Bekommerd

(De Standaard, 15/2/07)

Geachte heer Leterme, beste Yves, eerwaarde minister-president,

Op de website van De Standaard las ik uw betoog getiteld ‘Geweld eindigt waar respect begint’, waarin u aan het eind iedereen uitnodigt om u te mailen met ideeën en voorstellen ‘tegen blind geweld’. Ik weet niet of u er wat aan hebt, maar ik heb wel een paar tips om uw oproep in een zo breed mogelijke kring gehoor te laten vinden.
Mijn eerste tip is: probeer in uw discours termen als ‘normen’ en ‘waarden’ - ze komen 8 keer voor in uw tekst, de afgeleide ‘normvervaging’ (2 keer) niet meegerekend - zoveel mogelijk te vermijden. Het zijn immers wazige begrippen die door iedereen anders worden ingevuld. Wat ter hoogte van pakweg Lichtervelde of Wervik als normen en waarden gelden, worden ergens anders – laten we voor het gemak mijn werkkamer in Gentbrugge als voorbeeld nemen – misschien wel als betuttelend en een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer beschouwd.
Tip twee: probeer zeker ook ‘persoonlijke levenssfeer’ uit uw uiteenzetting te bannen, want voor u het beseft komt iemand anders weer met die sakkerse ‘normen en waarden’ aanzetten.
Tip drie: probeer om dezelfde reden ook het begrip ‘fatsoen’ - het staat 5 keer in uw tekst – uit uw redenering weg te laten, alsook het woord ‘respect’, dat er 6 keer in voorkomt.
Niet dat ik hier wil over door bomen, maar toon mij iemand die met pieus gefronst voorhoofd zijn hoogstpersoonlijke geloofsovertuiging, politieke visie of levenshouding van extra gravitas meent te kunnen voorzien door zijn convicties plechtig als ‘normen en waarden’ voor te stellen en zich daarbij op fatsoen te beroepen en ik zal u iemand aanwijzen die de kluit dreigt te belazeren, en die het verdient om met een klamme soutane of boerka herhaaldelijk op de blote billen te worden geslagen. Niet te hard natuurlijk, blind geweld is nergens voor nodig.
De fundamentalische flurken die zichzelf opblazen bij Westerse doelwitten doen dat namelijk ook. Ze binden semtex rond de buik omdat ze vinden dat de Westerse normen en waarden niet fatsoenlijk zijn.
En geen enkele bevolkingsgroep ter wereld roept vaker en luider om respect dan de Amerikaanse gangsta-rappers. Neem van mij aan, u wil als minister-president niet in één adem met 50 Cent en zijn G-Unit worden genoemd.

Tip vier: wees beknopt en geef niet meer prijs dan noodzakelijk. U zegt in uw oproep het ‘tot uw plicht te rekenen’ het maatschappelijk debat over normvervaging gaande te houden en te ondersteunen. Maar in de krant onderstreept u dat u hier niet in uw functie van minister-president naar voren treedt, zelfs niet als politicus, maar gewoon als ’bekommerd persoon’. Bij dat laatste moest ik op slag denken aan die keer dat u onverwachts de Vlaamse jongeren bezocht op de Wereldjongerendagen in Keulen – dat door de Europese Gemeenschap royaal gesubsidieerde Woodstock van het Vatikaan. U deed toen vreselijk uw best om te ontkennen wat iedereen op slag door had: dat het hier om een gewiekste pr-oefening ging, perfect getimed aan het eind van het politieke reces. Toen u dat voor de voeten werd geworpen sloeg u een toon aan die straatverkopers van Rolex-uurwerken wel eens aanslaan, als men aan de herkomst van hun waar durft te twijfelen. Die toon hoor ik opnieuw in uw opmerking over uw strikt persoonlijke bekommerdheid. U zal mij niet horen beweren dat dit opnieuw een pr-oefening is, of een stuiptrekking om de onfortuinlijke uitspraak van uw partijgenoot Jean-Luc Dehaene, die recentelijk aangaf dat hij ondertussen toch meer voor de sossen is gaan voelen, een beetje te counteren. Ik zeg enkel dat het zo zou kunnen begrepen worden.

U merkt het, ik ben nogal balorig van aard, zeker wanneer het op levensbeschouwelijke kwesties aankomt. Ik ben bijvoorbeeld een van die mensen die het merkwaardig vinden dat de populaire volkskomiek Rik Torfs steevast met ‘professor’ wordt aangesproken. Professor Kerkelijk Recht klinkt mij namelijk hetzelfde in de oren als Hoogleraar in de Sinterklaasologie. Waarmee ik niets wens af te doen aan de vele onmiskenbare kwaliteiten van Rik Torfs – moge zijn pad immer over rozen lopen - als amusant raconteur en kundig quizjuryvoorzitter.


U hebt het in uw tekst ergens over ‘het naïef geloof in de goedheid van de mens’. Ik bespeur een zucht cynisme. Goed zo, daar ben ik blij om. Cynisme is goed, het betekent dat er werd nagedacht. Naïef geloof in de goedheid van de mens is inderdaad onverstandig. Net zoals het naïeve geloof dat de problemen kunnen worden opgelost met een preek.
Uw verder over deze kwesties nadenkende en nogal een beetje bekommerde (pdw