Naar aanleiding van de 'vettaks', een DM- column van enkele maanden geleden..

Vandaag in 'Pauw & Witteman': 'zijn vleeseters de nieuwe rokers?'. Wel, in juli van dit jaar had ik al een voorgevoel...

KLIKLIJN

Als er één ding is dat we uit het rookverbod in de horeca  kunnen leren is het wel: de splitsing van pint en sigaret is zo te merken een stuk vlotter voor mekaar te krijgen dan die van B-H-V. Wat we uit de introductie van een bijhorende kliklijn door het ministerie van Volksgezondheid kunnen leren is: een   wig drijven tussen de bevolking is in vergelijking een fluitje van een cent. Een kliklijn? Voor cafés die hun klanten stiekem een sigaret laten opsteken? Wie of wat wordt hier in vredesnaam beter van?

Tussen het ostentatief gekuch van de voorstanders van die kliklijn door hoor ik iemand iets piepen – wellicht zwakke longen, nog een geluk dat hij/zij niet rookt -  over ‘passief roken’. Hier is een tip: ga naar een café waar ze niet roken. Ik ben geen balletfan en – raad eens? – ik ga dan ook niet naar het ballet! Ik weet namelijk dat ze daar gaan balletdansen, zoals ik weet: in een café worden er pinten gedronken en wordt er gerookt. Zo is het altijd geweest en zo hoort het te zijn. Wie naar die kliklijn belt omdat hij of zij zich door ‘passief roken’ benadeeld weet: loop schijten. Passief naar vlaamsnationale, religieus-fundamentalistische, eco-fundamentalistische, cultuursnobistische of new age bullshit moeten luisteren, kunnen we dàt niet met een of andere wet annex kliklijn aanpakken?

Tussen rokers en niet-rokers is het zoals tussen vleeseters en vegetariërs/veganisten. In het ene kamp zitten mensen die bereid zijn om gretig, ja gulzig in het leven te bijten – en bij uitbreiding in een malse entrecôte - ook al weten ze dat daar op lange termijn een ernstig gezondheidsrisico aan verbonden is en dat de geïndustrialiseerde veeteelt voor het milieu doet wat een vers gedraaide hondendrol voor een parketvloer kan betekenen.

In het andere kamp: mensen die menen dat ze moreel én fysiek superieur zijn, dat ze uiteindelijk Bru zullen pissen en rozenblaadjes zullen kakken en op hun 100e verjaardag gezond zullen blozen van pure dierenliefde en ecovriendelijkheid, omdat ze hun leven lang een bal gehakt hebben gerefuseerd ten faveure van een klont tofu.

Er zijn geen prijzen te winnen met het raden naar welk kamp ik mij in bevind. 

Voor alle duidelijkheid:  beide kampen lijden volgens mij aan de bitterzoete combinatie zelfbegoocheling/relativeringsvermogen/ijdelheid. De enen denken: het zal wel niet zo’n vaart lopen met mijn gezondheid/het milieu, het is niet omdat er hier momenteel een kloeke stoverij staat te pruttelen dat het broeikaseffect zal verergeren en ik volgend jaar aan een hartaderbreuk zal komen te gaan.

Terwijl Merel, Linde, Vlinder & Annemarijn denken: de ijsbeer zal van uitsterven en het regenwoud van de kap gespaard blijven omdat wij regelmatig achter een bord linzen plaatsnemen terwijl we afkeurend ginds grillrestaurant in het oog houden. Ja, ik heb het over Merel, Linde, Vlinder & Annemarijn want meestal vindt men de vurigste vegetariërs/veganisten onder dat soort jonge vrouwen, dat door hun ouders niet met een echte voornaam werd bedacht maar door het leven moeten met een zelfstandig naamwoord als roepnaam of – wellicht erger – met een onberaden vernederlandsing van een populaire voornaam. Hoe lang nog   vooraleer iemand zijn dochter met ‘Winde’ de wereld instuurt?

Yup, de àllerlaatste morzel schijn van politieke correctheid heb ik zo-even aan de kant gegooid. Zoiets gebeurt in de echte wereld. Verman u. 

En – dat treft - In de echte wereld zijn cafés plaatsen waar wordt gerookt. Dat weet ik want ik ben in een café opgegroeid en ik ben niet alleen een vleeseter, ik ben ook een ex-niet-roker. M.a.w.: ik ben een tijdlang verstandig geweest maar ik heb uiteindelijk besloten dat ik best tien jaar van mijn leven wil opofferen in ruil voor het genot van een Gitanes filter, opgestoken aan de toog van een gezellig café met voor mijn neus een deskundig uitgeschonken frisse Duvel. Of na een maaltijd waarin een deel van de koe een belangrijke rol heeft gespeeld. De laatste tien jaar van ons leven brengen we immers sowieso door in een home, met incontinentieluiers aan, wachtend tot de kleinkinderen nog eens een kwartiertje hun walging van ouwemensenpisgeur kunnen onderdrukken om ons een bezoekje te brengen. Nee, dank u. Nog liever longkanker dan dat.

Roken of niet, vlees eten of niet, het is een persoonlijke keuze. Al de rest is betutteling, demagogie, ijdelheid, zelfbegoocheling. Zoals de voortreffelijke Amerikaanse stand up comedian Doug Stanhope het stelt: ‘If you smoke cigarettes, you know you’ll get cancer and you will die....you don’t need a ticket on top of that.’ (pdw)