maandag, augustus 15, 2011
zaterdag, augustus 13, 2011
Striptease
(Antwoord aan Peter De Roover)
Beste Peter,
Uw opiniestuk ‘Haatmail: boodschappen van de havenots’ (DM, 13/8) heeft mij midscheeps getroffen. Zoals een achteloos van de wijsvinger weg geflikkerde neuskeutel een eik midscheeps kan treffen. Voor alle duidelijkheid - en om de semantiek ter wille te zijn - hebben we het hier natuurlijk over een eik die na de kap tot een zeewaardig vaartuig werd verzaagd.
Toen ik de kop boven het stuk las, en vooral de term ‘havenots’, dacht ik eerst: wàt?, hebben de relschoppers in Londen ook nog eens haatmail verstuurd! Tsk! Maar lezing van uw stuk bracht al snel aan het licht dat de beklagenswaardige havenots in kwestie Vlaamse havenots zijn, bovendien niet in de betekenis van ‘zij die op de armoedegrens leven’, maar in de betekenis van ‘zij die geen schrijftalent hebben’. Dit is ofwel a) briljante metasatire, ofwel b) een onberaden poging om de knullig verwoordde verontwaardiging der N-VA supporters, verpakt in honderden boze mails naar Bart Peeters en co, te minimaliseren en zelfs te verdedigen.
Ik gok op b.
Dat u politiek secretaris van de Vlaamse Volksbeweging bent kleurt wellicht uw betoog, zoals mijn riposte zonder twijfel wordt beïnvloed door mijn activiteiten als columnist, de bevolkingsgroep die u in uw opiniestuk zo streng en berispend toespreekt. Daar moeten we ons allebei bij neerleggen. Laat ons dus het begrip objectiviteit aan de kant gooien, als betrof het hier het zoveelste onaanvaardbare voorstel over de staatshervorming van een Waalse politicus. Of in mijn geval: zoals een mij zo-even aangereikte joint waar hasj van discutabele kwaliteit in zit. Want, in naam van de evenwichtige berichtgeving: ik zit voor het gemak in het kamp van de ‘wietrokende linkse hippies’ en/of ‘vuile nestkakkers’. En u, ook voor het gemak, zit in het kamp van Zij Die Sinds De Glorieuze Opgang Van Bart De Wever Een Onblusbare Gloed In De Vlaamse Bast Voelen Opwellen.
Laat ons daarom naar de naakte essentie van uw tekst kijken. Hoe naakt? Naakter dan een Playboymodel dat zonet een skinpeeling heeft ondergaan, zo naakt wil ik die essentie aan onze blik blootstellen. De striptease begint nu:
U hangt een merkwaardig soort talentrelativisme aan. Ik citeer even enkele passages uit uw stuk die dat onderstrepen:
- ‘Niet iedereen beschikt echter over een pen die brutaliteiten op een esthetisch genietbare manier op papier kan zetten zoals Hugo Camps of Tom Lanoye...’
- ‘Vele forumdeelnemers worden geconfronteerd met BV’s die hun standpunten op ruime schaal kunnen verspreiden, terwijl voor weerwoord dikwijls weinig plaats wordt gemaakt...’
- ‘Mijn afkeer voor hatelijke bijdragen beperkt zich in elk geval niet tot de ruimte waar het brede publiek zich begeeft...’
Wat dit allemaal te maken heeft met het opvallende verschijnsel der haatmails naar mensen die wel eens iets onvriendelijks over Bart De Wever en de N-VA zeggen wordt in uw discours niet echt duidelijk gemaakt. Voor wie nog steeds naar een antwoord op deze vraag hunkert: evenveel als Hugo Camps en Tom Lanoye voor de klarinetspelerij hebben betekend. Namelijk: niets. Het enige wat u zegt is: er zijn mensen met schrijftalent die een stem in de media krijgen en zoveel anderen krijgen die stem niet. En dat vindt u reden genoeg voor – uw woorden – ‘machteloze frustratie’ bij degenen die - alweer uw woorden – ‘hun mening te weinig aan bod zien komen’. Dat het iedereen vrij staat om zijn of haar al dan niet brutale mening op een esthetisch genietbare manier op papier te zetten is kennelijk niet bij u opgekomen. Ik weet waarom. Omdat het een waarneembaar feit is dat, als het om het spitant verwoorden van een bepaald gedachtengoed gaat, de modale Vlaamsnationalist niet erg hoog timmert.
U hamert er dan maar op, in uw ijver om de schrijvers van de aan Bart Peeters en co geadresseerde haatmails uit de wind te zetten, dat iederéén wel eens een ondoordachte scheldmail of –comment verstuurt. Want, zo schrijft u, ‘de verstuur-toets is dikwijls veel te snel’. Maar ook dat verklaart geenszins het al even waarneembare feit: het gebeurt opvallend vaak bij reactionaire Vlaamsnationalisten.
Wat u vooral doet is u in meer bochten wringen dan een slang die abusievelijk in een flipperkast is gesukkeld om boze brief-en forumschrijvers op één lijn met schrijvers en columnisten te zetten. Schrijvers en columnisten die – sneu voor alle N-VA aanhangers – nu eenmaal eerder ter linkerzijde resideren. Dàt is de pijnlijk stekende eksteroog die de volgelingen van Bart De Wever parten speelt tijdens de Grote Mars Naar Vlaamschen Onafhankelijkheid.
Met vriendelijke groeten,
(pdw)
Beste Peter,
Uw opiniestuk ‘Haatmail: boodschappen van de havenots’ (DM, 13/8) heeft mij midscheeps getroffen. Zoals een achteloos van de wijsvinger weg geflikkerde neuskeutel een eik midscheeps kan treffen. Voor alle duidelijkheid - en om de semantiek ter wille te zijn - hebben we het hier natuurlijk over een eik die na de kap tot een zeewaardig vaartuig werd verzaagd.
Toen ik de kop boven het stuk las, en vooral de term ‘havenots’, dacht ik eerst: wàt?, hebben de relschoppers in Londen ook nog eens haatmail verstuurd! Tsk! Maar lezing van uw stuk bracht al snel aan het licht dat de beklagenswaardige havenots in kwestie Vlaamse havenots zijn, bovendien niet in de betekenis van ‘zij die op de armoedegrens leven’, maar in de betekenis van ‘zij die geen schrijftalent hebben’. Dit is ofwel a) briljante metasatire, ofwel b) een onberaden poging om de knullig verwoordde verontwaardiging der N-VA supporters, verpakt in honderden boze mails naar Bart Peeters en co, te minimaliseren en zelfs te verdedigen.
Ik gok op b.
Dat u politiek secretaris van de Vlaamse Volksbeweging bent kleurt wellicht uw betoog, zoals mijn riposte zonder twijfel wordt beïnvloed door mijn activiteiten als columnist, de bevolkingsgroep die u in uw opiniestuk zo streng en berispend toespreekt. Daar moeten we ons allebei bij neerleggen. Laat ons dus het begrip objectiviteit aan de kant gooien, als betrof het hier het zoveelste onaanvaardbare voorstel over de staatshervorming van een Waalse politicus. Of in mijn geval: zoals een mij zo-even aangereikte joint waar hasj van discutabele kwaliteit in zit. Want, in naam van de evenwichtige berichtgeving: ik zit voor het gemak in het kamp van de ‘wietrokende linkse hippies’ en/of ‘vuile nestkakkers’. En u, ook voor het gemak, zit in het kamp van Zij Die Sinds De Glorieuze Opgang Van Bart De Wever Een Onblusbare Gloed In De Vlaamse Bast Voelen Opwellen.
Laat ons daarom naar de naakte essentie van uw tekst kijken. Hoe naakt? Naakter dan een Playboymodel dat zonet een skinpeeling heeft ondergaan, zo naakt wil ik die essentie aan onze blik blootstellen. De striptease begint nu:
U hangt een merkwaardig soort talentrelativisme aan. Ik citeer even enkele passages uit uw stuk die dat onderstrepen:
- ‘Niet iedereen beschikt echter over een pen die brutaliteiten op een esthetisch genietbare manier op papier kan zetten zoals Hugo Camps of Tom Lanoye...’
- ‘Vele forumdeelnemers worden geconfronteerd met BV’s die hun standpunten op ruime schaal kunnen verspreiden, terwijl voor weerwoord dikwijls weinig plaats wordt gemaakt...’
- ‘Mijn afkeer voor hatelijke bijdragen beperkt zich in elk geval niet tot de ruimte waar het brede publiek zich begeeft...’
Wat dit allemaal te maken heeft met het opvallende verschijnsel der haatmails naar mensen die wel eens iets onvriendelijks over Bart De Wever en de N-VA zeggen wordt in uw discours niet echt duidelijk gemaakt. Voor wie nog steeds naar een antwoord op deze vraag hunkert: evenveel als Hugo Camps en Tom Lanoye voor de klarinetspelerij hebben betekend. Namelijk: niets. Het enige wat u zegt is: er zijn mensen met schrijftalent die een stem in de media krijgen en zoveel anderen krijgen die stem niet. En dat vindt u reden genoeg voor – uw woorden – ‘machteloze frustratie’ bij degenen die - alweer uw woorden – ‘hun mening te weinig aan bod zien komen’. Dat het iedereen vrij staat om zijn of haar al dan niet brutale mening op een esthetisch genietbare manier op papier te zetten is kennelijk niet bij u opgekomen. Ik weet waarom. Omdat het een waarneembaar feit is dat, als het om het spitant verwoorden van een bepaald gedachtengoed gaat, de modale Vlaamsnationalist niet erg hoog timmert.
U hamert er dan maar op, in uw ijver om de schrijvers van de aan Bart Peeters en co geadresseerde haatmails uit de wind te zetten, dat iederéén wel eens een ondoordachte scheldmail of –comment verstuurt. Want, zo schrijft u, ‘de verstuur-toets is dikwijls veel te snel’. Maar ook dat verklaart geenszins het al even waarneembare feit: het gebeurt opvallend vaak bij reactionaire Vlaamsnationalisten.
Wat u vooral doet is u in meer bochten wringen dan een slang die abusievelijk in een flipperkast is gesukkeld om boze brief-en forumschrijvers op één lijn met schrijvers en columnisten te zetten. Schrijvers en columnisten die – sneu voor alle N-VA aanhangers – nu eenmaal eerder ter linkerzijde resideren. Dàt is de pijnlijk stekende eksteroog die de volgelingen van Bart De Wever parten speelt tijdens de Grote Mars Naar Vlaamschen Onafhankelijkheid.
Met vriendelijke groeten,
(pdw)
Abonneren op:
Posts (Atom)