Cordonië

Uit de meest recente peilingen blijkt dat de opgang van het Vlaams Belang eindelijk gestopt wordt. Het spreekt vanzelf dat het Belang dat zomaar niet over zijn kant kan laten gaan en dus werd er deze week een spannend toneelstuk voor de achterban opgevoerd, met als hoofdrolspelers Gerolf ‘even ver te vertrouwen als de paus nog kan pissen’ Annemans en Filip ‘rechtser dan een fietser op de autostrade’ De Man. Het betreft hier een toneelstuk in drie bedrijven, en het gaat als volgt:
Eerste Bedrijf: Het doek gaat open en ter linkerzijde wandelt Annemans het podium op, hij zegt langs zijn neus weg: we gaan binnenkort moslims op de kieslijsten van het Vlaams Belang zetten.....Bàm! Een spectaculaire binnenkomer. Ongeloof alom, in de zaal houdt een miljoen mensen zijn adem in – het is een grote theaterzaal - en sommigen zijn daarnet van twee stoelen tegelijk gevallen. Dit is namelijk een uitspraak van hetzelfde kaliber als wanneer Aimé Van Hecke zou zeggen: Canvas gaat dit jaar zes maanden lang Big Brother uitzenden, of wanneer Sanne zou aankondigen: Erik en ik hebben een porno home movie gemaakt die tegen betaling te downloaden is op het internet.
Tweede Bedrijf: ter rechterzijde wandelt plots Filip De Man het podium op. In de zaal ziet iedereen ondertussen blauw, want ze houden nog altijd hun adem in, behalve die enkelen die daarnet van hun stoelen zijn gevallen. De Man kijkt met zorgelijke blik de zaal in, richt zich naar het balkon en buldert met luide stem dat Annemans uitvoerig uit zijn nek lult, want dat Luc Appermont nog eerder over Eva Pauwels zal gaan dan dat er moslims op de Belang-lijsten zullen staan. Groot applaus. Annemans wandelt mokkend in zijn baard het toneel af, weer naar links, en de zaal haalt weer opgelucht adem. De Man neemt glunderend het bravo! bravo! van het bovenste balkon in ontvangst – daar waar de allergoedkoopste plaatsen zijn – en wandelt ook het toneel af. Sommigen op de eerste rij hebben stilaan door dat dit een komedie is en geen tragisch toneelstuk.
Het is pauze. Tijdens de pauze begeven de goed gezonnebankte bonsaï-Führer Frank Vanhecke en boegbeeld Filip ‘zo glad dat hij een knoop in een paling kan leggen’ Dewinter zich tussen het publiek in de foyer en doen ze waar ze het best in zijn: demagogisch een eind weg zwammen en beide protagonisten een beetje gelijk geven, zij moeten het publiek namelijk lekker maken voor het laatste bedrijf.
Derde en Laatste Bedrijf: het doek gaat weer op en Ivan De Vadder, die zich van geen kwaad bewust een gastrol in dit toneelstuk heeft laten aanpraten, staat op het podium, samen met Filip De Man. Hij stelt De Man een vraag over de tweespalt tussen hem en Annemans en De Man schiet in een Shakespeariaanse kramp en steekt een gezwollen monoloog af waarna hij besluit: ‘gematigde moslims bestaan niet, moslims kunnen geen democraten zijn’. Stormachtig applaus, staande ovatie van de hele zaal. Vanhecke en De Winter komen vervolgens tot twee keer uit de coulissen om te groeten, in de coulissen maken Annemans en De Man hun onkostennota op. Een miljoen mensen gaan tevreden naar huis: het was immers allemaal maar om te lachen, alles blijft bij het oude, het Belang doet geen water bij de wijn. De rangen worden weer gesloten.

Dit toneelstuk was bedoeld om de achterban te sussen. Die achterban kreeg het namelijk steeds moeilijker met de zaak Remmery, waarin een perfect geïntegreerde moslimvrouw op steeds meer sympathie va,n de bevolking kan rekenen. Eigenlijk wil het Belang en zijn miljoen kiezers een cordon rond de moslims leggen, met precies dezelfde argumentatie die de vertegenwoordigers van vijf miljoen Vlamingen gebruiken voor het cordon rond het Belang: die laatsten zeggen ‘extreem-rechtse racisten kunnen geen democraten zijn’, het Belang zegt: moslims kunnen geen democraten zijn. Nog even en Vlaanderen stikt van de cordons, we kunnen ons misschien Cordonië gaan noemen.