woensdag, maart 05, 2008

Checkpoint Charlie

Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik een vakkundig gerolde joint op zijn tijd best weet te appreciëren. Nu mijn reguliere Gentse leverancier sinds vijftien jaar een paar weken met vakantie is ben ik nog een keer als vanouds de grens met Nederland overgestoken en heb ik een coffeeshop bezocht: Checkpoint Charlie in Terneuzen. Voor wie er nog niet is geweest: het betreft hier een combinatie van (alcoholvrij) café annex superette voor soft drugs. Aan vier snelkassa’s kan men zich diverse soorten hasj en weed naar keuze aanschaffen. Bij het binnenkomen krijgt men, net zoals bij sommige slagers, een volgnummer. Op een grote lichtgevende teller is te zien welk nummer aan welke kassa momenteel wordt bediend. Ik had nummer 425, de teller stond op 401.
Na mij kwam een Vlaams koppel van middelbare leeftijd binnen. C&A-kledij, enigszins bezorgde blik, duidelijk geen ervaren coffeeshop-bezoekers. Aan de man die aan de deur de volgnummers uitdeelt vroeg de vrouw wat er eigenlijk gebeurt als men op de terugweg naar België door de politie wordt tegengehouden en betrapt wordt op het bezit van softdrugs. ‘U kan maximaal 5 gram per persoon kopen, als de politie u controleert en hasj of weed in uw bezit vindt, dan zal u worden beboet en de waar zal in beslag worden genomen...’ Gerustgesteld dat het hier om een haast banale administratieve boete gaat en er dus geen Guantanamo Bay-achtige straf op het bezit van wat discutabel rookgerief staat, nam het koppel opgelucht het ‘menu’ door.

Kwamen ze iets kopen voor zichzelf, omdat ze dat ook eens willen proberen? Of voor een vriend of familielid dat een of andere nare aandoening heeft, de pijnverzachtende kwaliteiten van cannabis heeft ervaren maar er zelf niet durft of kan kopen? Of kwamen ze eens kijken waar hun kinderen hun marihuana halen? Het heeft maar een haar gescheeld of ik had het ze onbeschaamd gevraagd.
Ondertussen ging het vlot vooruit: nr 412 werd aan kassa 4 bediend.
Uiteraard waren er ook een tiental Fransen. Oogleden halfstok van het blowen, capuchons over het hoofd, luid gesticulerend, daarna met z’n zessen in een veelvuldig geblutste Renault R4 weer richting Rijsel. Het enige wat er nog aan ontbrak is een in kleurige neon uitgevoerde pijl op het dak met de tekst ‘drugtoeristen’. Ze zijn er werkelijk gemakkelijker uit te pikken dan een dwerg uit een NBA-basketbalploeg.

Een kwartier later zat ik weer in de auto, 40 euro lichter, vijf gram voortreffelijke hasj op zak. Genoeg voor pakweg twee weken alle dagen een joint of twee-drie. Bij het verlaten van de ruime betaalparking werd ik nog vriendelijk goeiedag gewenst door drie politieagenten die er ostentatief een oogje in het zeil hielden maar zich vooral leken te concentreren op het uitschrijven van parkeerbonnen. Men zou nochtans verwachten dat de politie de nummerplaten noteert van alle Vlamingen en Fransen die hier hun softdrugs kopen, om ze dan aan de grens op te vangen en te beboeten. Misschien doet de politie dat ook af en toe, maar ik werd in elk geval bij het terugrijden niet aan de kant gezet. Ik heb daar in Terneuzen ook geen enkele vorm van overlast waargenomen, maar het was dan ook middag. Misschien dat het er ‘s avonds heel wat drukker en rumoeriger toe gaat. Aan de andere kant: op weekdagen sluit de tent om 22.00u, in het weekend om middernacht.


Laten we elkaar niet verkeerd begrijpen: ik wil hier geen lans breken voor softdruggebruik. Noch wil ik coffeeshop Checkpoint Charlie in het zonnetje zetten. Ik wil wel een lans breken voor een verstandige en realistische aanpak van dit, nuja ‘probleem’. Wat is beter voor gebruikers en samenleving: een wettelijk geregelde en door de lokale overheid gecontroleerde verkoop in een goed gerunde coffeeshop zoals dat in Terneuzen gebeurt? Of louche straatdealers? Er zijn volgens mij geen prijzen te winnen met het verstrekken van het juiste antwoord.

Ik begrijp de bezorgdheid van de burgemeesters in Limburg, die zich geconfronteerd zien met de verhuis van Maastrichtse coffeeshops naar het grensgebied met Limburg. Maar als we hier eerlijk en kloekhartig over nadenken is het voor de overheid een fluitje van een cent om de verkoop van softdrugs ook in ons land te organiseren en bijgevolg: te controleren. Wie weet volstaan vijf minuten politieke moed om dit voor mekaar te krijgen. Repressie haalt immers geen fuck uit. Men kan net zo goed overspel criminaliseren. Blowen, net zoals naast de pot pissen, gebeurt elke dag, overal, door grote groepen mensen van alle leeftijden, uit alle lagen van de bevolking. (pdw)

9 opmerkingen:

Neverbeendead Religion zei

Nog steeds weed kunnen roken op
een oude sample met referentie naar het heden.
Ik weet nog exact hoelang het al was geleden.

Anoniem zei

kerel, het interesseert me geen barst,
stop met roken of stop met neuten

Anoniem zei

Mij kan dit mooie verhaal wel boeien...
En dat is het nadeel van blogs, af en toe lees je er dingen die je geen ene fuck kunnen schelen, maar anderen dan weer wel, mooi toch, die diversiteit...

Jeroen zei

Beste Anoniem,

Wat precies is de bedoeling om op een blog te schrijven "stop met neuten"??
Misschien moet je gewoon eventjes zelf stoppen met lezen. Soit, gezond boereverstand noemen ze dat. Persoonlijk vond ik dit alweer een amusante text van pdw... Zoals ik al jaren gewend ben (lees hem nu al een jaar of 12 (Zappa)). Daar komt bovenop dat de Franse drugtoeristen en de ongemakkelijke coffeeshop bezoekers echt wel herkenbaar zijn. Zelf zit ik al een tijdje in de VS en ik mis de coffeeshops wel, de wiet hier is niet bepaald om over naar huis te schrijven (50 dollar voor 3.4 gram ok materiaal)... Nog 3 weken om nog es echt te blowen ... WOOT !

Shamrockske zei

mooi geschreven,, simpel standpunt, mooi verwoord.

5 minuten moed om het te schrijven

Shamrockske zei

mooi verwoord, duidelijk standpunt, simpel gebracht

5 minuten moed om het te schrijven en publiceren....

Anoniem zei

Ze zijn hier niet zo moedig, vrees ik. En eerder, vooral bang voor de reactie van de kiezer. Want het is hun al zo vaak ingepeperd: DRUGS zijn SLECHT. In kapitalen, inderdaad. Er zijn enkellingen die opgestaan zijn (Bex, Vanquickenborne) en dat is hun niet in dank afgenomen door de kiezer. En de kiezer is nog steeds belangrijker dan de mens. Spijtig.

Anoniem zei

het enige 'probleem' waar ik van weet, is dat je nummer 425 in je handen hebt, terwijl de teller nog niet aan 200 is.

Anoniem zei

@svds: vooraf afwegen die handel, probleem opgelost, en die fransen kunnen zo weer terug achter het stuur voor twee uur. Best verwonderlijk dat nog geen mercantiele hollandse ziel op het idee van een drive in is gekomen.

Idd altijd een behoorlijk dilemma geweest; Staren we een uur lang naar de teller met een door zweet doordrenkt nummertje in de hand in CP of nemen we de boot?