zondag, december 23, 2007

11

Geachte mevrouw, beste Ingeborg,
Toen ik in de krant las dat de ticketverkoop voor uw jongste tour de chant maar mondjesmaat verloopt omdat er zogeheten deekshagevers in de zaal zitten en nogal wat mensen daarom aannemen dat het om een meditatieavond gaat, kwam ik eerst niet meer bij van het lachen. Dat komt ervan.

Blijkbaar weet iedereen ondertussen dat u een iéts te ferme slag van de new-agemolen hebt geïncasseerd en dat u alle logica, wetenschappelijke waarheid en nuchter denkvermogen aan de kant hebt gegooid ten faveure van een naïeve zucht naar Oosterse mystiek waarin wollige alterneuterij en paranormale prietpraat centraal staan.

U bent zeker niet de enige. Ook andere bekende Vlaamse vrouwen zoals Geena Lisa, Els De Schepper, Ann Ceurvels en Margareta 'ik praat tegen water' Guidone zijn ervan overtuigd dat er véél meer is tussen hemel en aarde dan - ik noem maar wat - een berg. Het lijkt wel of vooral de vrouwelijke kunne deze middeleeuws aandoende goedgelovigheid omarmt. Ik kan uit het blote hoofd immers maar 1 bekende mannelijke Vlaming opnoemen die ook strijk en zet spirituele kletsica ejaculeert en dat is Paul Codde, dus dat telt niet.

Ik weet het, beste Ingeborg, met spiritualiteit de spot drijven is gemakkelijk. Het zal u verbazen, maar dat is niet mijn betrachting met deze column. Nu ja, niet mijn éérste betrachting. Het lachen verging mij namelijk toen ik uw website bezocht. Wat daar allemaal te lezen staat! Het is nog veel erger dan ik had gedacht. Bijna was ik naar het Light Body Institute in Brugge gereden om u te zeggen: this is utterly ridiculous, snap out of it please! Jazeker: in het Engels. De taal waarin u naar eigen zeggen wel eens, nu ja, denkt wanneer u in Wales dru yoga beoefent.

Waar bemoeit die (pdw) zich eigenlijk mee, zie ik u al vragen want mijn 'derde oog' staat wijd open en het kan liplezen. Wel, het zal u alweer verbazen maar ik heb het goed met u voor. En te oordelen naar uw biografie op de website - 'Geboren als Ingeborg, Thérèse, Marguerite Sergeant. Weegschaal ascendant tweeling. In de numerologie een 11, wat een meesterlijk leven aankondigde... - gelooft u ook in de numerologie, zeg maar het bestuderen van de occulte betekenis van cijfers en hun invloed op het leven van de mens. Daardoor weet ik welhaast zeker dat u mijn advies ter harte zal nemen. Ik ben namelijk het vleesgeworden nummer 11.

Ik pauzeer even om dit tot u te laten doordringen.

U hoeft mij niet op mijn woord te geloven. Ik kan het bewijzen aan de hand van diezelfde sakkerse numerologie, die onlangs weer erg populair is geworden dankzij übercharlatan Uri Geller. Geller wijst namelijk op de grote invloed van het magische cijfer 11 op de dramatische gebeurtenissen in New York van 11 september 2001. Hij beweert letterlijk, en ik citeer, 'dat het getal 11 een toegangspoort is naar de geheimen van het universum'. Geller verwijst daarbij naar die andere grappenmaker Nostradamus - 11 letters! - en beweert dat in de aanslag op de Twin Towers een cryptische, numerologische boodschap aan de mensheid zit verborgen, een boodschap die helemaal draait rond het magisch cijfer elf. Ik geef slechts enkele voorbeelden van Gellers numerologische argumenten:

- De datum: 9/11. 9 +1 +1 = 11

- 11 september is de 254e dag van het jaar. 2 + 5 + 4 = 11

- Het eerste vliegtuig was vlucht nr. 11 van American Airlines, en die had 92 passagiers aan boord. 9 + 2 = 11

- Ten slotte, en dit vind ik de beste, de twee torens vormden samen het cijfer 11.

Welnu, beste Ingeborg, zet u schrap want ik ben geboren op 11 november 1958. Dat is 11/11/1958. We splitsen 1958 in 19 en 58. We trekken zowel bij 19 als bij 58 het kleinste getal af van het grootste. In het geval van 19 geeft dat: 9 min 1 is 8. In het geval van 58 geeft dat: 8 min 5 is 3. En kijk eens aan: 8 plus 3 geeft weer 11. We bekomen dus 11,11,11.

Sterker nog: op 11/11/1969 werd ik 11 jaar oud. En met het getal 1969 doen we hetzelfde als hierboven. In het geval van 19 geeft dat: 9 min 1 is 8. In het geval van 69 geeft dat: 9 min 6 is 3. En jawel: 8 plus 3 geeft weer 11. We bekomen dus 11,11,11,11.

Ik ben onmiskenbaar het mensgeworden cijfer 11, ik ben dus de toegangspoort tot de geheimen van het universum. En in mijn functie als portier van de kosmos kan ik u zeggen: het grootste mysterie van allemaal blijft toch het feit dat er in de 21ste eeuw nog altijd mensen zijn die bereid zijn de grootst mogelijke onzin te geloven, als het maar in een romantisch-esoterisch jasje is gestoken. (pdw)

dinsdag, december 11, 2007

Comedy Casino Festival, de nazit...

Het tweede Comedy Casino Festival was, al zeg ik het zelf, uitstekend. In tegenstelling tot vorig jaar in De Vooruit hadden we er in het ICC voor gezorgd dat er plaats zat was om van de ene zaal naar de andere te gaan. Slechts één keer dreigde de Auditoriumzaal té vol te geraken, voor de rest waren er geen problemen. Enige minpunt was dat het voltallige publiek er rond 22.45u voor koos om ofwel de geweldige Steve Hughes in de Casinozaal te zien, ofwel de al even voortreffelijke Neveneffecten in de Banketzaal...waardoor de nochtans excellente maar alhier volslagen onbekende Mark Steel voor zowat een leeg auditorium stond. Bummer voor hem. Maar: can't be helped.
Enkele foto's van de party achteraf, die begonnen is backstage en voor de meesten, buitenlanders incluis, pas is geëindigd in café De Turk zo rond 3u30u in de morgen. Absolute kampioenen zijn Kama en Steve Hughes, die samen De Turk pas om 06.u hebben gesloten na een kuip Jack Daniels. Respect!


Van boven naar beneden:
- Een tevreden Alex Agnew en een al even tevreden mezelf
- Alex, Nigel Williams, Kamagurka, Craig Hill & Steve Hughes vernemen dat de drank gratis is
- Kama & Alex en twee Cubaanse sigaren (of 'big brown dicks' zoals George Carlin ze graag mag noemen).
- de aanstormende garde: Michaël Van Peel en Bart Cannaerts.

Met dank aan Nigel en Fokke voor de foto's. Meer op http://nigelsstandup.blogspot.com/ en http://kinkydebeer.blogspot.com/





vrijdag, december 07, 2007

Lolbroekerij

Uit De Standaard 06/12/07



Het Vlaams Belang bracht gisteren haar eerste cd-single op de markt: ‘Oh nee, alweer een moskee’, een protestsong van de hand van kersvers toondichter Filip Dewinter die hiermee volgens mij voor een primeur in de Belgische politieke geschiedenis zorgt. Dewinter komt in zijn protestlied niet veel verder dan ‘Oh nee, alweer een moskee, trop is teveel, dus zeg ik nee!’ wat niet bepaald als Dylanesk kan worden omschreven, maar het betreft hier dan ook een lied in de rijke traditie van de goeie ouwe carnavalskraker, tevens geschikt voor après-ski fuiven in Oostenrijk waar dergelijke reactionaire lolbroekerij immer populair is gebleven.

Carnaval is natuurlijk de aanleiding bij uitstek om volslagen nonsens op rijm en bij uitbreiding op cd te zetten. Zo herinneren wij ons hier nog de schone evergreen ‘Weet je wat ik wel zou willen zijn? Een bloemetjesgordijn! Een bloemetjesgordijn van het plafond tot aan het raamkozijn!’, gesigneerd De Viltjes. Een Hollandse klassieker uit mijn jeugd die ons door de uniek besnorde Chiel Montagne op televisie werd aangeprezen waarop wij met het hele gezin blij de zak confetti bovenhaalden en een polonaise op gang trokken. De Viltjes, en weinig mensen weten dit, was een splintergroep van De Twee Pinten die een paar jaar eerder magistraal hadden gescoord met de onvergetelijke kraker ‘Bij ons staat op de keukendeur ‘Het is niet altijd rozengeur’ en mijn vader schreef op ’t behang: lekker is maar ene vinger lang’ . Later deden De Twee Pinten ze nog eens goed vol met het al even vlot van de tong rollende ‘Jodelodelodelodelohitie!’ dat speciaal voor hen door de jonge Hennie ‘Doe Maar’ Vrienten werd geschreven. U merkt het: ik ben een connaisseur. En als connaisseur zeg ik: met zijn eerste worp laat Filip Dewinter, toegegeven, best een flinke morzel talent vermoeden wat het componeren van carnavalskrakers betreft, maar hij heeft toch een uitschuifbare brandladder nodig om de hielen van de mighty De Twee Pinten te likken.

Ik vind het bovendien erg jammer dat de voorman der poldernazi’s niet zelf achter de microfoon heeft plaatsgenomen om zijn debuutsingle aan de eeuwigheid toe te vertrouwen. Neen, zijn compositie werd vertolkt door professionele muzikanten en zangers die volgens Dewinter anoniem wensen te blijven omdat ze – ik citeer - ‘als de dood zijn voor represailles’. Represailles? Tenzij de Goede Smaak Politie een knokploeg in dienst heeft zie ik weinig problemen. Dit is geen deun die de toorn der moslims zodanig zal opwekken dat de slagersmessen fluks op de slijpsteen zullen worden gezet en een reeks onthoofdingen nakende is. Hoezeer sommigen onder ons dat ook zouden toejuichen.
We leven tenslotte niet in Soedan, waar de naam van een teddybeer al voor religieuze schuimbekkerij zorgt. Godsdienst is overduidelijk al lang geen wilsverdovende opium voor het volk meer, tegenwoordig is godsdienst blijkbaar onvoorspelbare razernij opwekkende Angel Dust voor het volk.

‘Dit moet perfect kunnen binnen de grenzen van vrijheid van meningsuiting’ zegt Dewinter. En hoezeer mijn vingers ook in een reumatische kramp krommen bij wat ik nu ga intikken: hij heeft volkomen gelijk, Entartete Kunst nog aan toe!

‘Reactionaire lolbroekerij’, zo schiet mij nu plotsklaps te binnen, is best een amusante omschrijving van de bespottelijke kontbescherming die wij kennen als Lederhosen. Zoals in: iedere zomervakantie trekt Bart De Wever blijgemutst zijn reactionaire lolbroekerij aan.
Shit, ik wou hier aan het eind nog een ernstig appel lanceren, iets in de trant van: het wordt hoog tijd dat én de allochtone gemeenschap in dit land én de weldenkende linkerzijde zich nog eens duidelijk en verontwaardigd uitlaten over de steeds toenemende extreme reacties van de Islamitische wereld op banale incidenten zoals die cartoonrel in Skandinavië van een tijd geleden en het teddybeer-incident nu. Zodat we dat niet aan de Prinsen Carnaval van het Belang moeten overlaten.

Maar dat lukt niet want ik krijg dat beeld van Bart De Wever in Lederhosen niet meer uit mijn gedachten. (pdw)