NEST

Ik ben de eerste om toe te geven dat zich dijenkletsend vrolijk maken over de documentaire serie ‘De Pfaffs’ nog net dat tikkeltje gemakkelijker is dan een duif uit een boom smijten. Daarom ook dat iedereen het graag doet. En vaak. Laag mikken is per slot van rekening bijna altijd raak. De aanwezigheid van schoonzoon-op-proef Nicolas Liébart in ‘De Pfaffs’ kan daarenboven worden vergeleken met een vermoeden van putjeslucht die heel af en toe in huis hangt: vervelend, niemand weet van waar het precies komt maar het is net niet ernstig genoeg om er professionele hulp voor te zoeken. Nicolas’ lift gaat nu eenmaal niet altijd tot de bovenste verdieping, zijn doelpalen staan iéts te wijd uit mekaar, bij Mensa houdt men geenszins de adem in als het om zijn toekomstig lidmaatschap gaat. Nicolas is met andere woorden een wel heel, héél gemakkelijk slachtoffer. Onthou dit voor straks.
‘Ik wil iets doen wat mij ligt, maar ik weet niet wàt...’.
Het is een nukkige zin die meestal wordt opgetekend uit de mond van vijftienjarigen met een belabberd rapport die via het Centrum voor Leerlingenbegeleiding te horen hebben gekregen dat een verandering van studierichting misschien wenselijk is. Nicolas Liébart gaf laatst bovenstaande frase prijs in een interview met Het Laatste Nieuws. Een interview dat ons lekker moest maken voor de eerstvolgende aflevering van de populaire documentaire serie ‘De Pfaffs’. Een aflevering, zo werd ons beloofd, waarin dochter Debby haar aanstaande bruidegom nogal een beetje de les zou spellen over zijn klaploperij. Liébart laat ons elders in het interview weten dat hij feitelijk zelfstandig, ahem, ‘model’ van beroep is. Dat hij deze professie echter op waakvlam heeft gezet om huisman te worden. Dat hij zeker geen werkloosheidsuitkering trekt – ‘dat is voor het uitschot van de maatschappij! Om van die profiterende vreemdelingen nog te zwijgen!’. Dat hij trouwens van een bevriende zelfstandige heeft gehoord ‘dat een zelfstandige minstens 10000 euro bruto per maand moet verdienen, anders moet ge er niet aan beginnen’. Nicolas wil dus iets doen wat hem ligt maar hij weet niet wàt.
‘Kabinetswoordvoerder’, ‘pr-verantwoordelijke’ of ‘columnist bij De Morgen’ zijn in elk geval carrièrekeuzes die ik hem via deze weg meteen krachtig zou willen ontraden.
Dat we hier met een gemakkelijk slachtoffer te maken hebben bleek al snel toen Het Laatste Nieuws daags na het bewuste interview op haar site kopte:

‘Lief van Debby Pfaff komt voor minder dan 10.000 euro zijn nest niet uit’.

Een kop die zodanig en op zoveel verschillende niveaus het bedenkelijk kaliber onzer mediajournalistiek onderstreept dat ik bijkans uit mijn buik begon te bloeden. Liébart heeft dat namelijk helemaal niet beweerd. Met het gebruik van de oervlaamse uitdrukking ‘zijn nest niet uit komen’ laat de redacteur in zijn kwestieuze kaarten kijken: dit is schaamteloos hengelen naar de verontwaardiging van wat men wel eens ‘de hardwerkende Vlaming’ noemt. Met resultaat: bijna 500 internetcommentaren onder het artikel. Een dag later een boze woordvoerder van de Pfaffs in de krant – woordvoerder die we kennen als dochter Lindsey Pfaff, die ook niet al haar knikkers in één washandje bewaart – die tot mijn verbazing de valse bewering in de krantenkop onbesproken laat en vooral onderstreept dat papa Pfaff absoluut niets tegen vreemdelingen heeft en dat Nicolas’ uitspraken dus voor eigen rekening zijn. De gedachte hier achter is onmiskenbaar: mensen waren net vergeten dat Jean-Marie een zwarte tuinman onder de reet heeft geschopt en nu dit! Uiteraard stond enkele dagen later nog een mea culpa van Liébart én een rist lezersbrieven in de krant.
Samengevat: een niet al te snuggere, om obscure redenen ‘bekende’ Vlaming zet een onnozele faux pas, dat wordt schaamteloos aangedikt om de o zo snel verontwaardigde lezersschare te plezieren en de krant houdt er bijgevolg drie dagen kopij aan over. Het herinnerde mij op slag aan de verslaggeving rond Reddy De Mey – ook al iemand die aan de fontein der weldenkendheid enkel wat heeft staan gorgelen en dus een gemakkelijk slachtoffer - toen die door het lint ging, zijn vrouw wat klappen verkocht en door de Oostendse politie werd gearresteerd. Men had het toen over ‘het gifgroene trainingspak’ dat Reddy bij zijn arrestatie droeg, om nog eens te onderstrepen: Reddy is bas classe. Terwijl op de bijhorende foto duidelijk te zien was dat Reddy een paarsblauwe jogging droeg. Toegegeven, ook geen ensemble waarmee men op het Kampioenschap Stijlvol Voor De Dag Komen een goeie beurt maakt maar toch minder erg dan een ‘gifgroene’.
De waarheid lag toen en ligt nu weer niet zozeer in het midden dan wel in de goot, met een bloedneus en een gekloven lip, te staren naar de maan. (pdw)