duiden die enkel kan worden omschreven als 'dit is wat er gebeurt als een schaatser met een stijve nek ook nog eens in zijn broek heeft gekakt', verdient te worden gedwangvoederd met kamelenkots.
Ten tweede: Cirque Du Fucking Soleil. Een turnclub met kapsones die, net wanneer je denkt dat je er vanaf bent, iedere keer opnieuw de kop op steekt. Een beetje zoals vurige herpes, zij het dat een plotse opstoot van herpes doorgaans met iets meer enthousiasme wordt verwelkomd. Iemand die, alvorens door een hoepel te duiken, zijn evenwicht op een grote strandbal weet te bewaren en een dubbele salto maakt, is een gymnast, geen kunstenaar. Door er sfeervolle belichting en een melancholisch muziekje bij te serveren wordt het geen, ik herhaal, géén kunst. Het blijft: turnen.
Ten derde: Al 'een ecologische voetafdruk ter grootte van Luxemburg' Gore verdient een verlamming aan zijn rukarm in plaats van de zoveelste onderscheiding. Zijn film zit vol met fouten, maakt de mensen bang en zadelt ons met een schuldgevoel op. Met het vliegtuig naar Torremolinos was vroeger gewoon vakantie, nu is het plots even moreel verwerpelijk als pedofilie. Het allerergste is: hij mag zijn lezingen over het klimaat graag beginnen met 'in den beginne waren er Adam & Eva'. Neen, Al baby, in den beginne was er hoogstens de oersoep. 'Oersoep' is trouwens Al 'als ik nog vijf kilo zwaarder word pas ik enkel nog in een cape' Gore zijn bloedgroep.
Ten vierde: managers. Van alle slag. Als u 'manager' op uw naamkaartje hebt staan, weze het manager natuur of voorafgegaan door een prefix à la 'general', 'assistant' of 'business': scheer uw scrotum met een bot steakmes want u bent even nuttig voor de maatschappij als een valluik voor een zweefvliegtuig. En dat geldt zowel voor de aspirant Aimé's 'nog nooit een tv-programma gemaakt of een artikel geschreven maar dat houdt mij niet tegen om de VRT of Humo te bestieren' Van Hecke als voor de personeelchefs die zich nu 'human resources manager' menen te moeten noemen. En het geldt dubbel voor showbusiness-managers, meestal het soort kwieten dat zelf over te weinig talent beschikt om het te maken als artiest en zulks probeert te compenseren door zich een misplaatste air van belangrijkheid aan te meten waarbij ieder weldenkend mens zich afvraagt: is Vlaanderen soms plots met Las Vegas én Hollywood tegelijk gejumeleerd? Hey Colonel Parker, ik heb nieuws voor jou: het vergt meer dan een lederen malette met daarin een agenda vol telefoonnummers van BV's van tweede signatuur om indruk op mij te maken. Zoek écht werk. Vlaanderen heeft altijd nood aan goeie stielmannen.
Tenslotte: mensen die in de televisiewereld actief zijn maar er zich laten op voorstaan dat ze weinig of geen televisie kijken. Straks, met de stroom eindejaarsvraagjes en - interviews in diverse kranten en tijdschriften is het geheid weer van dat. Met een nauwelijks verholen dédain gaat het van: 'Zelf kijken wij bitter weinig televisie thuis'. Een muzikant die nooit naar muziek luistert, iemand? Of een voetballer die nooit naar een match kijkt, misschien? Het ergste is nog dat ze er nooit worden op aangesproken door de vragensteller met dienst. Terwijl een opmerking als 'aan het niveau van uw programma's te zien kijkt u inderdaad heel weinig televisie' toch voor de hand ligt.
maandag, november 19, 2007
Laatste 2 namen Comedy Casino Festival
Werden zo-even aan de affiche toegevoegd: Michaël Van Peel, die vorige week nog de Culture Comedy Award in de wacht sleepte, en de geweldige Mark Steele(UK), hij van de Mark Steel Lectures op de BBC (en van QI, Have I Got News For You, Mock The Week enz...)Alle info nog steeds op www.comedycasino.be
woensdag, november 14, 2007
Comedy Casino Festival
Op 9 december in het Gentse ICC: Comedy Casino Festival 2007.
22 comedians in drie zalen, met o.a. Rich Hall (USA), Micha Wertheim (NL), Alex Agnew, Nigel Williams, Raf Coppens, De Neveneffecten, Thomas Smith, Steve Hughes (AUS), Kamagurka en Craig Hill (UK). Het volledige programma, alle info over welke comedian wanneer in welke zaal optreedt, links en ticketinformatie vindt u op www.comedycasino.be
foto: Rich Hall in Comedy Casino 3, op Canvas vanaf 11 januari 2008.
22 comedians in drie zalen, met o.a. Rich Hall (USA), Micha Wertheim (NL), Alex Agnew, Nigel Williams, Raf Coppens, De Neveneffecten, Thomas Smith, Steve Hughes (AUS), Kamagurka en Craig Hill (UK). Het volledige programma, alle info over welke comedian wanneer in welke zaal optreedt, links en ticketinformatie vindt u op www.comedycasino.be
foto: Rich Hall in Comedy Casino 3, op Canvas vanaf 11 januari 2008.
vrijdag, november 09, 2007
Emerson, Lake & Palmer
Uit De Standaard 08/11/07
Ik beken: ik kan volstrekt niet meer volgen. Dus als iemand mij wil helpen: waarom precies moet ik nu weer aandacht besteden aan de taalstrijd rond de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde, die Emerson, Lake & Palmer van de politieke problemen in dit land? En hoe kan/zal die splitsing het leven ter hoogte van pakweg Kortrijk, Gent, Deinze, Lokeren of Antwerpen nu weer in gunstige zin beïnvloeden? En waarom is dit een regeringscrisis of - de hemelen verhoeden het! - het uiteenvallen van het goed boerend Europese kmo'tje dat wij kennen als België waard? Voor zover ik het nog kan vatten en inschatten is BHV een probleem van hooguit enkele duizenden Vlamingen in de rand rond Brussel waar sommige politici, de N-VA op kop, een symbooldossier van hebben gemaakt. Terwijl er pakweg honderd keer meer Vlamingen zijn die graag een joint mogen opsteken maar nog steeds op een deugdelijke softdrugregeling zitten te wachten. Er zijn duizend keer meer Vlamingen die een oplossing voor het fileprobleem verwachten. Er zijn miljoenen Vlamingen die bezorgd zijn om de sociale zekerheid.
Terwijl sommigen onder u alvast op hun hoge poten zijn gaan staan om een lezersbrief te sturen, leg ik even uit wat mijn standpunt is.
Eerst en vooral: mensen spreken de taal van hun keuze. Punt. Als er veel Frans wordt gesproken in de rand rond Brussel, dan betekent dat volgens mij in de eerste plaats dat er veel mensen in die rand Frans wensen te spreken. Klinkt simpel, maar uit ervaring weet ik dat faciliteiten, taalwetten noch taalgrenzen niemand kunnen of zullen tegenhouden om Frans te praten als hij of zij dat wil. Of om Nederlands te praten als hij of zij dat wil. Of Turks of Marokkaans.
Ten tweede: met die taalzuiverheid moeten wij hier in het Vlaamse landsgedeelte niet te hoog oplopen. Men hoeft maar eender welke Vlaamse zender aan te knippen om te horen hoe de moerstaal geweld wordt aangedaan. De 'ik heb zoiets van's' en 'naar de toekomst toe's' - om slechts twee van de meest zurig ruikende taalveesten te noemen - vliegen ons om de oren, zowel uit de onwelriekende bek die wij kennen als de volksmond, als uit de mond van politici, sportlui, artiesten en andere pilaren van de Vlaamse samenleving. Hoe zurig ruiken ze? Stel u een punt Brie voor, die in augustus, bij 38°, op het dashboard van een auto werd achtergelaten, een auto die een uur of zes in de blakende zon werd geparkeerd. Dan trek je het portier open en wat je dan ruikt: dàt is de geur van bovenvermelde taalveesten.
Overigens, wat die taalzuiverheid betreft: Bart De Wever had twee jaar geleden dubbel zoveel fouten als ik (ik had er 19) in het Groot Dictee Der Nederlandse Taal. Ném!
Allebei mijn grootvaders hebben in alle twee de wereldoorlogen gevochten. Leon, mijn opa langs vaders zijde, lag als 17-jarige 'aan de IJzer' waar hij inderdaad bevelen in het Frans kreeg. Een feit dat dikwijls wordt aangehaald om de schandalige onderdrukking der Vlamingen in dat tijdsgewricht te onderstrepen. Wel, het legendarische zinnetje 'Et pour les Flamands, la même chose...' heeft opa Leon in de loopgraven rond Ieper nog daadwerkelijk te horen gekregen. Maar nooit heb ik hem daarover horen foeteren. Voor hem was dat een detail. Duitsers die uw kloten er proberen af te schieten is blijkbaar een ervaring die een mens leert om een en ander in het juiste perspectief te zien. Het waren tenslotte de moffen die het op zijn leven hadden gemunt, niet de Franssprekende officieren. . Opa Leon had drie kogelgaten in zijn machtige lijf en het waren geen Franssprekenden die op hem hadden geschoten, maar Duitsers. Jarenlang weigerde hij Duitse producten te eten of drinken, over Franstaligen heb ik hem nooit horen klagen. (pdw)
Ik beken: ik kan volstrekt niet meer volgen. Dus als iemand mij wil helpen: waarom precies moet ik nu weer aandacht besteden aan de taalstrijd rond de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde, die Emerson, Lake & Palmer van de politieke problemen in dit land? En hoe kan/zal die splitsing het leven ter hoogte van pakweg Kortrijk, Gent, Deinze, Lokeren of Antwerpen nu weer in gunstige zin beïnvloeden? En waarom is dit een regeringscrisis of - de hemelen verhoeden het! - het uiteenvallen van het goed boerend Europese kmo'tje dat wij kennen als België waard? Voor zover ik het nog kan vatten en inschatten is BHV een probleem van hooguit enkele duizenden Vlamingen in de rand rond Brussel waar sommige politici, de N-VA op kop, een symbooldossier van hebben gemaakt. Terwijl er pakweg honderd keer meer Vlamingen zijn die graag een joint mogen opsteken maar nog steeds op een deugdelijke softdrugregeling zitten te wachten. Er zijn duizend keer meer Vlamingen die een oplossing voor het fileprobleem verwachten. Er zijn miljoenen Vlamingen die bezorgd zijn om de sociale zekerheid.
Terwijl sommigen onder u alvast op hun hoge poten zijn gaan staan om een lezersbrief te sturen, leg ik even uit wat mijn standpunt is.
Eerst en vooral: mensen spreken de taal van hun keuze. Punt. Als er veel Frans wordt gesproken in de rand rond Brussel, dan betekent dat volgens mij in de eerste plaats dat er veel mensen in die rand Frans wensen te spreken. Klinkt simpel, maar uit ervaring weet ik dat faciliteiten, taalwetten noch taalgrenzen niemand kunnen of zullen tegenhouden om Frans te praten als hij of zij dat wil. Of om Nederlands te praten als hij of zij dat wil. Of Turks of Marokkaans.
Ten tweede: met die taalzuiverheid moeten wij hier in het Vlaamse landsgedeelte niet te hoog oplopen. Men hoeft maar eender welke Vlaamse zender aan te knippen om te horen hoe de moerstaal geweld wordt aangedaan. De 'ik heb zoiets van's' en 'naar de toekomst toe's' - om slechts twee van de meest zurig ruikende taalveesten te noemen - vliegen ons om de oren, zowel uit de onwelriekende bek die wij kennen als de volksmond, als uit de mond van politici, sportlui, artiesten en andere pilaren van de Vlaamse samenleving. Hoe zurig ruiken ze? Stel u een punt Brie voor, die in augustus, bij 38°, op het dashboard van een auto werd achtergelaten, een auto die een uur of zes in de blakende zon werd geparkeerd. Dan trek je het portier open en wat je dan ruikt: dàt is de geur van bovenvermelde taalveesten.
Overigens, wat die taalzuiverheid betreft: Bart De Wever had twee jaar geleden dubbel zoveel fouten als ik (ik had er 19) in het Groot Dictee Der Nederlandse Taal. Ném!
Allebei mijn grootvaders hebben in alle twee de wereldoorlogen gevochten. Leon, mijn opa langs vaders zijde, lag als 17-jarige 'aan de IJzer' waar hij inderdaad bevelen in het Frans kreeg. Een feit dat dikwijls wordt aangehaald om de schandalige onderdrukking der Vlamingen in dat tijdsgewricht te onderstrepen. Wel, het legendarische zinnetje 'Et pour les Flamands, la même chose...' heeft opa Leon in de loopgraven rond Ieper nog daadwerkelijk te horen gekregen. Maar nooit heb ik hem daarover horen foeteren. Voor hem was dat een detail. Duitsers die uw kloten er proberen af te schieten is blijkbaar een ervaring die een mens leert om een en ander in het juiste perspectief te zien. Het waren tenslotte de moffen die het op zijn leven hadden gemunt, niet de Franssprekende officieren. . Opa Leon had drie kogelgaten in zijn machtige lijf en het waren geen Franssprekenden die op hem hadden geschoten, maar Duitsers. Jarenlang weigerde hij Duitse producten te eten of drinken, over Franstaligen heb ik hem nooit horen klagen. (pdw)
Abonneren op:
Posts (Atom)
