zondag, januari 30, 2005

Stalin

Zowat iedere extreem-rechtse Vlaming heeft dezer dagen uitvoerig het zuur. Je kunt twee kloeke kuipen Campari drinken en toch nog minder last van zure oprispingen hebben dan de gemiddelde Vlaams Belang-supporter op dit moment. Hoe komt dat? Door de Auschwitz-herdenkingen. Men kan zijn televisie niet aanzetten zonder geconfronteerd te worden met de afschuwelijke uitwassen van het rechts-extremistisch gedachtengoed en het zit de poldernazi’s behoorlijk dwars dat de linkerzijde niet nalaat om bij de gruwel van Auschwitz naadloos de associatie met het gedachtengoed van het Vlaams Belang te maken. Volkomen terecht. Wat zeg ik?: terechter dan wanneer ze Frankrijk zouden associëren met De Ronde Van Frankrijk, een voorliefde voor look en de muziek van Maurice Chevalier & Edith Piaf. Terechter dan wanneer ze Rob Van Oudenhoven met slecht geacteerde stunteligheid zouden associëren, of De Pfaffs met commerciële hoererij. Voor wie het nog altijd niet heeft begrepen: het Vlaams Belang associëren met de nazi’s is hetzelfde als Donald Duck associëren met Walt Disney.
Iedereen die tot halfweg het voorlaatste jaar van de humaniora een beetje heeft opgelet tijdens de lessen geschiedenis kan de stelling ‘Het Vlaams Belang wordt geleid door would-be nazi’s’ moeiteloos bewijzen, en dit enkel met behulp van het 70-punten plan, een afneembare valse ringbaard en de tekst van ‘Die Glocken von Stalingrad’.
En dààrom zit ongeveer een miljoen Vlamingen dezer dagen voor hun tv te kronkelen als een python die abusievelijk in een flipperkast is gesukkeld. Historische beelden van uitgemergelde, op een hoop gesmeten lijken kun je namelijk niet verbloemen met wat doorzichtig demagogisch gewauwel.
Dus wat doen onze bange, niet zo snuggere en in de war verkerende landgenoten – tussen het bewateren van de sanseveria’s, het lezen van de misdaadpagina’s in Het Laatste Nieuws en het afstoffen van de Leon Degrelle-foto’s in – om de associatie VB/Auschwitz te counteren? Ze hebben het over Stalin.
Waarom wordt de linkerzijde niet met de al even klootzakkerige Jozef Stalin geassocieerd?, vragen de bange, niet zo snuggere en in de war verkerende rechts-extremistische landgenoten zich af.
Wel...ik wil niet pedant klinken, maar ik meen het antwoord op de vraag ‘waarom worden Belangers met nazi’s geassocieerd maar socialisten niet met Stalin?’ te kennen. Men zal anno 2005 immers weinig of geen socialisten vinden die nog steeds met Stalin-symbolen dwepen, die op internetforums Stalins gruweldaden in twijfel trekken, die Stalins gedachtengoed naar de – geeuw – Vlaamse zaak proberen te transponeren, die bij schimmige bijeenkomsten van al even schimmige vzw’tjes Stalins gedachtengoed kloekborstig bezingen en die het begrip ‘vrijheid van meningsuiting’ enkel belangrijk vinden als het over de eigen partij, het negationisme en, in sommige pijnlijke gevallen, het creationisme gaat.
Noem mij herhaaldelijk August Borms, breng mij suppositoirgewijs een houtsnede van een swastika in en maak mij de persoonlijke lijfwacht van Philip Dewinter, maar ik ga er niet vanaf: wat men tegenwoordig het moderne ‘linkse’ gedachtengoed noemt zie ik niet meteen tot goulags leiden, het moderne rechtse gedachtengoed lijkt daarentegen griezelig goed op dat van zestig jaar geleden. .
De weigering van het Vlaams Belang om in het Europees Parlement een motie te steunen om de herinnering aan Auschwitz levendig te houden is wat dit betreft veelbetekenend.
Dus Koenraad, wordt wakker, open uw ogen en ruik het laarzenvet: het is een ronde wereld en hij draait bovendien. En ongeveer vijf miljoen Vlamingen zijn het niet met u eens.

woensdag, januari 26, 2005

Souvenir

Het is zestig jaar geleden dat het kamp van Auschwitz-Birkenau werd bevrijd, het kamp waar meer dan een miljoen mensen een gruwelijke dood vonden. Zestig jaar lijkt erg lang geleden, zeker als men de zwart-wit archiefbeelden bekijkt die dezer dagen in talloze herinneringsprogramma's op televisie te zien zijn. Zwart-wit schept nu eenmaal een poëtische afstand. Maar 60 jaar is nauwelijks een zucht. Mick Jagger, Paul Jambers, Kardinaal Danneels, ze zijn even oud of ouder dan het vernietigingskamp Auschwitz. Jos Gysen moest zich al minstens vier jaar scheren toen Auschwitz werd bevrijd. De deportatietreinen, de Vernichtung durch Arbeit, de experimenten van Mengele, de gaskamers, de martelsessies van de SS, het is eigenlijk allemaal gisteren gebeurd.
We hebben in de familie een sinister prentenboek dat iemand jaren geleden op een vlooienmarkt heeft gevonden, getiteld 'Souvenir D'Auschwitz'. De woorden 'souvenir' en 'Auschwitz' naast mekaar zien staan levert een milde shock op: een beetje zoals Michel Vandenbossche een bal rauw gehakt zien eten. Deze merkwaardige titel staat in sierlijke, goudkleurige letters op een rode kartonnen kaft die met katoentouw bijeen wordt gehouden. Binnenin zit een vijftiental stevige bladen. Tussen twee bladen zit telkens een vel kalkpapier. Op iedere bladzijde staan twee à drie foto's. Het zou een trouwalbum uit de jaren vijftig kunnen zijn. Maar op iedere foto staat onwaarschijnlijke horror. Tientallen menselijke karkassen op een hoop. Twee uitgemergelde, in gestreepte lompen gehulde gevangenen, elk uitgerust met een ijzeren grijptang om lijken van de hoop te nemen en in de oven te schuiven. Ze kijken recht in de lens. Een van hen heeft zijn tang rond de nek van een lijk. Een man met dode blik staat bij een stootkar vol lichamen, de wielen zijn half weggezakt in de modder. Allemaal in poëtisch zwart-wit uiteraard.
Druk dergelijke afbeeldingen af in een schoolboek met verklarende tekst bij en ze vormen een gruwelijke waarschuwing tegen xenofobie. Maar hier lijken ze precies datgene te zijn wat op de kaft staat vermeld: een souvenir, iets waaraan men wil herinnerd worden. De foto's zijn immers op middelgroot formaat op stevig papier afgedrukt, ze hebben een fraai gekartelde rand en zijn in kleine, verstevigde inkepingen van het blad gevat, waardoor ze makkelijk uitneembaar zijn. Misschien was het zelfs de bedoeling van de uitgever om de koper de mogelijkheid te bieden zijn favoriete foto eruit te nemen om in te kaderen. Makkelijk uitneembare en van een gekartelde rand voorziene horrorfoto's, die - als men ze omdraait - slechts een stippellijnen uitsparing voor een postzegel verwijderd zijn van de ordinaire ansichtkaart. Wish you were here.
Hoe men het vreemde prentenboek ook bekijkt - is het een ietwat onberaden verpakte aanklacht tegen de holocaust of was het daadwerkelijk als een walgelijk 'aandenken' bedoelt? - het kan haast niet anders of al deze foto's werden door de nazibeulen zelf gemaakt. Ik kan me immers niet voorstellen dat een kampbewoner plots een Box Tengor bovenhaalde en tegen zijn medegevangenen zei: jongens, kijk eens naar het vogeltje vooraleer dat lijk erin te flikkeren. Wat ging er eigenlijk door het hoofd van degene die de foto's nam? Wow!, dit moet ik aan de familie thuis laten zien?

De behandeling die sommige gevangenen in de Iraakse Abu Ghraib-gevangenis te beurt is gevallen herinnert aan de nazi-techniek om hun slachtoffers als minderwaardige levensvormen te beschouwen, en ervoor te zorgen dat ze enkel nog dierlijke instincten volgen - honger, dorst, angst. Zestig jaar na Auschwitz wordt deze ontmenselijkingstechniek nog altijd met succes toegepast, deze keer door de bevrijders van toen. En men neemt er nog altijd foto's van, als souvenir.

Onlangs doken schokkende nieuwe foto's op in het raam van een proces tegen drie Britse militairen. Ze laten onder andere een Irakese gevangene zien die aan de grijper van een vorkheftruck is vastgebonden. Op een andere foto is te zien hoe een soldaat boven op een geboeide man staat, naast hem een plas dunne drek, wellicht afkomstig van de doodsbange gevangene. Er is ook een naakte Irakees te zien die moet doen alsof hij een medegedetineerde anaal penetreert. Ook hier dacht iemand: snel een kiekje van nemen, voor thuis. Aardig souvenir.
Dat dacht wellicht ook de Amerikaanse onderofficier Charles Graner terwijl hij lachend, met zijn arm rond zijn vriendin Lynndie England, naast een piramide van naakte Irakese gevangenen poseerde. En toen hij zijn vriendin fotografeerde terwijl ze een Irakees aan de leiband hield. Graner is door de krijgsraad zopas tot tien jaar cel veroordeeld voor de mishandeling van gevangenen in Abu Ghraib. Gevraagd of hij spijt had van zijn daden, zei Graner: 'Het is oorlog. Dan gebeuren er verkeerde dingen'. (pdw)


zondag, januari 23, 2005

Lijst

De maand is bijna om dus is het weer tijd voor de lijst met mensen en dingen die de afgelopen weken mijn galblaas hebben geactiveerd.
Het eerste fenomeen waarbij ik denk: de verantwoordelijken moesten aan vurig kringspierschurft ten prooi vallen is de restyling van De Zevende Dag. Let wel: Frieda & Alain valt niets te verwijten. Dat er vanalles mis liep met de beeldvoering vind ik ook niet zo erg, dat hoort bij vernieuwing - al leek het soms of de cameraploeg geblinddoekt en op rolschaatsen moest werken - neen, het gaat mij vooral om het nieuwe decor waarin meer vrolijke kleuren te zien zijn dan in een K3 video. Allemaal goed en wel als het gaat om opvallend reclame maken voor Espresso, het frivole nieuwe zusje van de bevriende krant De Standaard (het geluid van vingernagels op dankbare ruggen was duidelijk te horen) maar wat wanneer men volgende week in dit decor ernstige zaken zal behandelen? Ik denk bv aan de zestigste verjaardag van de bevrijding van Auschwitz. Over de holocaust praten met op de achtergrond meer fleurige tinten dan in de gemiddelde Dreft Color reclame zal volgens mij toch een zekere spanning veroorzaken, een beetje zoals wanneer Hugo Coveliers en Karel De Gucht samen in één kleine lift staan.

Een tweede verschijnsel waardoor ik regelmatig mijn anti-kotsmedicijn moet innemen is de trend om de meest onnozele maar plechtig klinkende woorden te gebruiken, een trend die vooral bij belangrijke pilaren van de maatschappij en bij Yves Leterme opgang kent. Men concretiseert, responsabiliseert en securiseert zich bewusteloos. Dat ze allemaal opflikkeriseren met hun nietszeggend getestikeliseer.

Nog iets waarbij ik denk: het moet nu echt gedaan zijn of ik gebruik die semtex die ik via het internet heb bemachtigd, is het niet te stoppen geëmmer over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, iets wat als een gigantisch probleem wordt beschouwd door wel dozijnen mensen. Meestal mensen die een houtsnede van Tijl en Nele op het dressoir hebben staan en voor wie een begrip als 'wereldkeuken' gelijk staat met: een kleintje met stoofvlees en Samuraisaus. Dat oeverloos gelul over wat op de keper beschouwd een volstrekt non-probleem is mag eindelijk eens ophouden. Diep in onze boxershort zijn we allemaal Belgen. Ja, Vlamingen en Walen zijn op veel vlakken heel verschillend, maar onze diversiteit is precies onze kracht, vergeet niet dat wij de wereld én Trappist van Westmalle én de saxofoon hebben geschonken. Dat is iets om trots op te zijn. De Bart De Weverisering van het discours tussen Vlamingen en Walen is dat niet, integendeel.

Nog iets waarbij ik denk: de verantwoordelijken moesten kennismaken met op krachtige batterijen aangesloten tepelklemmen, is de zoveelste kwakkel over de fameuze lijkwade van Turijn. Deze keer beweert het katholieke internetpersbureau Kerknet Vlaanderen dat het hier wel degelijk om de lijkdoek van Christus zou kunnen gaan, dat leiden ze af uit - ik citeer - 'een nieuwe chemische test'. Wellicht bedoelen ze met 'chemische test': iemand heeft een aanzienlijke hoeveelheid gin en tonic bij mekaar gegoten en dan een persbericht de wereld ingestuurd. Voor de laatste keer: de lijkwade van Turijn is een tafellaken uit de middeleeuwen, zoals diverse internationale onafhankelijke koolstof-14 onderzoeken al uitentreuren hebben aangetoond. Steek dat in uw pijp en fumeriseer het.

dinsdag, januari 18, 2005

Beavis & Butthead

De BBC meldde eergisteren dat Amerika halfweg de jaren negentig onderzoek deed naar niet-dodelijke chemicaliën om de discipline en het moreel van vijandige troepen te ondermijnen. De voorstellen waren bestemd voor een zes jaar durend project: The Sunshine Project. Een van de blikvangers is een met lustopwekkende stoffen gevulde bom die de vijand tot homoseksueel gedrag moest aanzetten. Geeft een heel nieuwe betekenis aan de uitdrukking: met een stijve naar het front.
Even vindingrijk was de suggestie om bommen te maken die de vijand met een slechte adem of extreme winderigheid zouden opzadelen. Uiteindelijk liet men dat laatste idee varen omdat - ik citeer de BBC - 'de mensen in grote delen van de wereld niet zoveel aanstoot nemen aan die geur'.
Maar volgens mij heeft men al deze merkwaardige plannen niet uitgevoerd omdat de slechte adem-annex-winderigheidsbom het effect van de lustopwekkende homobom helemaal teniet zou doen.
In elk geval weet ik het nu wel zeker: het Pentagon werd geïnfiltreerd door Beavis & Butthead.


zondag, januari 16, 2005

Estafette

Diverse bloggers spelen mij de estafettestok toe die al een tijdje de ronde doet. O.a. Nadine, maar ook Paul Rigolle, die niet zeker weet of ik dit wel zal kunnen appreciëren en schrijft: 'Toch benieuwt het mij om te zien wat voor een kloterij Pdw dit allemaal wel niet zou vinden... '
Het is aardig om weten dat mijn reputatie van cynische misantroop en all round grumpy bastard mij ook op het internet vooruit snelt en dat men verwacht dat ik iets zal spuien van het kaliber 'degene die dit heeft uitgevonden moesten ze zijn favoriete rukhand afhouwen'. Ik ben ontroerd. Blij dat ik het allemaal niet voor niets doe.
Afijn, hier zijn mijn antwoorden:

1. Wat is de totale grootte aan muziekbestanden op je computer ?
Ik heb vrijwel geen muziekbestanden op mijn pc. Mijn pc is een lean mean game machine, en dat probeer ik zo te houden.

2. Wat is je laatst gekochte cd ?
'There will be a light' van Ben Harper & The Blind Boys of Alabama, samen met 'Greatest Hits Live' van Boz Scaggs en de cd van de gebroeders Tim & Neil Finn. Die laatste is teleurstellende bollocks.

3. Wat is letterlijk het laatst geluisterde nr voor je dit bericht las ?
'Feelin' alright' van Mad Dogs & Englismen & Joe Cocker, een legendarische live-plaat uit 1970 (drie drummers!) waarop de quintessentiële Joe te horen is en die klinkt nogal een beetje opwindender dan de Joe van mediocre crap als 'N'oubliez Jamais'.

4. Geef 4 nrs door die je heel vaak beluistert of die veel voor je betekenen.
'I just wasn't made for these times' - uit 'Pet Sounds' van The Beach Boys. Teenage spleen getoonzet.
'Voodoo Chile live' - Jimi Hendrix. Neuken getoonzet.
'Rock'n roll' - Led Zeppelin. De kopstoot getoonzet.
'All the young dudes' - Mott The Hoople. De popste song aller tijden.


5. Aan welke 3 personen geef jij het stokje door en waarom?
Iedereen heeft het al gehad.


donderdag, januari 13, 2005

Surfen voor 1212

Ik begin stilaan tsunamimoe te worden. Men kan zijn kont niet meer keren zonder een 1212 collectebus om te stoten of die kolerebenefietsingle te horen. Men kan godverdomme geen koffiekoek meer kopen zonder dat iemand zegt: de opbrengst van de rozijnen gaat naar 1212. Gesponsord surfen voor 1212, dat is zowat het enige wat er nog niet wordt georganiseerd, terwijl dat nochtans voor de hand ligt. Vreemd, het zal aan mij liggen.
Er duiken ook veel teveel BV's op die plots de weldoenerij schijnen te hebben ontdekt. Bij sommigen denk ik: ik hou vanaf nu mijn pis op tot ik die nog een keer tegenkom. Maar wees er maar eens kwaad op, nu. Edoch, als ik nog een keer de frase 'mijn steentje bijdragen' uit de mond van zo'n talentloze nitwit (of nitwiteuse, laten we vooral niet discrimineren) hoor komen, vlak vooraleer hij of zij camerageniek wegwandelt om 'te doen wat we kunnen doen' doe ik een Elvis op mijn tv.
Wat ik Martine Tanghe in het Journaal wil horen zeggen is: 'Vandaag heeft de regering beslist om de aanschaf van nieuwe gevechtshelicopters met twee jaar uit te stellen om zo 12,5 miljoen Euro aan het 1212 rampfonds te kunnen schenken. De regering redeneerde als volgt: dit is goed gespendeerd belastinggeld, alle landgenoten hebben op die manier meer dan hun solidariteit getoond en kunnen dus stoppen met al die versplinterde acties en goedbedoelde, maar vaak nogal een beetje op de zenuwen werkende initiatieven. Een woordvoerder van het Ministerie van Landsverdediging verklaarde: het geld lag er, we hadden die helicopters eigenlijk niet echt nodig, dus...We doen wat we kunnen doen om ons steentje bij te dragen. Over naar Sabine met het weer...'


dinsdag, januari 11, 2005

Blokwatch?

Sinds een paar dagen ligt de nieuwe Blokwatch site plat. Weet iemand wat er aan de hand is? Ik mag hopen dat het komt door de massale belangstelling en niet omdat ze van het net is gehaald of door een hacker-actie vanuit VB hoek. Heeft iemand trouwens ReDaTtAcK nog gezien de laatste tijd?

zondag, januari 09, 2005

Blitzenlicht

Freya Vandenbossche is zwanger en dat zullen we geweten hebben. Jongens, jongens wat zullen we dat geweten hebben. Het moet geleden zijn van het premierschap van Dehaene dat een bolle buik nog zoveel belangstelling van de media heeft genoten. Waarom moeten wij hier eigenlijk zo uitdrukkelijk van op de hoogte worden gebracht? Het moet zijn dat er zich veel mensen ’s nachts lagen af te vragen: hoe zou het met Freya’s baarmoeder zijn?
Ik mocht vernemen dat de vader van haar kinderen een Duitser is waar ze een soort van knipperlicht- zeg maar Blitzenlichtrelatie mee heeft. Dit maakt het verhaal voor sommigen misschien een ietsiepietsie interessanter maar nee: mij zal het nog altijd aan mijn reet roesten. Het interesseert mij echt niet met wie Freya gestalte geeft aan het Beest met Twee Blitzenlichten. Voor mijn part mocht het een eenarmige pygmee zijn, of een Chinees die Sonja heet, het kan mij echt niet schelen. Ik apprecieer dat men inspanningen doet om mij te melden wat de nationaliteit is van het sperma dat de ministeriële zwangerschap op gang heeft getrokken, maar het spijt me: als mijn onverschilligheid in deze nog iets groter zou moeten worden zal men mij Temesta moeten toedienen.
Daags nadien lees ik artikels over hoe Freya hiermee de eeuwige strijd der vrouwenontvoogding alweder een enorme stap vooruit heeft geholpen. O jazeker sisters. Het woord dat wij zoeken is ‘bollocks’. Of in dit geval: grosse Testikels.

Een tweede verschijnsel waarbij ik denk: iemand moet hiervoor boeten door verplicht een witte haai te tongzoenen is de stop-met-roken-en-dan-moogt-ge-mijn-bloot-gat-zien campagne. A) of iemand rookt of niet is zijn of haar eigen keuze, B) jajaja, passief roken is misschien ongezond maar nog niet zo schadelijk als bv passief van de weg gemaaid worden door een dronken chauffeur of passief naar rechts-radicale onzin moeten luisteren en we doen toch ook geen acties ‘Als iedereen stopt met drinken spring ik van het Atomium’ of ‘Als er een miljoen Vlamingen niet langer op het Belang stemmen dan moogt ge mijn muizeke zien’, C) als ze dan toch effect willen sorteren moeten ze met meer afkomen dan een bloot gat of Marijn Devalck, bengelend aan een kabel. Luc Beaucourt: ‘als er tienduizend Vlamingen stoppen met roken blijf ik voorgoed in Zuidoost-Azië’. Kijk, van zoiets raakt een mens pas écht gemotiveerd om te stoppen.

vrijdag, januari 07, 2005

Blowhole

Er zijn gisteren opnieuw gegevens uit het Michael Jackson dossier gelekt. Blijkt dat bij de jongste huiszoeking in Neverland ook kinderondergoed werd aangetroffen. Van het merk Hanes, werd er nog voor de volledigheid bij vermeld. Had het Hunkemöller of Schiesser geweest, Duitse stand up komieken hadden zich in de handen gewreven. Gesteld dat er Duitse stand up komieken bestaan.
En een niet nader genoemde knaap verklaart dat hij regelmatig door Jacko werd gemolesteerd, waarbij Zijne Onzorgvuldig Gehandschoendheid hem met het koosnaampje 'blowhole' bedacht. Het is eens iets anders dan het gebruikelijke 'kapoen' en - dat treft - tevens een treffende omschrijving voor de plek waar vroeger zijn neus zat. Komaan Jacko, het is tijd. Steek een tweeloop in uw blowhole en haal de trekker over.

dinsdag, januari 04, 2005

Goatboy

Iedereen een vol jaar toegewenst. Een 'gelukkig' jaar is misschien te hoog gegrepen. Met een vol jaar horen we al tevreden te zijn. Moge de tsunami's der tegenslagen wegblijven van de kusten onzer bestaan. Is het overigens iemand opgevallen hoe de believers in het paranormale zelfs een drama van dergelijke omvang aangrijpen om hun onzin te spuien? Ook gelezen over 'het mysterieuze zesde zintuig der dieren' en hoe die de ramp kennelijk 'aan voelden komen' en hoe er daarom op miraculeuze wijze tal van buffels, wilde dieren, slangen enz...aan een wisse dood zijn ontsnapt? Natuurlijk zijn die aan het ergste ontsnapt. Buffels, pythons en wilde dieren tout court verzamelen zich niet op het strand om er met de toeristen te keuvelen en Pina Colada aan de strandbar te hijsen maar ze houden zich zo ver mogelijk van de mens, ergo: men vindt ze meer in het binnenland. End of story, zoals Bill Hicks zou zeggen.
Gisteren doodmoe thuisgekomen uit Nederland, alwaar Jo Van Damme, Wouter Deprez en ik de Hollanders met overtuigende cijfers hebben geklopt in Tien voor Taal. Toch nog even, voor de derde keer al, de Bill Hicks DVD ingepleurd. Twee uur later naar mijn bed gesukkeld met een hoofd dat aanvoelde alsof Keith Moon er in huisde en het was tijd voor zijn drumsolo. Wat mis ik Goatboy. Har har har. Volgende maand is hij elf jaar dood. Zijn laatste jaar heeft hij niet vol gemaakt.