LIJST

Lang geleden dat ik nog eens een lijst heb gemaakt van mensen en dingen die voor mijn humeur doen wat Abdelkader Belliraj voor het imago van de Staatsveiligheid heeft betekend.
Om te beginnen: kindveilige aanstekers. Hoezo, vanaf nu mogen er bij wet geen reguliere wegwerpaanstekers meer worden verkocht? Of ik heb iets gemist en er is een reeks incidenten geweest waarbij minderjarigen catastrofes hebben veroorzaakt middels het gebruik van reguliere aanstekers, of we hebben hier te maken met alweer een vreemdsoortige vorm van betutteling annex buitenkans voor een bedrijf (Bic bijvoorbeeld, ik noem maar een naam) om een nieuwe lijn producten te lanceren. En - kijk eens aan! - op dinsdag trof ik al de eerste reclame voor de nieuwe kindveilige aanstekers van Bic in mijn krant. Het zou uiteraard van paranoïde en hoogst cynische gedachten getuigen als ik hier een theorie zou ontvouwen die ongeveer als volgt gaat:
- er worden, nu er haast nergens meer mag worden gerookt, minder wegwerpaanstekers verkocht dan vroeger
- bij de fabrikanten van wegwerpaanstekers zit men met de handen in het haar en er worden denktanken opgericht met als opdracht: vind een manier om de mensen alsnog volop wegwerpaanstekers aan te smeren
- denktank krijgt briljant idee: we doen zoals de fabrikanten van waspoeders en brengen een product op de markt dat zogezegd veel beter is dan het originele product dat we tot nu toe hebben verkocht
- fabrikant zegt: uitstekend idee, maar kunnen we er geen positieve spin aan geven? Iets in de zin van: deze wegwerpaanstekers zijn veiliger, beter voor het milieu, zoiets...
- denktank: kindvriendelijker misschien?
- fabrikant: champagne!! Zendt onze beste lobbyisten uit!
- enkele maanden later lezen we in de krant: ‘Regering stemt wet die de verkoop van niet-kindveilige wegwerpaanstekers verbiedt’
- fabrikant van wegwerpaanstekers lanceert brandnieuw, kindveilig model en ziet de omzet weer stijgen

Het is maar een theorietje natuurlijk.

Ten tweede: Ishtar en hun ‘O Julissi na jalyni’, een deun die het liedjesequivalent is van die onbestemde, veel te zoetige witte smurrie die men tussen goedkope koekjes-voor-bij-de-koffie aantreft. Als we het Eurovisiesongfestival dan toch ernstig gaan nemen - en te oordelen naar de middelen, de Barten Peeters, de tijd en de energie die de openbare omroep ervoor over heeft nemen we het bloedserieus - waarom sturen we dan deze aan iéts teveel Trappist van Westvleteren onttrokken volksdansmelodie in? Er is een tijd en een plaats voor dit soort muzikaal vertier en dat is: Sfinks Boechout, op zondag familiedag zo rond 16.00u, wanneer de als een poes geschminkte kleuters een beetje moe beginnen te worden en bij mama en papa de boekweitpannenkoeken beginnen op te spelen.

Ten derde: mensen die de toeristische peepshow annex schaamteloze Derde Wereld-betutteling die wij kennen als ‘Toast Kannibaal’ veel teveel au sérieux nemen. Zoals de genaamde Walter Driesen, reisleider, die beweert dat de Ethiopische volksstam de Mursi door de VTM-ploeg zodanig werd gecorrumpeerd dat ze nu aan de rand van de antropologische afgrond staat. Terwijl die Mursi hun dagelijks dieet van ossenbloed en zand al jaren geleden hebben ingeruild voor een sandwich smos of een Big Mac op zijn tijd. Die weten al lang dat een speer enkel nog nuttig is als er met camera’s uitgeruste toeristen in de buurt zijn. Ze zullen eerder een iPod kopen dan een fonkelnieuwe inoxen ploeg om gindse droge akker mee te bewerken. Daar heeft VTM niets mee te maken. Ze zijn niet gek, die Mursi. Als ze nog zo primitief waren als de heer Driesen zich dat in zijn veel te romantische verbeelding, euh..verbeeldt, dan hadden ze die cameraploeg vanop 100 meter met speer en gifpijl neergehaald en zat men nu naar een herhaling van ‘Lily & Marleen’ te kijken in plaats van naar deze gênante cocktail van valse reality en misplaatste exotiek.

Ten vierde en – ik beheers me uit plaatsgebrek - ten laatste: Waris Dirie. Ik schroom niet te zeggen dat ik geen snars geloof van haar verhaal over de houding van de Brusselse politie en de onbekende taxichauffeur. Want dat zou betekenen dat ze een hopeloos wereldvreemd wezen is, iemand die er maar niet in slaagt om een hotel terug te vinden, om een politieagent iets duidelijk te maken, of om in de Europese hoofdstad Brussel een Engelssprekende persoon te vinden die haar wegwijs kan maken. Waris Dirie is, als ik goed ben geïnformeerd, VN-ambassadrice. Men mag dus verwachten dat ze enige diplomatieke basisvaardigheden beheerst. Zoals bijvoorbeeld ‘zich kenbaar en verstaanbaar maken’. Om het met René uit ‘Allo ‘Allo te zeggen: you stupid, stupid woman. (pdw)