vrijdag, april 28, 2006

Kukelekuuuu!

Volgens Brussels parketwoordvoerder Jos Colpin meenden zowat alle ooggetuigen van de dodelijke steekpartij in Brussel-Centraal dat ze Noord-Afrikanen hebben gezien. Ondertussen weten we dat het om twee Polen gaat. Ik was er zelf niet bij maar de vraag die zich onweerhoudbaar naar voren wurmt – als betrof het een fotograaf van Dag Allemaal nadat iemand vooraan in de rij had geroepen: is dat niet Rik Daems die ginds in zijn bloot gat staat? – is: waarom kunnen we geen Pool van een Noord-Afrikaan meer onderscheiden? Ik meen me namelijk te herinneren dat we dat nog niet zo lang geleden moeiteloos wél konden. Toen het kantelpoortenbedrijf Feryn uit Kapelle-op-den-Bos vorig jaar in mei aankondigde geen Marokkanen te willen aanwerven ‘omdat de meeste van onze klanten ze gewoon niet aanvaarden....’ , voegden supporters van Feryns bedrijfscultuur daar met veel aplomb aan toe: ‘...met de Polen stelt dat probleem zich bijvoorbeeld helemaal niet...’. Als het gaat om het installeren van onze garagepoort, het pleisteren van de living of het metselen van een aan de controle der Bouwinspectie onttrokken veranda weten we de Noord-Afrikanen van de Polen te scheiden van zodra ze één stap op de oprit hebben gezet, met onze vingers in de neus zelfs. Maar wanneer twee jonge Polen onder diezelfde neus een jongeman in koelen bloede neersteken in een goed verlichte stationshal zijn we er vreemd genoeg van overtuigd dat we twee Noord-Afrikanen hebben gezien. Ziedaar wat jaren van extreemrechtse stemmingmakerij ons heeft opgeleverd: letterlijke kortzichtigheid.
Maar het zijn dus Polen. Bij de fanatieke aanhang van het Vlaams Belang sloeg dit nieuws vast in als een bom op het slaghoedje van een nog grotere bom. De demagogie-machine was net vorstelijk ingeolied, vlammende editorialen, lezersbrieven en forumberichten over het échec van de multiculturele samenleving waren al verstuurd en nu dit. Polen dan nog, dat zijn godverdomme katholieken!
Om toch maar niet in eigen boezem te hoeven kijken, kronkelen de flinke jongens ter rechterzijde zich momenteel in meer bochten dan iets wat zich in héél veel bochten kronkelt. Denk bijvoorbeeld aan een adder die door de andere adders voor de lol midden in een spijkerbed werd geflikkerd en die vloekend naar de uitgang van dat %*/°!!! labyrint zoekt. Ik vond een fraai voorbeeld van kronkelarij in de periferie rond Paul ‘Meneer Alexandra Colen’ Beliën (foto), een man die op de wereld is gezet om ons erop te wijzen dat moeder natuur soms wél een vacuüm toestaat.
Op zijn internetsite The Brussels Journal had Beliën een paar dagen voor de stille mars nog een gulp gal getiteld ‘Geef ons wapens’ gepubliceerd, een schuimbekkend geschreven pamflet dat zelfs de als opiniestuk vermomde veest van Jean-Marie Dedecker ver achter zich laat in het grote Kampioenschap Reactionair Gezwam Ejaculeren. ‘De roofdieren hebben messen’, schreef Beliën. ‘Van kleinsaf hebben ze tijdens het jaarlijkse offerfeest geleerd hoe ze warmbloedige kuddedieren moeten kelen.’ Gezellige man.
In zijn entourage treffen we ‘Hoegin’, een enthousiaste medewerker van The Brussels Journal. Die heeft het sinds dinsdagmorgen erg moeilijk met de verontschuldigingen die het Brussels parket bij monde van Jos Colpin terecht aan de Noord-Afrikaanse gemeenschap heeft overgemaakt en zoekt op zijn weblog wanhopig maar tevergeefs naar hout snijdende argumenten om daar graten in te zien. ‘Ik moet eerlijk zeggen dat ik persoonlijk een paar Polen ken die zonder probleem voor Noord-Afrikaan zouden kunnen doorgaan’ gaat het al meteen in de eerste paragraaf. Een sterke opener. De auteur poogt hier twee vliegen in één klap te slaan: hij ondermijnt de stelling als zouden we makkelijk het verschil moeten kunnen zien tussen een Pool en een Marokkaan én hij beweert een paar Polen, allochtonen, persoonlijk te kennen. Hij kan dus bezwaarlijk van xenofobie worden beschuldigd. Het is eens iets anders dan ‘ik ben geen racist, maar....’ Hierop volgt een rist merkwaardige redeneringen die ik u zal besparen. Laat ik volstaan met te stellen dat de logica van kameraad Hoegin meer gaten bevat dan een stuk gruyère waar iemand zo-even zijn Uzi heeft in leeggeschoten. Afijn, even verder komen we uit bij de geweldige zin ‘De daders zijn toevallig ook twee jongens, maar stel dat het twee meisjes waren geweest die er nogal jongensachtig uitzagen, zou hij (Colpin) dan ook zijn verontschuldigingen aan de mannelijke helft van de bevolking hebben aangeboden omdat zij weer te snel met de vinger gewezen werden?’
Kukelekuuuu! is hier, geloof ik, de meest aangewezen riposte. (pdw)

woensdag, april 26, 2006

De Standaard

Ik zei het al: het Deng-geteisem zal links en rechts in andere media opduiken. Dus ik ook. Vanaf morgen kan men mijn onzin op de opiniepagina’s van De Standaard aantreffen, waar ik met gematigde regelmaat zal opduiken. De columns die in de krant verschijnen zal ik ook hier posten. Waarom precies De Standaard? Omdat ze het mij gevraagd hebben. Which is nice.

donderdag, april 20, 2006

Hey Joe

Het valt soms echt niet mee om een deugdelijk stukje te schrijven over de thema’s du jour. Nog maar net wou ik beginnen aan een vlammende tirade naar aanleiding van de gratis prutsalarmpjes en bij uitbreiding de doorzichtige pogingen van het Vlaams Belang om de Vlaam nog meer schrik aan te jagen dan hij nu al heeft, of twee allochtonen steken in het Brusselse Centraal Station de 17-jarige Joe Van Holsbeek neer. In mijn verbeelding was hij naar Jimi Hendrix’ ‘Hey Joe’ aan het luisteren toen die twee klootzakken de allerlaatste minuten van zijn leven binnenstapten. Was het trouwens een iPod of een goedkoper model waarvoor Joe het leven heeft gelaten? Ik denk een iPod want op de beelden van de bewakingscamera’s ziet men één van de daders in een Nike-jasje. Duidelijk iemand die van sterke merken houdt. Het moordwapen zal dus wellicht wel een uit Solingen afkomstig mes zijn geweest.
Ik geef u op een briefje, men moet al van zeer goede huize komen om hierover iets te zeggen of te schrijven dat de demagogie overstijgt, dat niet als naïef kan worden weggewuifd of niet als gratuit cynisch kan worden omschreven. Slappe dan wel flinke zwart-wit praatjes hebben we al achter de rug. Van achtereenvolgens Kardinaal Danneels, die kennelijk nooit over de uitdrukking ‘liever blode Jan dan dode Jan’ heeft gehoord en van Jean-Marie Dedecker. Iemand die, telkens als hij zijn mond opendoet, eigenlijk zou moeten doortrekken. Hoe zwart-wit waren hun praatjes? Denk aan de garderobe van een kloosterzuster.
Joe is vandaag begraven, volgens het radiojournaal daarnet gebeurde dat ‘onder een stralende lentehemel’. ‘Onder een stralende lentehemel’??? Wat heeft het weer hier mee te maken? Misschien wil het journaille hiermee subtiel aangeven dat iedereen op de begrafenis zwijgzaam en onwennig naar boven stond te kijken. Want als men echt niet meer weet wat te zeggen biedt het weer altijd uitkomst. Het blijft frisjes voor de tijd van het jaar, vindt u ook niet?

vrijdag, april 07, 2006

RIP Deng

Yup, het is officieel: Deng moet dichtvouwen. Er was nochtans een geïnteresseerde overnemer. De verkoopcijfers waren immers lang niet slecht. Het had dus gemakkelijk helemaal anders kunnen uitdraaien. Waarom we dan toch verdwijnen is wat men gewoonlijk 'een lang verhaal' noemt. Van onze kant bekeken leek het er in elk geval op dat het verdwijnen van Deng belangrijker was dan een goeie deal sluiten met een potentiële overnemer.
Het zat er natuurlijk wel aan te komen. Bij Deng zat een iéts te hoge concentratie honden die het grote kegelspel dat wij kennen als de media maar al te graag verstoorde. Zoiets wordt met lede ogen aanzien.
Soit, er is nu geen enkel echt onafhankelijk blad van betekenis meer. Enkel 'grote spelers' die zich openlijk of discreet bij een mediablok hebben aangesloten, waar er over het algemeen meer heen-en-weer geruggenkrabt wordt dan in de modale, door vlooien ferm te grazen genomen chimpansee-kolonie. Luizen in de pels kunnen ze er echt niet bij hebben.
Die luizen worden nu veilig verspreid over andere kranten en tijdschriften. Want dat de Deng-medewerkers binnenkort overal opduiken is nu al een feit.