Kindsoldaat

Om kinderen ‘een spreekbuis te geven in de politiek en de media’ werd in 1999 een Vlaams kinderparlement opgericht, samengesteld uit leerlingen uit het vijfde en zesde leerjaar van het basisonderwijs. Het was een initiatief van de Europese Stichting voor de Rechten van het Kind naar aanleiding van de 10e verjaardag van het Universeel Verdrag inzake Kinderrechten. Klinkt allemaal heel plechtig, niet? Laten we elkaar echter geen Gerolf noemen: dat de echte politiek zich ook maar één, uit een oud scrotum gesnokt haartje zou bekommeren om de mening van niet-stemgerechtigde snotneuzen is een hoogst naïeve gedachte. Als deze pensée een vrouw was, dan was ze smoorverliefd op Cliff Richard, zo naïef is ze.
Tenminste, zo was het tot 16 november jongstleden.
Toen koos het kinderparlement in Brugge haar nieuwe kinderpremier voor de periode 2004-2005. Laten we, om de onschuldigen te beschermen, de jongeman zijn echte naam hier niet vermelden en hem Beowulfken noemen. Het 11-jarig Beowulfken haalde het van zijn tegenkandidaten met een stevig onderbouwd programma rond milieu en natuur. Maar nauwelijks had de snaak de spreekwoordelijke touwtjes in handen of we kregen te horen wat de nieuwe kinderpremier eigenlijk onder milieubescherming verstaat: ‘Ik ben voor het Vlaams Belang’, zei hij flink. ‘Dat de immigranten ons land uit moeten, daar ben ik voor. Zeker zij die zich niet aan ons willen aanpassen.’
Had de knaap bij wijze van inauguratiespeech ‘Ik trek al aan mijn pietje en heb ook al eens aan de poes van de buurvrouw mogen komen’ gezegd, het had minder ophef veroorzaakt dan dit. Monden vielen wijd open, wenkbrauwen schoten fluks in de frons en het aanwezige journaille greep zwijgzaam naar de gsm – pssst... hou de frontpagina vrij. Beowulfken werd snel even terzijde genomen voor wat advies, barstte in een huilbui los en trok daarna zijn woorden enigszins in. Maar het kwaad was al geschied. Van op het secretariaat van de Vlaams Belang Jongeren was reeds een bericht verstuurd waarin hij werd gefeliciteerd met zijn benoeming: ‘wij wensen hem veel moed en doorzettingsvermogen toe. Zijn openhartige sympathie voor het Vlaams Belang zal hem niet in dank worden afgenomen.' Dat laatste bleek een understatement van het kaliber ‘Nederland heeft geen bergketen van betekenis’. De politieke outing van de nieuwe kinderpremier haalde alle nieuwsbulletins en stond ’s anderendaags op de voorpagina van zowat alle kranten.
Het was dan ook een hallucinant moment. België, het door pedofielen en kindermoordenaars geplaagde land van de Witte Mars en van Child Focus, het land van K3 en Tonia en X!ink, het land dat het beeld van het onschuldige kind zodanig is gaan idealiseren dat de televisie bijna enkel nog kinderprogramma’s uitzendt, heeft een ronduit sinister jong gebaard. Kindsoldaat bij de Dewinter Jugend. Het sloeg op het nationale bewustzijn in als een bom op het slaghoedje van een andere, nog grotere bom.
Maar is Beowulfken feitelijk wel zo reactionair? Waar haalt een 11-jarige die praatjes eigenlijk vandaan? Beowulfken woont in Gooik. Ik weet niet of u er al bent geweest, maar ik wel en ik zou Gooik niet meteen omschrijven als de Bronx van het Pajottenland. Ik betwijfel sterk of onze kinderpremier al veel ervaring heeft gehad met ‘immigranten die zich niet aan ons willen aanpassen’.
Mijn gok is dan ook: het ventje kwaakte enkel nietsvermoedend na wat hij thuis wel eens had gehoord. De vehementie waarmee Beowulfkens mama van zich afbeet in enkele kranten en in ‘Koppen’ - ze dreigde ermee het kinderpremierschap van haar zoon een halt toe te roepen als de media hem niet onmiddellijk met rust zouden laten – mag dan uit rechthartige, schone moederliefde zijn ontsproten, haar koele verwijzing naar ‘rellen met allochtone jongeren die ze onlangs hadden meegemaakt’ klonk subtiel anders.
Als Beowulfken het slachtoffer van zijn opvoeding is dan is er tenminste nog hoop voor hem.
Zoniet dan ben ik verkeerd en is Beowulfken – de hemelen verhoedden het – inderdaad een sinister jong, een William Hague from Elm Street. In dat geval is het te hopen dat hij over enkele jaren geen lange zwarte regenjas koopt en geen websites bezoekt waar je kunt leren hoe je een spijkerbom moet maken. (pdw)