Vlaanderen ligt dezer dagen onmiskenbaar in de knoop met zijn realitytelevisie.
In de week waarin we mochten vernemen dat Philippe De Coene (sp.a), voorzitter van de commissie Media binnen het Vlaams Parlement, een aantal hoorzittingen wil organiseren over realitytelevisie naar aanleiding van een onrustwekkende artikelenreeks in Humo, kregen we ook te horen dat Ludo Poppe (oprichter van het productiehuis Kanakna) naar aanleiding van diezelfde artikelenreeks een juridische procedure start tegen twee ex-medewerkers van zijn bedrijf én tegen Humo, dat hij van riooljournalistiek beschuldigt.
In diezelfde week waarin pers, politiek en televisiemakers zich om ter flinkst druk maken over het waarheidsgehalte van realitytelevisie en de deontologie die de makers ervan (horen te) hanteren, werd vrolijk de Vlaamse versie van Oh Oh Cherso boven de doopvont gehouden. Voor wie de originele versie niet heeft gezien: Oh Oh Cherso is een programma dat kan worden omschreven als 'het ultieme bewijs dat televisie, net zoals water, altijd het laagste niveau zoekt'. Alsof dat niet volstond om ons, de argeloze kijker, helemaal in verwarring te brengen over wat nu wel of niet door de beugel kan in mondo reality, werd in diezelfde week ook nog eens de tweede reeks van Exotische Liefde aangekondigd. Weinig mensen weten dit, maar Exotische Liefde was vorig seizoen nog winnaar van De Gulden Deuk voor Beste Uitlachtelevisie op het Festival van Gentbrugge, en is een programma dat de ondertitel 'Ongebreideld dijenkletsen met knullige Romeo's' verdient. Exotische Liefde is volgens de makers nochtans géén uitlachtelevisie, daar is men formeel in. Oké dan. Ik herinner me dat Temptation Island ook geen uitlachtelevisie was. Het was officieel een programma 'waarin men zijn relatie test'. Exotische Liefde is dus een programma waarin men zijn vaardigheid in het beginnen van een relatie test.
En alsof dat allemaal nog niet ingewikkeld en troeblerend genoeg was, alsof we door deze tegenstrijdige signalen uit pers, politiek en media - 'Reality is vaak niet echt koosjer en moet aan strenge regels worden onderworpen!' vs. 'Hier is Oh Oh Cherso, maak kennis met Beest, El Tino Loco en King Abusex!' - al niet voldoende in twijfel werden gebracht, alsof dat slaan en zalven tegelijk niet verwarrend genoeg was en voor sommigen onder ons misschien zelfs voldoende om op de duur de realiteit zelve in vraag te stellen, komt Bart Peeters het toch wel nog wat gecompliceerder maken zeker!
"Als acteurs een glas teveel op hebben, gebeurt het soms dat zij in een geestestoestand komen waarbij een personage het van hen overneemt" liet Bart laatst optekenen. Een nogal verontrustende theorie. Als in Barts stelling enige waarheid schuilt zou ik op café niet graag een dronken Peter Van Den Begin tegenkomen. Stel u voor dat hij plotsklaps in Matroesjka's-mode schiet en mij op de wijze van Raymond van Mechelen in mekaar hengst. Het zou in dat geval ook verstandig zijn om op recepties waar Mike Verdrengh aanwezig is enkel nog sinaasappelsap te schenken, om het gevaar op een spontane verrijzenis van Timbal uit Keromar en bijgevolg een zwaardgevecht tot een absoluut minimum te herleiden. Aan de andere kant: het zou wel het merkwaardige Leo De Schryver- accent verklaren dat mijn goeie kameraad Michel Van Dousselaere prijsgeeft wanneer we samen net één Duvel teveel op hebben. Maar in dergelijke gevallen heeft hij mij nooit een tapijt proberen verkopen, wat Barts boude stelling dan weer aan het wankelen brengt.
De eerlijkheid gebiedt mij te onderstrepen dat Bart zijn bizarre uitspraak moet worden gekaderd in de fors opgeklopte mediarel tussen actrice Sien 'doe mij maar een neut' Eggers en model Véronique 'ik ben de Rosa Parks van het Antwerpse nachtleven' Boubane. Ook een kwestie waarin realiteit en fictie elkaar lijken af te wisselen, naargelang de bron die aan het woord is.
Soit, hier is een tip: de Scandinavische crimireeks The Bridge is tien uur lang minstens even goed als The Killing en dus een geweldig dvd-alternatief voor de hedonistische avonturen van King Abusex en co. of de tragikomische slapjanusserij van de vrijgezellen in Exotische Liefde.
In de week waarin we mochten vernemen dat Philippe De Coene (sp.a), voorzitter van de commissie Media binnen het Vlaams Parlement, een aantal hoorzittingen wil organiseren over realitytelevisie naar aanleiding van een onrustwekkende artikelenreeks in Humo, kregen we ook te horen dat Ludo Poppe (oprichter van het productiehuis Kanakna) naar aanleiding van diezelfde artikelenreeks een juridische procedure start tegen twee ex-medewerkers van zijn bedrijf én tegen Humo, dat hij van riooljournalistiek beschuldigt.
In diezelfde week waarin pers, politiek en televisiemakers zich om ter flinkst druk maken over het waarheidsgehalte van realitytelevisie en de deontologie die de makers ervan (horen te) hanteren, werd vrolijk de Vlaamse versie van Oh Oh Cherso boven de doopvont gehouden. Voor wie de originele versie niet heeft gezien: Oh Oh Cherso is een programma dat kan worden omschreven als 'het ultieme bewijs dat televisie, net zoals water, altijd het laagste niveau zoekt'. Alsof dat niet volstond om ons, de argeloze kijker, helemaal in verwarring te brengen over wat nu wel of niet door de beugel kan in mondo reality, werd in diezelfde week ook nog eens de tweede reeks van Exotische Liefde aangekondigd. Weinig mensen weten dit, maar Exotische Liefde was vorig seizoen nog winnaar van De Gulden Deuk voor Beste Uitlachtelevisie op het Festival van Gentbrugge, en is een programma dat de ondertitel 'Ongebreideld dijenkletsen met knullige Romeo's' verdient. Exotische Liefde is volgens de makers nochtans géén uitlachtelevisie, daar is men formeel in. Oké dan. Ik herinner me dat Temptation Island ook geen uitlachtelevisie was. Het was officieel een programma 'waarin men zijn relatie test'. Exotische Liefde is dus een programma waarin men zijn vaardigheid in het beginnen van een relatie test.
En alsof dat allemaal nog niet ingewikkeld en troeblerend genoeg was, alsof we door deze tegenstrijdige signalen uit pers, politiek en media - 'Reality is vaak niet echt koosjer en moet aan strenge regels worden onderworpen!' vs. 'Hier is Oh Oh Cherso, maak kennis met Beest, El Tino Loco en King Abusex!' - al niet voldoende in twijfel werden gebracht, alsof dat slaan en zalven tegelijk niet verwarrend genoeg was en voor sommigen onder ons misschien zelfs voldoende om op de duur de realiteit zelve in vraag te stellen, komt Bart Peeters het toch wel nog wat gecompliceerder maken zeker!
"Als acteurs een glas teveel op hebben, gebeurt het soms dat zij in een geestestoestand komen waarbij een personage het van hen overneemt" liet Bart laatst optekenen. Een nogal verontrustende theorie. Als in Barts stelling enige waarheid schuilt zou ik op café niet graag een dronken Peter Van Den Begin tegenkomen. Stel u voor dat hij plotsklaps in Matroesjka's-mode schiet en mij op de wijze van Raymond van Mechelen in mekaar hengst. Het zou in dat geval ook verstandig zijn om op recepties waar Mike Verdrengh aanwezig is enkel nog sinaasappelsap te schenken, om het gevaar op een spontane verrijzenis van Timbal uit Keromar en bijgevolg een zwaardgevecht tot een absoluut minimum te herleiden. Aan de andere kant: het zou wel het merkwaardige Leo De Schryver- accent verklaren dat mijn goeie kameraad Michel Van Dousselaere prijsgeeft wanneer we samen net één Duvel teveel op hebben. Maar in dergelijke gevallen heeft hij mij nooit een tapijt proberen verkopen, wat Barts boude stelling dan weer aan het wankelen brengt.
De eerlijkheid gebiedt mij te onderstrepen dat Bart zijn bizarre uitspraak moet worden gekaderd in de fors opgeklopte mediarel tussen actrice Sien 'doe mij maar een neut' Eggers en model Véronique 'ik ben de Rosa Parks van het Antwerpse nachtleven' Boubane. Ook een kwestie waarin realiteit en fictie elkaar lijken af te wisselen, naargelang de bron die aan het woord is.
Soit, hier is een tip: de Scandinavische crimireeks The Bridge is tien uur lang minstens even goed als The Killing en dus een geweldig dvd-alternatief voor de hedonistische avonturen van King Abusex en co. of de tragikomische slapjanusserij van de vrijgezellen in Exotische Liefde.