vrijdag, januari 19, 2007

GRRRR.....

(Uit De Standaard 18/1/07)

Een vers seizoen en dus tijd voor een verse lijst met mensen en dingen die voor mijn humeur doen wat de duif voor het standbeeld, Dedecker voor de politiek, de kerst voor de kalkoen en een abusievelijk omgestoten chocomelk voor een wit hemd doet.
Om te beginnen: de veelvuldig gebruikte maar ietwat ambiguë omschrijving ‘een grote madam’, een uitdrukking waarmee de modale Vlaming graag zijn bewondering voor een coryfee van de vrouwelijke kunne mag uitspreken. Van Dale, onze àllertrouwste vriend als het over taalkwesties gaat, is nochtans formeel:
‘Ma·dam’: (de ~ (v.), ~men/~s)
- [pej.] vrouw die men niet voor vol aanziet
- bordeelhoudster
‘Martine Tanghe is een grote madam’ is dus absoluut geen compliment. Dat zal Martine, grande dame van het Journaal en part time hoedster onzer moedertaal, zeker en vast beamen. Vandaar wellicht dat de feeksige frase ‘X is een grote madam’ vooral in de mond wordt genomen door jonge vrouwen die in de media bedrijvig zijn, specifiek wanneer hun mening wordt gevraagd over een populaire seksegenote die het weliswaar helemaal gemaakt heeft in haar branche maar aan de andere kant - haha! - geen seksuele competitie van betekenis meer kan bieden. Wie goed luistert hoort er daarom zowel de ‘grrrrrr...’ van de klauwende kattin als de ‘oh....’ der professionele bewondering in.
Een tweede fenomeen dat op het hagelwitte ondergoed mijner hum een remspoor heeft achtergelaten is de mediaheisa rond ‘Emma’, de nieuwe soap die in sommige milieus beter bekend staat als ‘Spring voor volwassenen’ en die ons wordt aangereikt dankzij de bijzondere medewerking van het Europees Sociaal Fonds en de Vlaamse Overheid, met als voornaamste bedoeling om ook ter hoogte van Vlaanderen enige glans te verlenen aan het Europees Jaar van de Gelijke Kansen Voor Iedereen. Een andere reden bedenken voor het vier keer per week uitzenden van ‘Emma’ is – probeert u het maar - moeilijk. Het gelijke-kansen-voor-iedereen principe is er heel consequent in doorgetrokken: kennelijk heeft iederéén aan het scenario mogen meewerken, ook de cateringhulp. Daar staat ‘Emma’ overigens niet alleen in. Soaps, ook als ze niet door het Europees Sociaal Fonds en de Vlaamse Overheid zijn beademd, pakken meestal uit met evenveel sociale esprit en psychologische grandezza als de drumroadie bij Motörhead.
Jazeker probeer ik met ‘grandezza’ en ‘esprit’ bij Martine Tanghe in het gevlei te komen maar waar bemoeit u zich mee?
Opvallender aan ‘Emma’ is: zo te zien heeft iedereen ook zijn zegje in de styling gehad, inclusief de Poolse poetsvrouw. Vandaar wellicht dat Karel Deruwe een valse snor draagt die de vergelijking met een aan anorexia ten prooi gevallen zijderups kan doorstaan. Karel laat zich trouwens niet van zijn stuk brengen en draagt zijn snorretje alsof het een onderscheiding van de Franse regering is. Het is opmerkelijk dat het vooral in de afdeling hoofd- en gezichtsbegroeiing is dat de ‘Emma’-stylisten meer steken laten vallen dan een eenarmige kandidaat tijdens het WK Breien. Neem nu het personage dat wordt vertolkt door de sympathieke en populaire omroepster Andrea Croonenberghs. Andrea werd aangezocht om gestalte te geven aan een bitch annex tv-presentatrice genaamd Myra Renard. Sowieso al een hachelijke onderneming voor Andrea - van nature is ze immers géén bitch, integendeel, vaak hoorde ik haar omschrijven als een bijzonder grote madam – maar ze wordt nog eens extra gehinderd door een opvallende coiffure. Ik ben vast niet de enige die, telkens als Myra in beeld verschijnt, aan goeie ouwe Jimmy B moet denken. Ook een bitch natuurlijk, maar toch. Het moet niet meevallen om een bikkelharde tante te moeten neerzetten met een haartooi die laat vermoeden dat iemand zo-even Garfield vanop grote hoogte op uw kanus heeft laten vallen.

Het derde en laatste verschijnsel – we moeten opschieten, de deadline belt ongeduldig aan, als betrof het een Getuige van Jehova die zijn laatste trein nog hoopt te halen – dat mijn stemming ongunstig beïnvloedt is het wezen genaamd Kathleen Van Brempt. Niet alleen is La Brempt rechtstreeks verantwoordelijk voor ‘Emma’, ze maakt zich ook publiekelijk druk over het nieuwe directiecollege van de VRT en het manco aan vrouwelijke leden daarin in het bijzonder. Men hoort er overduidelijkheid de ‘grrr...’ van de klauwende kattin in. Waar is Garfield als je hem nodig hebt? (pdw)

7 opmerkingen:

Anoniem zei

Behoeders van de nederlandse taal.
Hun nieuwe afdeling is de cursus angstkreten en pijnkreten.
Ook deze horen bewaard en actief te blijven in hun nederlandse klanken zodat ze niet verdwijnen in een of ander kleurig dialect.

Het geluk naar men zegt, vertelt zichzelf slecht
Een regel uit het arena cd boekje van the scene
Hoeveel additionele bodems neerwaarts en loodrecht
Wie niet weg is

Het mannenlied uit arena geeft nog eens een blik op de gebruikers van de nederlandse taal die nog steeds zonder beschaving zitten.
De beschaving uit avenue de la scene geeft nog eens een blik op de gebruikers van de nederlandse taal die nog steeds zonder mannen zitten.
Op deze avenue luistert men naar de deur op zoek naar het merk van haar geur omdat die er duidelijk in zit.
Die goede oude teen spirit.

Ondertussen is de intro van the underground te lezen in een taal waarvan de naam voorzien is van zijn eigen verhaal.

Anoniem zei

Ik wou dat ik me ook kritisch zou kunnen opstellen tov Kathleen van Brempt. Maar die stem van haar wiegt mijn testosteron telkens in een tintelende roes.

De serie 'Emma' heb ik zelf nog niet bekeken. Dat laat ik anderen voor mij doen die dan her en der verslag uitbrengen (zoals hier). Voornaamste reden was dat het eruit zag als een serie met evenveel verhaal als 'Flikken' en 'Windkracht 10'. Vetkorrels voor argeloze zwijnen.

Je herinnert je vast nog de heisa rond het al dan niet betalen om een bepaalde aflevering (of reeks) te mogen zien van 'Flikken'. Je hebt geen idee wat voor voorstander ik was toen. Meer: Mocht ik aan het roer staan zou ik die prijs zodanig de hoogte ingejaagd hebben, zodat ik met 'bedroevende cijfers' naar de makers kon gaan. Het zou een onjuist signaal geweest zijn, maar toch een signaal, al was het hoogst persoonlijk.

Anoniem zei

Wel PDW, 'Spring voor volwassenen' is alvast een goede vergelijking. Maar in het oplossen van de snode misdaad die mogelijks jegens haar vader is gebeurd, doen Emma en haar boekhoudhulpje me ook vaak denken aan het onvolprezen 'Postbus X'. Wedden dat die goeie ouwe Pol Ricour de zaak weldra zal oplossen!

Anoniem zei

Ik was wel blij toen ik "Spring voor volwassenen" las.
Het is bedroevend hoe weinig commentaar er komt op een ongelofelijk kutprogramma als Spring, vermoedelijk omdat er gewoon te weinig ouders/volwassenen dit programma al gezien hebben.

Arme onwetende kinderen! :-)

Anoniem zei

Sedert ik Emma een paar keer bekeken heb, vind ik het ook heel (héél) gek dat het ESP die serie betaalt. Er zit echt niet meer boodschap in dan in Thuis - waarmee ik geen waardeoordeel vel, maar toch..de informatieve of educatieve of sensibiliserende meerwaarde vind ik niet in een mate terug die subsidies verantwoorden.


Ten andere: Martine is een grote madame, maar een kleintje in 't echt;-)
En mocht ze ooit omwille van haar ouder wordende looks van het scherm weggehouden worden, breek ik daar persoonlijk 't kot af. Stoer, I know.

Anoniem zei

Kindjes niet onderschatten! Mijn dochter vindt het journaal maar niets en ik spring. Maar we respecteren elkaar, zij het soms een beetje mokkend.

Anoniem zei

Het Nationaal Syndicaat van Drumroadies - Synidcat Nationale des Routiers des Batteurs wil graag haar ontgoocheling uitspreken over de clichématige en pejoratieve manier waarop de beroepsgroep die zij vertegenwoordigt hier weer eens wordt voorgesteld. Onze leden verdienen beter, zeker uit de pen van iemand die zelf drumt. Akkoord, op de 25e verjaardagstournee van Motörhead waren er af en toe problemen met de snaredrum, maar dat was zeker niet uitsluitend te wijten aan tekortkomingen op het vlak van de professionaliteit, sociale esprit en psychologische grandezza van het team dat verantwoordelijk was voor de handling van de drumkit tijdens de tournee. Lemmy heeft zich achteraf overigens uitgebreid verontschuldigd bij de voorman van de ploeg - zij het nadat hij hem en zijn collega's had bespuwd met lauw bier, in hun bunks op de tourbus had gescheten (iets wat hij anders ook doet, maar soit) en drie keer had ontslagen. Waarmee we maar willen zeggen: we lezen uw blog en krantencolumn zeer graag, maar drumroadies moeten niet altijd de pineut zijn.
Met vriendelijke groet
Pierre 'Preskop' Moersleutels,
woordvoerder NSD-SNRB.