Blote tetten

Uit DS 17/4

Een tentoonstelling van de Fenomenale Feminateek van Louis Paul Boon wordt verboden in Antwerpen, een voorstelling van Vitalski en de film 'Ex-drummer' naar het boek van Herman Brusselmans worden in de ban geslagen in Temse, en in Borgloon kleeft men zedig zwarte strookjes op foto's waar naakte tepels op waar te nemen zijn.
Wellicht past dit allemaal in de vieringen rond vijftig jaar Expo '58 en hebben we hier te maken met clevere politieke performancekunst die de moraal van vijftig jaar geleden wil evoceren. Straks, als de Expoviering voorbij is, zullen de verantwoordelijken dijenkletsend zeggen dat het allemaal maar om te lachen was. Ik zie niet meteen een andere, steek houdende verklaring.

Want laten we mekaar geen tjeef noemen: de show van Vitalski - 'Mijn leven met Leterme' - werd gewraakt puur op basis van de titel en de affiche waarop de nieuwe premier aanstalten maakt om Joëlle Milquet een tong te draaien. Boons Feminateek is weliswaar van weinig artistieke waarde, maar de controversiële collectie verbieden omdat ze pornografisch zou zijn, is potsierlijk. Het gaat hier over niet veel meer dan een verzameling prentjes van wat op middelbare scholen in heel Vlaanderen treffend wordt omschreven als 'blote tetten'. Eender welke hedendaagse rapvideo is vunziger dan die hele Feminateek samen. En tenzij hij in het midden van iemands voorhoofd staat en er voortdurend zachtjes melk uit druppelt, kan ik mij niet inbeelden dat iemand zich anno 2008 ongemakkelijk gaat voelen bij het zien van een blote tepel. De vraag die zich dan ook naar voren wurmt als was het Ignace Crombé en iemand heeft zo-even gevraagd: 'wie wil er nog een paar gratis tickets voor de Nacht van Exclusief?', is: wie probeert men eigenlijk tegen wat te beschermen?

Het gaat toch zeker niet om de geestelijke gezondheid van 'de jeugd' - een handige verzamelnaam voor iedereen die nog niet actief is op de arbeidsmarkt - mag ik hopen. Die krijgt dezer dagen immers via nauwelijks drie klikken van een computermuis zowat alle, maar dan ook àlle mogelijkheden op het scherm die het samenspel tussen mannelijk geslachtsorgaan, vagina en alle andere menselijke én dierlijke orificen te bieden heeft. We kunnen er met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid van uit gaan dat een occasionele blote tepel in het stadsbeeld voor weinig jeugdtrauma's zal zorgen. Want als je een gans een ezel hebt zien penetreren terwijl die ezel een vrouw berijdt die ondertussen haar man pleziert, verliezen 'blote tetten' snel hun status van verboden vrucht. Geïnteresseerden surfen naar www.goosefucksdonkeyfuckswifeblowshusband.com. Ik weet welhaast zeker dat sommigen onder u tegen beter weten in bovenstaande, geheel verzonnen url zullen intikken.

Die merkwaardige Nieuwe Preutsheid lijkt te worden geflankeerd door een al even onverklaarbare Nieuwe Kneuterigheid. Vooral in prime time op televisie. We zitten naar belegen danswedstrijden en zangcrochets te gapen. Na het journaal, waarin we de stand van zaken in het proces van lustmoordenaar Fourniret mogen vernemen (hij keek Elisabeth Brichet in de ogen terwijl hij haar onder een plastic zak versmachtte) en ons wordt uitgelegd wààr precies in Irak er weer tientallen mensen uit mekaar zijn gespat bij een bomaanslag, wordt er blijmoedig voorgelezen uit een Jommeke- of Suske & Wiske-album. Jajàà, lieve kijkbuiskinderen, die dekselse Lambik heeft de schurk weeral sluw een hak gezet!

En we moeten en zullen allemaal in prime time een zelfgebreid en met een schapulier behangen onderlijfje over de bleke bast der kleinsteedsheid trekken en de lof zingen van 'Sara', een dramareeks met de emotionele diepgang en sociale relevantie van een Tiny-verhaaltje ('Tiny wordt secretaresse'). Waag het niet in het openbaar te zeggen dat het geleden is sinds die keer dat Edwin Ysebaert ten prooi is gevallen aan de gevreesde Disney Diarree dat we nog eens met zo'n grote plas voorspelbare sentimentele kak werden geconfronteerd of er wordt u misplaatst cynisme verweten. Meestal vlak nadat de woorden 'pseudo-intellectuele linkse arrogante blaaskaak' zijn gevallen.

Waar mijn 12-jarige dochter Hannah, vurige Sara-fan, die dure woorden vandaan haalt, is mij overigens een raadsel.