Wat heeft er de afgelopen dagen zoal op mijn stemming gewogen als een aambeeld op een aardbeientaart?
Om niet al te zwaar op de hand te beginnen: een mensensoort die met een roestige lepel de oogballen moest worden uitgestoken zijn sportjournalisten die na een hele uiteenzetting over de jongste ontwikkelingen in het dopingschandaal rond Lefevere, afsluiten met: ‘...en nu het échte sportnieuws...’. Dan hebben ze eindelijk een keer iets interessant te melden in plaats van oeverloos gezwam over een of ander niet naar behoren functionerend gewricht van Clijsters of Henin, en dan doen ze alsof het geen ‘echt’ sportnieuws is. Wat moet er eigenlijk gebeuren vooraleer de sportredactie de uitslag van Olivier Rochus in de eerste ronde op een Noors tennistornooi als volslagen triviaal gaat beschouwen zoals de rest van de bevolking? Moeten er soms Terminators op het veld komen?
‘De wedstrijd La Louvière- AA Gent werd in de 72e minuut stilgelegd nadat drie robotwezens uit de toekomst de scheidsrechter en vier AA-Gentspelers zonder boe of ba in tweeën hebben gemitrailleerd...het is al het twaalfde Terminator-incident dit seizoen....en nu het échte sportnieuws’
Een tweede fenomeen waarbij ik onlangs zat te denken: de verantwoordelijken moesten door een span wilde paarden over hobbelige kasseien worden gesleept waarna de honden er zullen worden op losgelaten, is het verschijnsel der reclame-eufemismen. Een of andere yoghurtfabrikant heeft namelijk beslist dat we niet meer kakken, we geen stoelgang meer hebben, we niet langer ons gevoeg doen, we ons niet langer ontlasten. Neen, we hebben nu een ‘darmtransit’. Zal ik eens een dysfemisme bovenhalen? Loop schijten met uw yoghurt.
Een derde verschijnsel dat de afgelopen dagen een ezelsoor heeft achtergelaten op de bladzij mijner humeur heeft ook met de mismeestering van onze taal te maken. Gisteren hoorde ik op de radio een reportage over het einde van de koopjesperiode. Niet alleen is een reportage over afprijsbakken en hoeveel onverkochte kledingstukken er zich nog in bevinden even nuttig als een biljart in een bakkerij, er werd ook een woordvoerder van een winkelketen geïnterviewd die het de hele tijd over ‘de verkoopsoppervlakte’ had terwijl ze gewoon ‘de winkel’ bedoelde. Ik zat niet bepaald aan mijn zitoppervlakte genageld.
Een vierde hondendrol die deze week op het trottoir mijner gemoed werd achtergelaten is een krantenfoto van het zogeheten Ashurafeest waarop een naar schatting 9-jarig jongetje te zien is, een Sjiet, die de ‘Tatbir’ uitvoert door met een zwaard een snee te maken in zijn hoofdhuid. Boos, bitter en vooral bebloed kijkt hij in de lens. Ik kon enkel denken: jij moest achter een Playstation zitten, snotneus. In plaats van met een zwaard in de hand, een jaap in het hoofd en een in bloed gedrenkt wit kleed om de bast kwaad naar een Westerse fotograaf te kijken.
Religieuze hysterie kan nochtans ook geestig zijn. Zo las ik deze week ook de merkwaardige krantenkop ‘Bijna 400 mensen zien Maria verschijnen’. Bleek het uiteindelijk niet over collectieve hysterie te gaan maar over 400 mensen die de afgelopen eeuw meenden Maria te hebben gezien. Dat zijn gemiddeld vier zotten per jaar, daar kan ik best mee leven.
Ik herinner me dat kardinaal Danneels ooit in een televisieprogramma op Canvas zei: een mens zonder geloof is zoals een diamant die nooit door de zon is beschenen. Mag ik toch aanstippen dat a) nogal wat ‘diamanten’ blijkbaar slecht tegen de zon kunnen en vooral b) dat de zon, in tegenstelling tot (vul hier een god naar keuze in) daadwerkelijk bestààt, dat we ze kunnen zien wanneer ze ons beschijnt.
Meestal gaat religieuze hysterie over heiligenbeelden die huilen. Dat de sinten zich in dit tranendal manifesteren middels liquide die uit een plaasteren beeltenis vloeit, valt me een beetje tegen. Dat kan veel spectaculairder. Nooit hoort men bijvoorbeeld van een heiligenbeeld dat staat te niezen. Dààr zou ik nochtans ook naar gaan kijken. De godzegene u!-s zouden niet uit de lucht zijn.
En waarom is het trouwens altijd Maria die de afgelopen honderd jaar zo’n 400 keer is moeten opdraven? Nooit haar zoon om wie het tenslotte allemaal te doen is. Merkwaardig is ook: ze verschijnt nooit in Darfour, de Gazastrook of Tchetchenië. Zoals UFO’s nooit op de Gentse Koornmarkt landen of boven Times Square zweven. Neen, Maria verschijnt altijd in een grot en UFO’s altijd boven een onverlicht, afgelegen waterreservoir of in een veld ergens diep in de Amerikaanse midwest, waar de bewoners nog maar sinds drie generaties duimen hebben.
De Nederlandse Radboud Universiteit te Nijmegen houdt deze week een congres over Mariadevotie. Misschien ga ik er naartoe.
De aankondiging op hun website maakt gewag van ‘een combinatie van wetenschap en zingeving’. U wenst zingeving? Ik zal u een zin geven: ik krijg de vliegende darmtransiterij van al die nonsens. (pdw)
11 opmerkingen:
Het is een slap koord waarop het moeilijk balanceren is, de grens tussen correcte, met geestige en ter zake doende buitenlandse frasen, begrippen en citaten versierde taal en de gedegenereerde spraakdiarree waarmee veel publiekspraters zich vandaag graag uitdrukken. Ik waggel er ook op rond, moeizaam mijn pointe balancerend terwijl ik met het verzameld werk van Heinz Polzer, de Nederlandse spraakkunst en het onvertaalbare witzenarsenaal van Tex Avery, Bill Hicks, George Carlin en al die andere internationale spitsvondigaards jongleer. Het is een koddig gezicht, maar simpel is anders. Ik ben al blij dat er in dit stukje maar één tangconstructie is te vinden - een kleintje dan nog. Maar ik ben blij te lezen dat er hier en daar nog een zot rondloopt die zich een beetje druk maakt om de kwaliteit van ons aller moerstaal.
Al kun je met hetzelfde gemak die bekommernis als achterlijk purisme afdoen en je medemens in sms-taal laten weten dat het niet het medium, maar de boodschap is,dat Marshall McLuhan dus zijn kop moet houden, en dat 'Algemeen Verstoonbar Vloms' al goed genoeg is. De verdedigers van deze theorie hebben sinds een paar jaar zelfs een luguber, maar sluitend argument: het verschil tussen 'Help pap Maura doet dood' en 'Help pap Maura moet dood' is futiel gebleken. Misschien was de eerste boodschap (met de foutieve d in plaats van de m) zelfs onbedoeld juister, gezien de tragische afloop van de zaak. Over zichzelf in het voorhoofd snijdende achtjarigen heb ik dan weer deze mening: als hij in het westen van vandaag leefde, zat hij inderdaad achter zijn playstation, een game te spelen waarin hij in plaats van zichzelf anderen aan reepjes sneed. Nu zit hij daar en doet hij zoals alle achtjarigen (en de vroegrijpe Maggie Simpson) gewoon graag zijn vader en andere volwassen na, vooral en bij voorkeur als ze iets stoms doen. Het resultaat is er niet minder treurig om, maar het is van alle tijden en werelden.
stfu anoniemus :)
Beste (pdw) sta mij toe u een artikeltje toe te schuiven dat uw week weer goed zal maken.
Goede comedy-scenaristen zoals u of de neveneffecten hadden niet kunnen verzinnen wat hier in het echt is gebeurd met onze Belgische vertegewoordiger op het WK sushisnijden. Het watte???? Lees hier http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=GNI17RF1K
pdw, is een deel van deze tekst niet al eens op je blog verschenen?
Jazeker, anderhalf jaar geleden of zo. Ik denk niet dat veel Standaardlezers dit blog lezen, vandaar dat ik af en toe iets van vroeger in die Standaardcolumns smokkel.
Het doet goed om te zien dat we niet alleen staan in Onze Strijd.
Mijn ergernis tov de misbruiken van de georganiseerde "mis"-daad en andere godsdiensten begint een religie op zich te worden.
'De kluit belazeren' heet dat in mooi Nederlands, (pdw). Maar ergens in Vlaanderen of Nederland zit dus een copywriter met een zuivelproducent als klant en een wrok tegen de beste bestelwagen van dit jaar. Maar dank zij hem weten we ook waarom die ellendige wachtzalen in luchthavens de 'transitzones' heten.
Om de frustraties wat te veraangenamen en om wat verder te gaan in de vorige topic is men al blij om te weten dat de scenaristen van 24 in hun zesde seizoen al een paar suitcase nukes gestoken hebben ( het begin is te lezen in 8.58 A.M. ).
Maar hebben ze zich gebaseerd op het hier al gekende verhaal.
Iemand die daar een zeer goed zicht op heeft, heeft mij een mailtje gestuurd waarin dat nog eens werd verduidelijkt.
Enkel geloven in massa boven gewicht nul of in wat je ziet, geloven dat elk punt op de muur en elk punt op het venster constant een 'zichtbare' supersnelle x over nano foton naar je oog stuurt met de visuele info van elk punt.
Wat een geluk dat er nog goede traffic cops zijn om de fotonen hun voorrang te doen geven over constant collision highspeed.
Want vader kijkt constant naar moeder aan tafel, zoon constant naar zuster aan tafel en dan kunnen we ons geen collisions veroorloven op het kruispunt.
That's why i'm stil like crosstown traffic, so hard to get through to me.
Why you might surprise yourself like on the collision album itself you see.
The neverbeendead god.
Gunter lamoot-En dan nog even van de link het hoeft niet altijd bobby they do the other shockin way homeboy den bauer te zijn uit de vorige topic de het hoeft niet altijd bobby they do the other shockin way homeboy den bauer te zijn link maken.
Intussen zijn ze in Gent superblij dat de Tour de France daar deze zomer zal halthouden. Doping en bedrog? Nooit van gehoord, laat rollen dat sponsorgeld! Iedereen blij, zo hoort het! De spons over al die repetitieve kuiperijen!
Hardleerse PDW, hieronder mijn lezersbrief aan de Standaard.
PDW, ezelsoren en darmflora
Ik wil zeker niet de heer PDW te darmtransitten zetten want op gebied van columns schrijven is hij een grote meneer. Maar als de mismeestering van onze taal danig op uw hum werkt, behoor je zelf geen fouten te maken. Hij schrijft nl. in De Standaard van donderdag 1 februari:"Een derde verschijnsel dat de afgelopen dagen een ezelsoor heeft achtergelaten op de bladzij mijner humeur heeft ook met de mismeestering van onze taal te maken." Beste PDW, alhoewel we "humeur" meestal met het vrouwelijke geslacht associëren is het een onzijdig substantief. De genitiefvorm is dus niet "mijnER humeur" maar "mijnS humeurs" en dit geldt ook voor "mijns gemoeds". Voor een dergelijke flater zou ik aan uw ezelsoren moeten komen trekken.
steven meert
Beste Steven,
U bent al de derde die mij daar via een lezersbrief op wijst. Ik heb geen excuus en moet deemoedig bekennen dat ik een flater heb geslagen. Ook de eindredactie op De Standaard mag trouwens naar het gevreesde gewaad dat wij kennen als boetekleed grijpen.
Blijf vooral waakzaam, ik vind het geestig én leerrijk.
Een reactie posten