We hebben in de familie een sinister prentenboek dat iemand jaren geleden op een vlooienmarkt heeft gevonden, getiteld 'Souvenir D'Auschwitz'. De woorden 'souvenir' en 'Auschwitz' naast mekaar zien staan levert een milde shock op: een beetje zoals Michel Vandenbossche een bal rauw gehakt zien eten. Deze merkwaardige titel staat in sierlijke, goudkleurige letters op een rode kartonnen kaft die met katoentouw bijeen wordt gehouden. Binnenin zit een vijftiental stevige bladen. Tussen twee bladen zit telkens een vel kalkpapier. Op iedere bladzijde staan twee à drie foto's. Het zou een trouwalbum uit de jaren vijftig kunnen zijn. Maar op iedere foto staat onwaarschijnlijke horror. Tientallen menselijke karkassen op een hoop. Twee uitgemergelde, in gestreepte lompen gehulde gevangenen, elk uitgerust met een ijzeren grijptang om lijken van de hoop te nemen en in de oven te schuiven. Ze kijken recht in de lens. Een van hen heeft zijn tang rond de nek van een lijk. Een man met dode blik staat bij een stootkar vol lichamen, de wielen zijn half weggezakt in de modder. Allemaal in poëtisch zwart-wit uiteraard.
Druk dergelijke afbeeldingen af in een schoolboek met verklarende tekst bij en ze vormen een gruwelijke waarschuwing tegen xenofobie. Maar hier lijken ze precies datgene te zijn wat op de kaft staat vermeld: een souvenir, iets waaraan men wil herinnerd worden. De foto's zijn immers op middelgroot formaat op stevig papier afgedrukt, ze hebben een fraai gekartelde rand en zijn in kleine, verstevigde inkepingen van het blad gevat, waardoor ze makkelijk uitneembaar zijn. Misschien was het zelfs de bedoeling van de uitgever om de koper de mogelijkheid te bieden zijn favoriete foto eruit te nemen om in te kaderen. Makkelijk uitneembare en van een gekartelde rand voorziene horrorfoto's, die - als men ze omdraait - slechts een stippellijnen uitsparing voor een postzegel verwijderd zijn van de ordinaire ansichtkaart. Wish you were here.
Hoe men het vreemde prentenboek ook bekijkt - is het een ietwat onberaden verpakte aanklacht tegen de holocaust of was het daadwerkelijk als een walgelijk 'aandenken' bedoelt? - het kan haast niet anders of al deze foto's werden door de nazibeulen zelf gemaakt. Ik kan me immers niet voorstellen dat een kampbewoner plots een Box Tengor bovenhaalde en tegen zijn medegevangenen zei: jongens, kijk eens naar het vogeltje vooraleer dat lijk erin te flikkeren. Wat ging er eigenlijk door het hoofd van degene die de foto's nam? Wow!, dit moet ik aan de familie thuis laten zien?
De behandeling die sommige gevangenen in de Iraakse Abu Ghraib-gevangenis te beurt is gevallen herinnert aan de nazi-techniek om hun slachtoffers als minderwaardige levensvormen te beschouwen, en ervoor te zorgen dat ze enkel nog dierlijke instincten volgen - honger, dorst, angst. Zestig jaar na Auschwitz wordt deze ontmenselijkingstechniek nog altijd met succes toegepast, deze keer door de bevrijders van toen. En men neemt er nog altijd foto's van, als souvenir.
Onlangs doken schokkende nieuwe foto's op in het raam van een proces tegen drie Britse militairen. Ze laten onder andere een Irakese gevangene zien die aan de grijper van een vorkheftruck is vastgebonden. Op een andere foto is te zien hoe een soldaat boven op een geboeide man staat, naast hem een plas dunne drek, wellicht afkomstig van de doodsbange gevangene. Er is ook een naakte Irakees te zien die moet doen alsof hij een medegedetineerde anaal penetreert. Ook hier dacht iemand: snel een kiekje van nemen, voor thuis. Aardig souvenir.
Dat dacht wellicht ook de Amerikaanse onderofficier Charles Graner terwijl hij lachend, met zijn arm rond zijn vriendin Lynndie England, naast een piramide van naakte Irakese gevangenen poseerde. En toen hij zijn vriendin fotografeerde terwijl ze een Irakees aan de leiband hield. Graner is door de krijgsraad zopas tot tien jaar cel veroordeeld voor de mishandeling van gevangenen in Abu Ghraib. Gevraagd of hij spijt had van zijn daden, zei Graner: 'Het is oorlog. Dan gebeuren er verkeerde dingen'. (pdw)
10 opmerkingen:
Het is zeer naief om er van uit te gaan dat exacte weergave in tekst en audio en video (de foto is een freeze frame) materiaal in het onderwijs over de grootschalige oorlogen uit de geschiedenis het middel is om er voor te zorgen dat deze zich niet meer voordoen.Voor elke wereldburger is deze informatie al lang aan zijn oververzadiging toe.
Het kind leert dit ook snel van zichzelf.Via de natuurlijke ongelukjes het snelle besef dat de eigen pijngrens kan overschreden worden en dat men in staat is om eigen leven te beeindigen alsook dat van iemand anders.En er is ook in de eigen levenssfeer niet genoeg geluk van de gezichten af te lezen om te concluderen dat iedereen op deze planeet deze kinderwetenschap op een goede manier respecteert.De schrijvers die zichzelf nog steeds revolutionair noemen (omdat ze er verkeerdelijk van uit gaan dat ze zich afzetten tegen een wereld die nog steeds teveel geindoctrineerd is door dingen zoals ht&d) richten zich in de realiteit nog steeds op de flitswetenschap van een kind dat deze flits nog steeds kent mocht het ondertussen al vele jaren ouder zijn.Maar de flits,die volgens de goede schrijver dus ook het middel bij uitstek bevat,is in het hoofd van het kind dat weet dat de flits van elke wereldburger niet volstaat,dus ook niet toereikend genoeg in de planetaire continuatie.Sommigen zeggen dat die wetenschap minder frustreert en meer tijd biedt voor voorbereiding.De echte vraag is of de fotos van vandaag en morgen met of zonder flits worden genomen.
De man ging slapen in de volledig donkere kamer en legde zijn volledig afgesloten donkere brein neer en vroeg zich af of de belichtingsman in zijn brein voor een film noir effect ging zorgen voor de setting in zijn droom.
En hier een foto met en zonder flits van gisteren.
Licht=massa
massa=het enige dat bestaat vanwege in het bezit van een gewicht.
Licht plant zich rechtlijnig voort in de kamer en botst met het andere licht.
En de belichtingsman zorgt ervoor dat elke lichtmassa of elk informatiedragertje doorheen de botsingen op de juiste plaats op het oog botst met de juiste frequentie of juiste informatie want iemand moet de chaos oplossen.
In fysica heb je dan de volgende gegevens
-1 plaats voor 1 lichtmassa(1 lichtmassa die de informatie van die plaats opneemt door er mee te botsen)=1 minipixel
-1 minipixel geeft 1 welbepaalde frequentie aan lichtmassa die er op botst.
-1 lichtmassa moet op de juiste minipixel van het oog botsten met de juiste frequentie
Het tegenbewijs:Geef een willekeurige standaardgrootte
A voor een kleinste functionele lichtmassa met overeenkomende standaardminipixel van het oog A.
Bij additioneel denken (lees beter weten) neemt men dan bv. een lichtmassa 2 keer zo groot en zwaar 2A.
2A heeft 1 frequentie en geeft dus 2x dezelfde informatie op 2 mimipixels A van het oog of hoe elke lichtmassa geen verschillende informaties kan bevatten doorheen dingen als botsingen met frequentieveranderingen en onjuiste arriveringspunten.
Met en zonder flits
En wat onthouden we tot slot uit mijn 'controversy'?
In de 1e reactie-Iedereen weet het maar de goede schrijvers zijn er van overtuigd dat niet iedereen het weet.
In de 2e reactie-De belichtingsman
Merk ook op dat mimi op controversiele wijze opgedoken is doorheen mijn connected reacties.
Dat soort dingen overkomt mij wel vaker.
En dan nog een leuk en bekend sampletje
Eerst een onbekende uit Triumph van de Wu-tang clan
Separate the english from the dutch
Een bekend dat verwijst naar de belichtigingsman en de nederlandstalige mediaman
the mediamen clap their hands uit no kid van the urban dance squad (daar heb je de squad weer)
De bekende sample is van r.e.m.
Rapid eye movement verwijst naar een droom en een belichtingsman die vraagt wat de frequentie is aan the mediamen die die kennen.The knowits of de kenneths
What's the frequency kenneth
aan wishyouweheredeadreligion (bij wijze van spreken dan) : uw commentaar op deze post van pdw getuigt van een onnoemelijke debiliteit ! Uw vijzen staan niet los, ge hebt er geen.
aan pdw: ik waardeer het bijzonder dat je in je blog aandacht schenkt aan Auschwitz en zijn nakomelingen.
muggenbeet.
Gelezen en goedgekeurd daar kunnen verschillende zogenaamde topschrijvers nog een punt aan zuigen.
Btw Deadreligion ga is ne keer burgelijk ingenieur studeren of zo, dan kunt ge de zaken is fatsoenlijk leren want wat gij hier presenteert is een samenraapsel van wat ge is op groot licht gezien heb en de laatste aflevering van de smurfen.
PETS!
twee vliegen in één klap
(tiens een dikke en een dunne)
goed gelachen met het eerste stukje,
na het flitse moeten afhaken
wegens te hoge snelheid
groetjes d@b
markant.skynetblogs.be
Eindelijk is negationisme strafbaar , in de jaren negentig kregen wij een pamflet toegestuurd waarop het bestaan van de concentratiekampen werd ontkend...klacht ingediend en nu dus uitspraak.Maar oorlogsherinneringeringen zijn ook big business; ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat uit het Fort van Breendonk aandenkens aan slachtoffers verdwijnen (verkocht?) worden.
Lees 'De uitbuiting van de holocaust' van Gie 'Skepp' Van Den Berge daar maar eens over. Gie heeft over het negationisme ook een paar boekjes geschreven, en één Vlaamse partij -ra ra wie - was 'not amused' en begon hem van de weeromstuit uit te krijten voor 'moraalfilosofische kwakzalver'. Desondanks is Van Den Berges werk het lezen waard.
Kent u 'project paperclip' ?
Het immigreer-programma voor top SS'rs van het na-oorlogse America, geleid door Opa Bush.
Oeps, u was al beetje paranoia?
Een reactie posten