maandag, oktober 25, 2004

Kim

Waarom staat de gezonnebrilde berg spek genaamd Kim Schmitz, Duits miljonair alsook het kalf dat een ongeval veroorzaakte en daarna het slachtoffer al lachend begon te filmen, tegenwoordig om de haverklap in mijn krant? Er is een tijd en een plaats voor dikke Duitsers en dat is: de zomer, in Lanzarote, Benidorm of Tenerife. Niet alle dagen in mijn krant. Vandaag lees ik dat de 'Dickste Mann des Internets' zoals Bild Zeitung hem noemt, verantwoordelijk zou zijn voor het platleggen van de SP-A website. Wat? Is hij er bovenop gaan liggen?
Wat weten we eigenlijk van Schmitz? Hij weegt 165 kilo, is steenrijk maar niemand weet precies waar zijn poen vandaan komt, hij rijdt graag met snelle wagens, snoeft over zijn seksleven met call-girls en heeft over het algemeen een bijzonder grote muil....Wacht eens even! Heeft iemand Jean-Pierre van Rossem en Kim Schmitz eigenlijk al een keer in dezelfde kamer gezien? Volgens mij zijn Jean-Pierre en Kim een en dezelfde persoon.
Van Kims gesproken: waarom moet ik door het journaille dagen lang op de hoogte worden gehouden van de stand van zaken bij de familie Clijsters - of huisje Weltebree zoals ik het graag noem? Als ik nog één keer ergens lees dat 'het love game voorbij is' steek ik alle tien mijn vingers tegelijk in de keel.
Dit weekend las ik ergens zelfs een verzonnen interview met Kim Clijsters, onder de kop: 'Exclusief, het interview dat ze had kunnen geven....'. Que? De redacteur met dienst liet Kim in dat gefingeerde interview o.a. praten over het pijpenmuseum in Opitter. Ik verzin het niet. We zitten volop in het magic mushroom-seizoen, ik wijt het daar aan.
Degene die het luidst zit te vloeken in huisje Weltebree is volgens mij vader Lei, en niet enkel omdat zijn dochters liefdesleven in het slop zit. Lei dreigde niet zo lang geleden met een verhuis naar Australië 'als de Belgische fiscus zich niet dringend wat soepeler begon op te stellen'. Die verhuis zit er nu niet meer in vrees ik.
Oeps. (pdw)

Jean-Pierre Van Rossem, gisteren

donderdag, oktober 21, 2004

Confituur

Lieven ‘Pauline & Paulette’ Debrauwer, in De Standaard over zijn nieuwe film ‘Confituur’, het klefste werkstuk sinds Klef ‘Sticky’ McKlef besloot om in een bad siroop te gaan plaatsnemen met in iedere hand een Barbe-à-Papa:
De wereld loopt vol met klagende, negatieve mensen. Ze zijn ongelukkig omdat het leven hen gedeeltelijk overkomt, en dat valt niet altijd mee. Maar dat is slechts de helft van het verhaal. De andere helft is wat je maakt van wat je gekregen hebt. Het glas halfvol of halfleeg zien, is vaak het verschil tussen gelukkig en ongelukkig zijn. Durven optimistisch zijn, is progressief.’
Euh…nee, Lieven. Er is immers nog een derde weg tussen het glas halfvol of halfleeg zien, namelijk: vaststellen dat het glas gewoon te groot is. En optimistisch zijn is...wel, heel erg dom. Tenminste, zo lijkt het voor iedereen die wel eens naar een nieuwsuitzending kijkt.
Progressief zijn – en Van Dale omschrijft progressief als ‘vooruitstrevend’ en ook ‘een hervorming van de maatschappij beogend’ – is haast per definitie synoniem voor pessimistisch en cynisch zijn. Ook hier geldt: om dit inzicht te verkrijgen moet men af en toe een nieuwsuitzending hebben meegepikt.
‘Cynisch’ is volgens Van Dale dan weer synoniem voor ‘een pijnlijk ongeloof in het goede aan de dag leggend’. Ik val in herhaling: ook dit krijgt een mens maar onderstreept als hij af en toe naar een journaal kijkt.
Iemand zei ooit: een optimist is iemand die vaststelt dat een roos beter ruikt dan een kool en daaruit deduceert dat de roos ook betere soep oplevert.
Euh...nee, soep van rozen levert een stinker op. Zoals – dat treft! – ‘Confituur’ ook een stinker is. (pdw)

maandag, oktober 18, 2004

Hugo & Aimé

Dit weekend heb ik nog een keer naar de Nederlandse site gesurfd, waar je die onthoofdingsvideo's helemaal tot het eind kunt bekijken. Ik doe dat regelmatig want geef toe, op sommige dagen lijkt de Vlaamse televisie ofwel op de Evangelische Omroep, ofwel op een promotievideo voor de bouwsector. Nu ben ik daar dit weekend op een wel heel gruwelijk filmpje gestoten: Hugo Camps zat op zijn knieën, gehuld in een oranje overall en geblinddoekt, terwijl achter hem VRT-baas Aimé Van Hecke stond, met in zijn broeksriem, trekkensklaar, een opgerold pamflet met daarop de gevreesde normen en waarden van TV1. Ik moet eerlijk bekennen: ik heb het filmpje niet helemaal durven uitkijken. De gruwel!
Waar heeft collega Hugo Camps dit trieste lot aan te danken? Wel, Camps heeft in een van zijn columns Aimé Van Hecke omschreven als 'de grootste kermisbaas die er ooit op de vrt heeft rondgelopen' en dat komt hem nu op een banvloek te staan. Camps mag niet meer meedoen aan de verkiezing van de Grootste Belg die binnenkort van start gaat en zal voorlopig niet meer in VRT-programma's te zien zijn. Een beetje ironisch, als men weet dat broeder Hugo zich in de bewuste column precies druk had gemaakt over het feit dat Johan Musseeuw na zijn schorsing wél nog als commentator op de vrt te horen was.
Ik ben de heilige normen en waarden van TV1 nog eens gaan opsnorren - op de negende verdieping van de VRT kun je de stenen tafelen waarin ze gebeiteld staan bezoeken - en het zijn er tien: respectvol, authentiek, betrouwbaar, toegankelijk, herkenbaar, open, optimistisch, hartelijk, nuttig en verfrissend. Het zal u ook opgevallen zijn dat 'kritiekbestendig' en 'vergevingsgezind' er niet tussen staan, net zo min trouwens als 'vernieuwend', 'hedendaags' of 'origineel', maar hierop ingaan zou ons - en vooral mij - te ver leiden. Ik ben niet gek. Als ik zie wat Hugo Camps nu overkomt zou het mij immers wel eens tot aan de uitgang van de VRT kunnen leiden, ongetwijfeld begeleid door een hartelijke en betrouwbare suppoost, die mij respectvol de open uitgangspoort zal wijzen.
Maar ik moet er toch minstens op wijzen dat de zin 'Aimé Van Hecke is de grootste kermisbaas die er ooit op de vrt heeft rondgelopen' wél een van de toegankelijkste zinnen is die broeder Hugo in lange tijd heeft opgeschreven. Wat voor de mensen die hem haast dagelijks lezen zoals ik heel verfrissend was. Misschien moest daar rekening mee worden gehouden bij het bepalen van de strafmaat, Aimé! (pdw)

Hugo, eergisteren....

vrijdag, oktober 15, 2004

Goelen & Reddy & de poldernazi's

Dat het vooral de niet zo snuggere, bittere en zich door het leven over het hoofd gesprongen voelende Vlamingen zijn die de enorme ledenschare van het Vlaams Blok uitmaken wordt nog maar eens duidelijk na de niet eens zo verrassende outing van Emiel 'U sjoemelt toch ook?' Goelen en Reddy 'Kom hier schat dat ik u een kopstoot verkoop' De Mey. Dat het Blok nog trots is ook op het aantrekken van deze twee schertsfiguren bewijst dan weer dat we die poldernazi's nu ook weer niet moeten overschatten. Na een gefrustreerde raté als Verstrepen, mediocre dellen als Morel en Vermeersch hebben ze nu twee nieuwe hansworsten aangetrokken. Et alors?
Over Emiel Goelen kunnen we kort zijn: het is een zelfingenomen lulhannes. Ik kan het desgevraagd aan huis komen bewijzen met enkel een stukje krijt, een eindje touw en een in het zwart geïnstalleerde air conditioning. Quantité négligable. Reddy is een ander verhaal.
Reddy is in de eerste plaats een bijzonder tragisch figuur. Iedereen herinnert zich de beelden van een totaal dolgedraaide Reddy - schuim in de mondhoeken - nadat hij zijn vrouw een dreun had verkocht en in de kelder het gebouw in brand had proberen steken. Na jaren van gesukkel op de media-arbeidsmarkt, van vruchteloos in de schijnwerpers proberen blijven, na jaren van spot en gescherts door de intelligentsia die zijn gesukkel hoofdschuddend en meesmuilend gadesloeg is Reddy uiteindelijk door het lint gegaan. U kunt die zelfingenomen en betuttelende grijns die u toen - en misschien ook nu - op uw gezicht toverde overigens maar beter van uw facie halen. Want Reddy staat model voor le Flandrien moyen, voor ieder van ons dus: niet erg pienter, bijna over onze broeksriem puilend van Bourgondische gezelligheid, gulzig naar eten en drank maar toch vooral naar erkenning en bijval van onze medemens, maar als die aandacht en waardering uitblijft ligt dat uiteraard niet aan een gebrek aan talent. Neen!, het ligt vanzelfsprekend volledig aan de anderen die ons in de vaart der volkeren afremmen. 'Meester! Hij heeft mij geduwd!'
Het is een omschrijving die past op u en mij (vooral op u) en dus op het gros van de Vlamen. We zijn immers een volk van hoogst verongelijkte dommekloten met grote muilen aan het worden. Het begrip 'buren' staat bij ons meer dan ooit synoniem voor 'die van hiernaast waar we ons sociaal moeten mee meten'. Hoongelach stijgt uit mij op als betrof het hyena-gehuil uit gindse canyon telkens als ik iemand hoor zeggen: vroeger waren de mensen contenter, want ze zaten 's avonds samen op straat en praatten meer met elkaar. Wanneer 'vreemdelingen' anno 2004 's avonds samen op straat zitten, vergroot dat volgens een miljoen Vlamingen het onveiligheidsgevoel.
Het reactionair Vlaams-nationalisme is nu eenmaal een idioot gedachtengoed en moet daarom door idioten als Verstrepen en Goelen en desnoods door sociaal labielen als Reddy verspreid worden.
Want net zoals het geloof in waarzeggers, pendelaars, handenopleggers en reïncarnatie, net zoals het geloof in een opperwezen met een baard, of het geloof in 40 maagden die in het hiernamaals wijdbeens voor u klaar liggen, is nationalisme - zeg maar: het geloof in de superioriteit van de eigen contrei - ook maar een onbewezen overtuiging. Niets meer of minder. Ooit was de mensheid ervan overtuigd dat de wereld op de rug van een enorme schildpad balanceerde. Nationalisme is de merkwaardige overtuiging dat de morzel grond waarop wij geboren zijn, beter is dan al die andere morzels grond - en dit enkel en alleen omdat wij er geboren zijn natuurlijk. Het is de overtuiging dat ons tochtgat aan de Noordzee - zoals Rudy Vandendaele het zo treffend omschrijft - beter is dan alle andere tochtgaten aan alle andere zeeën, enkel en alleen omdat mama haar water hier gebroken is.(pdw)

Trek eens aan mijn vinger...

dinsdag, oktober 12, 2004

Bult

Er is heel wat te doen rond de geheimzinnige bult onder de jas van Bush tijdens het grote presidentiële debat. En terecht, het is een geo-politiek probleem dat dringend moet bekeken worden want we weten ondertussen allemaal wat er kan gebeuren als een Amerikaanse president met een flinke bult zit. Deze keer was er echter geen stagiaire om er snel iets aan te doen. Het Witte Huis deed er werkelijk alles aan om de onmiskenbare uitstulping onder Bush z’n jas logisch te verklaren. Donald Rumsfeld probeerde het eerst met ‘dat zijn gewoon de restanten van de bult die Bush zich heeft gelachen toen we Saddam te grazen hadden’. Nu zijn de meeste Amerikanen dommer dan een doos haar, maar dit geloven ze toch niet. Hierop haalde men er de presidentiële kleermaker bij die op CNN stelde dat de snit van het betreffende kostuum wellicht niet helemaal goed zat, vandaar. Een gerenommeerde kleermaker die voor een miljoenenpubliek op CNN zegt dat hij zijn stiel niet kent , mmmmm...mmmerkwaardig Ik heb het interview op video opgenomen en als je goed kijkt, kun je op een gegeven moment een flits zien van een gemaskerde Dick Cheney die achter de kleermaker staat met een kloek slagersmes trekkensklaar in zijn riem, om ‘s mans hoofd eraf te houwen als hij zijn les niet netjes opdreunde. De vraag die heel Amerika zich nu stelt is : droeg Bush ja of nee een oortje en kreeg hij dus de wenselijke antwoorden vanop afstand ingefluisterd door zijn entourage? Een vraag die we kunnen parereren met tegenvragen zoals ‘was Bill Clinton een geile bok?’ of ‘had Monica Lewinsky een dik gat?’.
Ik mis Clinton enorm. Iederéén voelde zich een beetje Amerikaan toen Bill aan de macht was. Ik vind het vooral erg spijtig dat Bill nooit zijn volle potentieel heeft bereikt. Ik wed dat, mocht Bill Clinton nog een jaar of vier aan de macht zijn gebleven, hij voluit zou gegaan zijn. Ik wed dat hij op de duur op Witte Huis-persconferenties zou zijn verschenen met zijn gulp open en zijn Glockenspiel er voor alle zekerheid alvast uit gefloept.

zaterdag, oktober 09, 2004

HL Mencken

De Amerikaanse auteur Henry Louis Mencken in 1956: 'We must respect the other fellow's religion, but only in the sense and to the extent that we respect his theory that his wife is beautiful and his children smart'.


donderdag, oktober 07, 2004

Blootshoofds

Ik begrijp de aanhoudende controverse rond het dragen van de hoofddoek in de klas niet. Ik zie namelijk geen verschil met andere hoofddeksels zoals daar zijn: een bolhoed, een kloeke Stetson ter grootte van een zitzak of een purperen afro-pruik, drie hoofddeksels die in het modale klaslokaal ook niet licht zullen worden getolereerd.
Onderwijs wordt nu eenmaal blootshoofds genoten, dat hebben we lang geleden afgesproken. En kom alstublieft niet aanzetten met het argument dat hier de vrijheid van godsdienst in het gedrang komt. Waar haalt men eigenlijk het idee vandaan dat God, Allah, Boedha, Krishna, Groucho Marx - vul aub zelf uw opperwezen naar keuze in - zo hevig in des mensens kruin is geïnteresseerd? Het is een beetje hoovaardig te denken dat uw favoriet opperwezen, tussen het bestieren van het heelal in, nog de tijd heeft om zich druk te maken over uw onbedekte scalp. God als overbezorgde moeder: 'doe uw muts aan, het is koud in de kosmos!'
En vanwaar komt eigenlijk die op oude, versleten gedachten gebaseerde eerbied voor iemands religieuze overtuiging? Het is maar een overtuiging. Iedereen heeft welzeker het recht om te geloven in een hoop onzin naar eigen keuze. Maar waarom is iemand die gelooft in ontvoeringen door buitenaardse wezens die allerlei medische onderzoeken op de ontvoerde aardbewoners uitvoeren een labiele idioot die dringend moet worden nagekeken, en is iemand die gelooft dat een man met een baard in zeven dagen de wereld heeft gemaakt een godvruchtig persoon wiens overtuiging moet gerespecteerd worden? Volgens mij zijn het allemaal labiele idioten. De ene denkt dat het geheim van het heelal zich wel eens in zijn reet zou kunnen bevinden. Want zie: technologisch heel geavanceerde aliens die het universum doorkruisen ontvoeren mensen om ze een rectaal onderzoek te geven! De andere is ervan overtuigd dat de wereld amper 23.000 jaar oud is en dat een almachtig wezen dinosauriërsbotten in de grond heeft gestopt om het geloof te testen van de, euh...gelovigen.
Waarom moeten wij eigenlijk de hoofddoek 'respecteren'? Ik bid alle dagen tot de heilige Groucho Marx maar als ik morgen met viltstift zo'n enorme Groucho-snor op mijn gezicht teken zoals mijn heiland er een had en ik eis van mijn medeburgers 'respect' daarvoor zal het niet lang duren of iemand belt terstond de witjassen. Er is maar één weg om al die uit de periferie van de condition humaine ontsproten waanideeën en onnozele middeleeuwse overtuigingen een krachtig halt toe te roepen: onderwijs. Dat zoals gezegd blootshoofds zal genoten worden. (pdw)


maandag, oktober 04, 2004

Leve het Hof!

De paus heeft Karel 1e zalig verklaard, de laatste Oostenrijkse keizer tevens koning van Hongarije en grootvader van onze Prins Lorenz - die met zijn hangende schouders en blozende kaakjes die met Astrid is getrouwd. Een delegatie van ons koningshuis stond dan ook op de eerste rij. Fabiola liet een unieke kans liggen om nog een keer zo'n motherfucker van een hoed te dragen want ze had zich vestimentair laten inspireren door Moeder Theresa en de modale Brugse kantkloster - wat een witte boerka met kanten versieringen opleverde, zij het met uitsparing voor piëteitsvol gezicht, Lorenz liet zijn kaakjes extra hangen en zijn schouders bloosden als nooit tevoren - of omgekeerd, daar wil ik nu vanaf zijn - kortom, iedereen ejaculeerde godvruchtigheid. Nu weten we echter dat opa Lorenz, Karel 1e, feitelijk een religieuze zot was die door het Vaticaan werd gestuurd, en dat hij meeheulde met de Duitsers tijdens WOI en dat hij toen ook opdracht gaf om gas te gebruiken tegen de vijand. Een oorlogsmisdadiger die zalig wordt verklaard, geef toe, dat gebeurt niet alle dagen. Ik vermoed dan ook dat Lorenz bloosde van schaamte en dat Fabiola eigenlijk een boetekleed had aangetrokken, en dat ze allemaal naar Rome waren gekomen - niét uit dommigheid, totale wereldvreemdheid, misplaatste trots en een bespottelijk vastklampen aan moeë tradities die alle betekenis al lang hebben verloren en omdat het religieuze hysterici zijn - neen, ze zijn naar Rome gereisd om de wereld te laten zien dat ze nonkel Karel ook maar een onevenwichtig kalf vonden. Althans, dat hoop ik en ben ik bereid aan te nemen, goed van inborst als ik ben. Leve het Hof! (pdw)
Foto: opa & oma Lorenz


zaterdag, oktober 02, 2004

Deng 17

De nieuwe Deng - het enige écht onafhankelijke blad van Vlaanderen - ligt nu in de winkel.

vrijdag, oktober 01, 2004

Programmadirecteur

De programmadirecteur van Vijftv, gisteren.

Always, Dreft & co

Vlaanderen heeft evenveel nood aan nog een nieuwe televisiezender als aan een extra frituur maar dat houdt VT4 niet tegen om vanavond, vanaf 17.00u, de ‘vrouwenzender’ Vijftv op de kabel te pleuren. Niet omdat de Vlaamse vrouw onvoldoende door de andere zenders wordt bediend – au contraire: zowat iedere avond zit half vrouwelijk Vlaanderen met een klam slipje naar Marc Reynebeau te kijken (althans, dat is wat men mij vertelt) - maar omdat de advertentiemarkt dringend een nieuw afzetgebied zoekt.
Bernard Cools (adjunct directeur-generaal van de mediacentrale Space, die mediaruimte aankoopt voor advertenties), in De Standaard van vandaag:
Vijftv is er niet gekomen omdat vrouwen een eigen zender willen, maar omdat de reclameblokken op VT4 bomvol zitten. Vrouwen zijn voor adverteerders een interessante doelgroep. De lancering van de nieuwe zender is meer een business- dan een marktgerichte operatie, want vrouwen hebben helemaal geen eigen zender nodig. Het grootste probleem op dit moment is dat de adverteerders de heel grote groep kijkers op de reclamevrije VRT niet kunnen bereiken’.
Always, Dreft & co hebben droogjes beslist dat er een nieuwe tv-zender nodig is om hun brol op aan te prijzen, en omdat hun brol voornamelijk door vrouwen wordt gekocht moet het ook nog eens een ‘vrouwenzender’ zijn. Always, Dreft & co gedragen zich hier zoals een ecstacy-dealer met een onverwachte surplus aan stash, die van de weeromstuit de opening van een nieuwe megadiscotheek eist, liefst in zijn eigen gemeente zodat hij niet te ver moet lopen.
Hoeveel Alwayzen kunnen vrouwen eigenlijk in hun doos steken? (pdw)