Lente!

(Uit De Standaard 29/03/07)

Ah, de lente is gearriveerd, met in haar kielzog décolletés zo diep dat de goeie ouwe uitdrukking ‘precies twee kaalkoppen in een hangmat’ weer van stal kan worden gehaald, rokjes zo kort dat ze nauwelijks van een brede broeksriem te onderscheiden zijn en natuurlijk: de eerste zwaluwen – héérlijk met bordelaisesaus.
Is het mijn verbeelding of worden de ochtenderecties net dat tikkeltje harder in deze periode van het jaar? Telkens als het lente is trekt een beroering door mijn lenden, een ware Mexican wave van testosteron. Niet dat ik daarom nu plots mildheid ejaculeer. Integendeel.

Het eerste fenomeen waarbij ik denk ‘de verantwoordelijken moesten worden geslagen met het kreng van een overreden hond die twee dagen op het asfalt en in de zon is blijven liggen’ is: de internetbanner-met-geluid.
Nietsvermoedend opent men een nieuwssite, nog veel nietsvermoedender gaat men met de muispijl over een banner en plots knalt een of andere bekende reclametune door uw boxen. Naargelang het product waarvoor reclame wordt gemaakt kan het gaan om enerverende, aan een Koreaanse tweedehandssynthesizer onttrokken riedel – tjoem-tjoem tji-tjoem!, zoals in het geval van Ethias – of om een mediocre, Mantovani-achtige deun van het soort dat men op goedkope cruiseschepen godganse dagen uit de speakers laat druipen, in de hoop het bejaarde cliënteel in een zodanige staat van catatonische verdwazing te houden dat ze stoppen met klagen over het ontbijtbuffet.

Een ander verschijnsel waarbij ik denk ‘de straf hiervoor zou moeten zijn: kennismaken met op krachtige Duracel-batterijen aangesloten tepelklemmen’ is: bekende medemensen die iets teveel informatie over hun privé-leven verstrekken. Van Roos Van Acker mochten we bijvoorbeeld een tijdje geleden vernemen dat de petomanie op haar volledige goedkeuring kan rekenen, dat ze voor een potje broekhoesten altijd te porren is, dat ze graag mag swingen op de kadans der anale audio. Deze week meldt ze ons – via het Nederlanse televisieprogramma ‘Spuiten en Slikken’ – dat ze ooit een lesbisch triootje heeft ervaren. Ze heeft weliswaar niet zelf van de pelsen beker gedronken, zo onderstreept ze, neen iemand anders heeft een conversatie gehad met hààr kleine gondelier. We kunnen slechts hopen dat ze haar beide hobby’s niet tegelijkertijd heeft beoefend.
Wàt? WAT? Jazeker is dit grof, maar wendt u met uw klachten vooral naar de bevallige Roos. Zij is begonnen.

Een laatste deuk in de carrosserie van mijn humeur – ik moet opschieten want de deadline is ongeduldiger dan Geert Lambert, die keer op de Spirit-receptie toen iemand besloot de worstenbroodjes pas nà de speeches te serveren – wordt geslagen door mensen die met de neus in de lucht schande spreken over het wonderlijke televisieprogramma ‘Temptation Island’. Wat is er mis met jullie? Dit is – Normen & Waarden nog aan toe! - onversneden top-tv.
De premisse is genoegzaam bekend: vier koppels worden tien dagen lang gescheiden en in een luxueus tropisch vakantieparadijs gedropt tussen een verzameling vrijgezellen, voor een zogeheten ‘relatietest’. Het is niet zozeer ‘de kat bij de melk zetten’, eerder ‘de kat de sleutels van de melkerij overhandigen en ze vervolgens ereburger maken van Melk City’.
Zet vier onzekere juffrouwen tussen tien jongemannen, die zo glad zijn dat ze een knoop in een paling kunnen leggen en wiens idee van een geslaagd uitje is: cocktails en daarna de missionarispositie. Zet tegelijkertijd vier iets té zelfverzekerde jongemannen tussen tien kirrende dellen die werden gerecruteerd in de periferie van de eroticabeurzen, met derrières en boezems die een bisschop een glasraam zouden doen kapot stampen en tanden zo wit, dat als ze in de camera lachen tal van hoogbejaarden in rusthuizen op de paniekknop drukken, omdat ze zich in een witte tunnel wanen met een vreemd roze licht aan het eind.
Giet er vervolgens een kuip cocktails in en leun achterover. Let the games begin. De Romeinen hadden dit kunnen bedenken.
Ik kijk naar ‘Temptation Island’ met mijn puberend gebroed. Zoals het een bezorgde ouder betaamt. Een aflevering ‘Temptation Island’ bekijken is immers véél effectiever qua inzicht verschaffen in de condition humaine dan een heel schooljaar lang lessen zedenleer. (pdw)