Soms, wanneer ik echt niets beter te doen heb – mijn favoriete sjaal is al gewassen en ik heb mijn botermelk al op - vraag ik mij af of de veelzeggende reactie van Philip Dewinter op de verkiezingsuitslagen, ‘we hangen eraan, zunne...we hebben het gehad’, een historische uitspraak zal blijken, van het kaliber ‘I have a dream’ of ‘I did not have sexual relations with that woman’. In dit geval gaat het weliswaar niet om een frase uit een belangrijke speech maar om een uitspraak die slechts voor selecte oren was bestemd en haar weg naar de buitenwereld vond via de wonderen der techniek, hierin een handje geholpen door een vergetelheid van de pocketführer zelve. Maar toch: het riekt naar een historische zinsnee. ‘We hangen eraan, zunne...we hebben het gehad’ zou ook een geestige ringtone zijn. Weten we meteen of er zich Vlaams Belangers binnen gehoorsafstand bevinden telkens als we worden gebeld.
Of de veer van het Belang daadwerkelijk gebroken is valt natuurlijk nog te bezien. Maar ik moest de afgelopen dagen toch herhaaldelijk aan de Bill Hicks-tirade naar aanleiding van de verkiezingsnederlaag van Bush senior denken: ‘De olifant is dood...Jarenlang hebben wij er met kleine pijltjes op geschoten en eindelijk hebben we hem neer gekregen.’ Nauwelijks een maand na de verkiezingen rafelt het St-Maartensfonds, als was het een goedkope espadrille, voorgoed uit. Drie dagen later wordt het extreemrechtse maandblad Dietsland-Europa opgedoekt, waardoor in talrijke huishoudens de vraag wordt gesteld: wat gaan we nu op de bodem van de kanariekooi leggen? Ondertussen werden de poldernazi’s op de vingers getikt door de paus, zelf een ex-lid van de Hitlerjugend. De ironiemeter kon het haast niet meer bijhouden. De pauselijke vermaning inspireerde Jurgen Verstrepen, die het op zijn weblog had over ‘een verzuurde paus die zich een beetje met onze politiek komt moeien’. Nee, de adjectievenla ten huize Verstrepen is nog altijd niet open te krijgen. Ik wed dat, wanneer er een duif op zijn revers schijt, Verstrepen het over verzuurd gevogelte zal hebben.
Dat de olifant op zijn minst wankelt mag ook blijken uit twee hoogst merkwaardige Belang-acties die de afgelopen week werden gelanceerd: de racistische e-mail die VB-kamerlid Ortwin Depoortere naar een lijst Belangsupporters heeft gestuurd en de bizarre anti-abortus campagne in Antwerpen. De e-mail, waarin wordt beweerd dat een Brusselse imam twee vrouwen heeft en maandelijks 9000 Euro aan uitkeringen opstrijkt, is niets meer dan een onhandig uit het Frans vertaalde hoaxmail, een compleet verzonnen verhaal. Het e-mail equivalent van ‘ik ken iemand die iemand kent die met één hand rijstpap aan een boom kan nagelen’. Ortwin heeft het verhaal geplukt uit de reacties op Verstrepens weblog, het was een post van ene Udo. Ortwin moet gedacht hebben: Udo, dat is net zoals Ortwin een kloek klinkende Dietschen naam, dus dat zal allemaal wel waar zijn. Ortwin is ofwel niet erg schrander, ofwel niet te goeder trouw. Hmmmm...even denken. Wat zou het zijn? Misschien moeten we voor het kloek klinkende ‘onbetrouwbare idioot’ kiezen. In de politiek moet een mens immers vaak naar de middenweg zoeken. Met de zonderlinge campagne tegen abortus wil het Belang naar eigen zeggen vooral de toekomstige schepen van Dierenwelzijn Luc Bungeneers (VLD) viseren. De plotse bezorgdheid over het ongeboren leven ter hoogte van Antwerpen is volgens VB-woordvoerder Philippe Van der Sande een alternatief voor de ‘hypocriete functie’ van Bungeneers’ schepenambt. ‘We hebben een stadsbestuur nodig met respect voor het menselijke leven. Ongeboren kinderen hebben geen schepenen om het voor hen op te nemen! Honden, katten, kippen, schapen, kanaries en hamsters nu wel! , klinkt het flink. Philippe vergeet voor het gemak dat die arme kanaries sinds het verscheiden van Dietsland-Europa niets meer op de bodem van hun kooi hebben liggen. En dat we een abortuswetgeving hebben. Respect voor de wet is immers ook belangrijk, niet dat het Belang daar in uitblinkt. De griezelige afbeelding die bij de campagne hoort – een bloederige nepfoetus die precies in een hand past – herinnert aan de tactiek der Amerikaanse aartsconservatieven en is dus vermoedelijk door huiscreep Paul Beliën aangereikt. Ik zie maar één verklaring voor deze bizarre campagne: men had dringend een origineel oppositiewapen nodig én een uitgestoken hand naar de verzuurde paus die zich een beetje met onze politiek was komen bemoeien. De olifant wankelt. Blijven schieten. (pdw)
6 opmerkingen:
Na lang aandringen kreeg mijnheer de uil dan toch een toilet dat net zoals dat van de mensen aangesloten stond op het afvoersysteem.
Het duurde zelfs niet lang vooraleer mijnheer de uil zelf kon doortrekken.
Het minst ingenieuze aspect van zijn nieuwe woonst.
Maar dat was een verhaal uit een ander type krant.
De pocketfuhrer en zijn volgelingen zijn wel niet de enige opvallende afwezigen bij the inevitable return of the great white dope want die laat gecombineerde uitslagen zien die het hebben over de aanloop.
Een stukje zeer gekoesterde belgische cultuur.
Maar we zitten al in magnificent vervolgpost nummer 2 die met belgische input voorzien is en verder in het andere avontuur.
Goed gedacht PDW,maar ik heb eerder gedacht aan wat W.Claes zei ivm de Augusta-affaire en wat SS als reden gaf voor zijn ontslag als voorzitter van de SP.a.
De schaduw is die van een olifant, maar het beestje zelf is eigenlijk weinig meer dan een overvoede big met een bril, een ringbaardje, een slecht zittend maatpak, een job bij de partij en een betaald postje als bestuurslid van de openbare bibliotheek in Gent. Vandaar dat als je er in knijpt, er veeleer een klaaglijk en angstig "Kwii-iieeeeek!" dan een verontwaardigd en vertoornd "Pwo-àààààààp!!!" weerklinkt. Verschoning, ik heb Konrad Lorenz zitten lezen en dat is er, Dirk Laurans nog aan toe, aan te merken.
Ik zou het VB nog niet begraven. Philip Dewinter zijn bestaan hangt er immers van af, en als Dewinter iéts is, is het een overlever. Kijk hoe leep hij zich in het VP en de Antwerpse gemeenteraad heeft omringd met 'fractieleden' die allemaal twee dingen gemeen hebben: een omgekeerd evenredige verhouding tussen ambities en talent, en het feit dat ze tot aan de oksels bij Dewinter in het krijt staan. Hij heeft hen immers uit de goot opgeraapt (in het geval van Van dermeersch en Verstrepen mag je dat letterlijk nemen) en op een presenteerblaadje alles aangeboden wat ze wilden - alles behalve hun eer, maar die waren ze al kwijt. Zo koop je loyaliteit. Dewinter hoeft hun ziel niet eens per contract op te eisen: ze gooien 'm vanzelf voor zijn voeten.
Dewinter weet bovendien zelf ook dat hij zonder het VB nog net zo veel waard is als zijn sidekicks waren voor ze zijn sidekicks werden: uitgerangeerd, gewogen en te licht bevonden. Zo ver gaat hij het dus niet laten komen. Al moet hij bij de volgende verkiezingen zélf in zijn blote reet op de campagneaffiches gaan staan.
Over de campagne van Van der Sande en Beliën wil ik niet veel kwijt. Ik heb twee neefjes en ei zo na een zus verloren aan een wiegendood en een miskraam. Het VB wordt bij deze bedankt om op Allerzielen nog eens het mes in die wonde om te draaien. Als ze het lef hadden gehad die campagne vòòr de verkiezingen te voeren, had Dewinter op 8 oktober nog heel wat anders in de Telefacts-microfoon gezegd, dat weet ik zeker. Maar a là, het is op een vreemde manier geruststellend te zien dat alle warme "Hart voor Antwerpen"-campagnes en wiegende "Leefbaar Vlaanderen"-korenvelden maar om te lachen waren. Het VB blijft wat het altijd is geweest: gevaarlijk, doortrapt, maar ook lomp en gemakkelijk te raken. James, het blaasroer!
Dirk Laurans? Dirk Draulans. Waar zat ik met mijn kop?
@anonymous:
Waar je zat met je hoofd?
Misschien waar deze man zat, zonder van het onderwerp af te wijken ;-)
Slaapwel iedereen
@sarjarunkkaaja: bedankt. Misschien een ideetje voor Van der Sande en zijn vrienden: als ze dan toch zo voor het ongeboren leven zijn, dat ze het dan persoonlijk en van dichtbij gaan bekijken, desnoods via een andere lichaamsopening. Kunnen ze op de éérste lijn hun ideeën over dierenwelzijn toepassen. Het wordt me droef te moede als ik lees dat zelfs Luc bloody Vanderkelen (over wie ik nog zo gehoopt had, nooit meer iets te hoeven schrijven) zich deze week met het seksleven van de Belg in het algemeen en met de afwikkeling van een zwangerschap in het bijzonder moeit. Wat scheelt er, Luc, old chap? Is al het reeds geboren leven in Vlaanderen je betuttelend en paternalistisch gezaag zo beu, dat je je van armoe tot foetussen (ik schrijf bewust niet 'jongens' of 'meisjes', beste Luc, want voor zo'n koter een videorecorder kan programmeren heeft hij voor mij geen aanspraak te maken op het lidmaatschap van de mensheid. Je moet érgens de grens trekken. Foetus it will be) richt? Welaan dan, beste editorialist, moraliserende moeder-overste van de Vlaamse media, Tante Sidonie van de opinie, laat ik je uit de droom helpen met de parafrase van een tot deze week nog gedateerd citaat van de onvolprezen Britse borepunks van Consolidated op hun plaat "Business of Punishment: als je niet van abortus houdt, laat je dan castreren.
Een reactie posten