Emerson, Lake & Palmer

Uit De Standaard 08/11/07

Ik beken: ik kan volstrekt niet meer volgen. Dus als iemand mij wil helpen: waarom precies moet ik nu weer aandacht besteden aan de taalstrijd rond de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde, die Emerson, Lake & Palmer van de politieke problemen in dit land? En hoe kan/zal die splitsing het leven ter hoogte van pakweg Kortrijk, Gent, Deinze, Lokeren of Antwerpen nu weer in gunstige zin beïnvloeden? En waarom is dit een regeringscrisis of - de hemelen verhoeden het! - het uiteenvallen van het goed boerend Europese kmo'tje dat wij kennen als België waard? Voor zover ik het nog kan vatten en inschatten is BHV een probleem van hooguit enkele duizenden Vlamingen in de rand rond Brussel waar sommige politici, de N-VA op kop, een symbooldossier van hebben gemaakt. Terwijl er pakweg honderd keer meer Vlamingen zijn die graag een joint mogen opsteken maar nog steeds op een deugdelijke softdrugregeling zitten te wachten. Er zijn duizend keer meer Vlamingen die een oplossing voor het fileprobleem verwachten. Er zijn miljoenen Vlamingen die bezorgd zijn om de sociale zekerheid.
Terwijl sommigen onder u alvast op hun hoge poten zijn gaan staan om een lezersbrief te sturen, leg ik even uit wat mijn standpunt is.

Eerst en vooral: mensen spreken de taal van hun keuze. Punt. Als er veel Frans wordt gesproken in de rand rond Brussel, dan betekent dat volgens mij in de eerste plaats dat er veel mensen in die rand Frans wensen te spreken. Klinkt simpel, maar uit ervaring weet ik dat faciliteiten, taalwetten noch taalgrenzen niemand kunnen of zullen tegenhouden om Frans te praten als hij of zij dat wil. Of om Nederlands te praten als hij of zij dat wil. Of Turks of Marokkaans.

Ten tweede: met die taalzuiverheid moeten wij hier in het Vlaamse landsgedeelte niet te hoog oplopen. Men hoeft maar eender welke Vlaamse zender aan te knippen om te horen hoe de moerstaal geweld wordt aangedaan. De 'ik heb zoiets van's' en 'naar de toekomst toe's' - om slechts twee van de meest zurig ruikende taalveesten te noemen - vliegen ons om de oren, zowel uit de onwelriekende bek die wij kennen als de volksmond, als uit de mond van politici, sportlui, artiesten en andere pilaren van de Vlaamse samenleving. Hoe zurig ruiken ze? Stel u een punt Brie voor, die in augustus, bij 38°, op het dashboard van een auto werd achtergelaten, een auto die een uur of zes in de blakende zon werd geparkeerd. Dan trek je het portier open en wat je dan ruikt: dàt is de geur van bovenvermelde taalveesten.

Overigens, wat die taalzuiverheid betreft: Bart De Wever had twee jaar geleden dubbel zoveel fouten als ik (ik had er 19) in het Groot Dictee Der Nederlandse Taal. Ném!

Allebei mijn grootvaders hebben in alle twee de wereldoorlogen gevochten. Leon, mijn opa langs vaders zijde, lag als 17-jarige 'aan de IJzer' waar hij inderdaad bevelen in het Frans kreeg. Een feit dat dikwijls wordt aangehaald om de schandalige onderdrukking der Vlamingen in dat tijdsgewricht te onderstrepen. Wel, het legendarische zinnetje 'Et pour les Flamands, la même chose...' heeft opa Leon in de loopgraven rond Ieper nog daadwerkelijk te horen gekregen. Maar nooit heb ik hem daarover horen foeteren. Voor hem was dat een detail. Duitsers die uw kloten er proberen af te schieten is blijkbaar een ervaring die een mens leert om een en ander in het juiste perspectief te zien. Het waren tenslotte de moffen die het op zijn leven hadden gemunt, niet de Franssprekende officieren. . Opa Leon had drie kogelgaten in zijn machtige lijf en het waren geen Franssprekenden die op hem hadden geschoten, maar Duitsers. Jarenlang weigerde hij Duitse producten te eten of drinken, over Franstaligen heb ik hem nooit horen klagen. (pdw)